F i r s t & L a s t - Minsung

ㅤ♡ My First . . .

14.05.2022

            Zawsze zwracałeś moją uwagę.
Nigdy nie sądziłem jednak, że będziesz znaczyć dla mnie tak wiele...
Twój uśmiech, to najpiękniejsza rzecz, jaką kiedykolwiek udało mi się zobaczyć.
Mam nadzieję, że nigdy nie będę musiał wymazywać go sobie z pamięci...

♡₊˚ 🦢・₊✧

11.01.2022

            Przez całe półrocze, odprowadzałem go wzrokiem wszędzie, gdzie tylko szedł. Gdy tylko go zobaczyłem, nie mogłem odciągnąć od niego wzroku. Jego czarne, idealnej długości włosy delikatnie opadające mu na czoło, pełne usta, czarujące oczy i idealny profil... Nie rozumiałem, jak ktokolwiek mógłby przejść obok niego obojętnie.

Leżałem w łóżku, gdy po raz pierwszy do mnie napisał.

Lee Minho
t.leeknowsaurus
Masz bardzo ładny profil :)

To prawda. Zawsze poświęcałem wiele czasu i uwagi na moje social media. Lubiłem mieć wszystko poukładane i zrobione po swojemu. Tak właśnie zaczęła się nasza pierwsza nocna rozmowa. Pisaliśmy ze sobą do naprawdę późnej godziny, aż oboje nie poczuliśmy się senni i nie zostaliśmy zmuszeni do pożegnania się ze sobą. Nigdy nie prowadziłem konwersacji z tak miłą osobą, jaką był Minho... Dla niego naprawdę liczyło się moje zdanie i chętnie wysłuchiwał moje odpowiedzi na wszelkie pytania, nawet te mało ważne i głupie. Wydawało się, jakby chciał wiedzieć o mnie jak najwięcej. Jakby w naszej rozmowie liczyła się dla niego tylko moja strona i moje odczucia.

            Idąc do szkoły następnego dnia liczyłem na jakąkolwiek zmianę. Może do mnie podejdzie? Będzie chciał spędzić ze mną przerwę? Specjalnie przygotowałem się na tą okazję. Wstałem o wiele wcześniej niż zwykle, długimi minutami przeglądając się w lustrze w każdym dobranym jak najlepiej stroju, wybierając ten, który najbardziej mógłby się mu spodobać. Uśmiechnąłem się do siebie, podziwiając ubiór, któremu nadałem label idealnego.

Ciuchy które założyłem były urocze. Wszystko dobrałem pod kolor mojego profilu na instagramie, który Minho wczoraj skomplementował. Bo przecież skoro to zrobił, musiał lubić kolor beżowy, prawda?

W szkole nie dostałem jednak wiele... Przechodząc koło mnie na korytarzu z dwójką swoich najlepszych znajomych, chłopak jedyne co zrobił to posłał mi niewinne kiwnięcie głową.

Jak ja mogłem być aż tak głupi... - uderzyłem się w głowę, gdy oddaliłem się od niego już na bezpieczną odległość.

            Minho zamieszkiwał moją głowę całe dnie. Każdą minutę przesiadywałem z nadzieją, że dostanę od niego chociaż pojedyncze powiadomienie. Za każdym razem biorąc telefon do rąk od razu scrollowałem powiadomienia wyszukując tego jednego, które przykuje moją uwagę.

Nic z tego.

Delikatnie rzuciłem telefon na ławkę i z przeciągniętym niezadowolonym mruknięciem odchyliłem głowę do tyłu, co wzbudziło zainteresowanie Jeongina – mojego najlepszego przyjaciela.

— Co jest? — Spytał zajadając się w tym czasie batonem dla dzieci ze szkolnego automatu.

Rozglądnąłem się dookoła mając pewność, że nikt nas nie słyszy, po czym powiedziałem cicho:

— Minho. Lee Minho. — Spojrzałem w jego kierunku. Siedział w ławce ze znajomymi i co chwile wybuchał śmiechem, nawet przez chwile nie patrząc w moją stronę. — Pisaliśmy ze sobą całą noc, a dzisiaj jedyne co zrobił to kiwnął mi głową na powitanie...