Love On The Edge: Between two Flames | BOOK 2

Σιωπήλη ένταση.

Η ατμόσφαιρα στο αυτοκίνητο ήταν βαριά, χωρίς καμία λέξη να σπάει τη σιωπή, καθώς κατευθύνονταν προς το σπίτι. Ο Λίο την κοίταξε για λίγο, προσέχοντας την αλλαγή στο ντύσιμο της Άλεξ. Ήταν διαφορετική από τότε που είχε φύγει.

«Άλλαξες πολύ, Άλεξ...» είπε με ήρεμη φωνή, αποφεύγοντας να την κοιτάξει κατευθείαν. Εκείνη συνέχισε να κοιτάζει έξω από το παράθυρο, προσποιούμενη ότι ήταν αδιάφορη. Παρά την εξωτερική της ψυχραιμία, μπορούσε ακόμη να αισθάνεται το άγγιγμα των χειλιών του στα δικά της, αλλά έκανε ό,τι μπορούσε για να μην δείξει την ταραχή της.

«Σου πάει,» πρόσθεσε ο Λίο, προσπαθώντας να ελαφρύνει την ατμόσφαιρα.

Η Άλεξ γύρισε αργά και τον κοίταξε, καταπνίγοντας τα συναισθήματά της. «Ευχαριστώ,» απάντησε λιτά.

«Ξέρεις... καλύτερα να μην έχουμε αυτό το χαρακτήρα και οι δυο μας όταν φτάσουμε σπίτι...θα καταλαβαίνουν ότι κάτι γίνεται..»
Λέει ο Λιο και την κοίταξε για λίγο και ξανά γύρισε τα μάτια του στο δρόμο.

Η Αλεξ γύρισε να τον κοίταξε με το ειρωνικό της βλέμμα.
«Για εμένα δεν θα πουν κάτι με συνήθισαν από την στιγμή που έφυγες και με άφησες , οπότε το να κάνω ότι όλα είναι καλά , ούτε συ αλλιώς θα το καταλάβουν »

Ο Λιο ξεφύσηξε και γύρισε να την κοίταξει
«Αλεξ... μην κάνεις λες και εγώ διασκέδαζα εκεί που πήγα, το ίδιο ήμουν, οπότε μην μου συμπεριφέρεσαι λες και είμαι άκαρδος!» Της είπε ο Λιο και έσφιξε τα χέρια του στο τιμόνι προσπαθώντας να κρατήσει την ψυχραιμία του.

«Εσύ όμως είσαι καλύτερος στο να κάνεις ότι όλα είναι καλά, είναι στο αίμα σου!»
Του είπε η Αλεξ και ο Λιο την ξανά κοίταξε

«Αλεξ αν είναι να ξανά αρχίσουν οι εντάσεις προτιμάω να μην μιλήσουμε καθόλου για αυτό το θέμα , αν είναι να με ειρωνεύεσαι με την κάθε μου λέξη!» Απάντησε αυστηρά και η Αλεξ χαλάρωσε το πρόσωπο της.

«Δεν καταλαβαίνω γιατί τώρα Λιο;» Ρωτησε με το φρύδι της σηκωμένο περιμένοντας την απάντηση του. Ο Λιο την κοίταξε με περιέργεια από την ερώτηση της.
«Γιατί μετά από τόσο καιρό να μου στείλεις μήνυμα, να εμφανιστείς ξανά στην ζωή μου έτσι απλά ; Με κατέστρεψες μια φορά , θες να το κάνεις και δεύτερη; Γιατί το καταφέρνεις;»

«Αλεξ, Δεν καταλαβαίνεις; Σκέφτεσαι μόνο τον εαυτό σου, γιατί αυτο μου δείχνεις αυτή την στιγμή , νομίζεις ότι για εμένα ήταν εύκολο , και τουλάχιστον εγώ έστειλα ένα μήνυμα στο οποίο δεν απάντησες ποτέ, είδες τις δουλειές σου» απάντησε ο Λιο και η Αλεξ τον κοίταξε με δυσφορία εφόσον ξανά άνοιξε αυτό το θέμα!

Δεν μιλησε ξανά κοίταξε το παράθυρο με την σιωπή να επιστρέφει ξανά.

Όταν έφτασαν στο σπίτι, κατέβηκαν και οι δύο από το αυτοκίνητο. Η Άλεξ προχώρησε για να ανοίξει την πόρτα.

Μπαίνοντας μέσα, είδαν τον Ρίτσαρντ και τη Λάουρα να κάθονται στο τραπέζι, βυθισμένοι σε μια συζήτηση. Η Λάουρα σήκωσε το κεφάλι της και είδε την Άλεξ στην πόρτα.

«Επιτέλους ήρθες! Πού ήσουν;» τη ρώτησε με έναν τόνο ανησυχίας.

Η Άλεξ προσπάθησε να χαμογελάσει, κρύβοντας ό,τι αισθανόταν. Πριν προλάβει να μιλήσει, ο Λίο μπήκε με ένα χαμόγελο.

«Έκπληξη!» είπε χαρούμενος, ενώ η Λάουρα και ο Ρίτσαρντ γύρισαν έκπληκτοι και χαρούμενοι.

«Λίο! Πότε γύρισες;» ρώτησε η Λάουρα με ενθουσιασμό, τρέχοντας να τον αγκαλιάσει. Ο Ρίτσαρντ ακολούθησε με ένα εγκάρδιο χαμόγελο.

Ο Λίο τους αγκάλιασε, ενώ η Άλεξ παρακολουθούσε από την άκρη. Το βάρος που ένιωθε μέσα της φαινόταν να γίνεται πιο ασήκωτο, αλλά το έκρυβε πίσω από το ψεύτικο χαμόγελό της.

Όταν όλοι κάθισαν στο τραπέζι, η Άλεξ και ο Λίο προσπαθούσαν να φαίνονται φυσιολογικοί μπροστά στη Λάουρα και τον Ρίτσαρντ, κρύβοντας τα αληθινά τους συναισθήματα.

Ο Λίο προσπάθησε να ελαφρύνει την ατμόσφαιρα με χιούμορ. «Πήγα πρώτα να κάνω έκπληξη στην Άλεξ,» είπε παιχνιδιάρικα, κοιτώντας την με πρόκληση.

Η Άλεξ χαμογέλασε αμήχανα. «Ναι, ήταν απρόσμενο,» είπε με ένα ψεύτικο χαμόγελο. Μέσα της όμως, η ένταση ήταν φανερή.

Ο Λίο την κοίταξε σοβαρά, νιώθοντας τη διαφορά μεταξύ του ψεύτικου χαμόγελού της και των πραγματικών της συναισθημάτων. Η σιωπή μεταξύ τους ήταν πλέον τόσο ηχηρή όσο και η υποκείμενη ένταση.

Όταν το δείπνο τελείωσε, η Λάουρα έριξε μια ματιά στο ρολόι. «Είναι αργά, ώρα για ύπνο,» είπε, σηκώνοντας τον Ρίτσαρντ.

Μόλις έμειναν μόνοι, η σιωπή που ακολούθησε ήταν βαριά. Ο Λίο κάθισε στον καναπέ, ενώ η Άλεξ στάθηκε για λίγο, αναποφάσιστη αν έπρεπε να μείνει ή να φύγει.

«Δεν χρειάζεται να προσποιούμαστε πλέον,» είπε τελικά ο Λίο. «Ξέρω ότι αυτό είναι δύσκολο για σένα.»

Η Άλεξ κάθισε απέναντί του χωρίς να πει τίποτα, κοιτάζοντας το πάτωμα.