මණ්දාකිණි | BL | Horror | Onhold

12.

නිමේක්ෂ අයියා හෝල් එකට ආවට පස්සෙ උගෙ පස්සෙන් තව එකෙක් එතනට ආවා.ඌ දහතුන බයෝ ක්ලාස් එකක පොරක්.

ඌ ආවෙත් නිකන් ගහගන්න වගේ හින්දා කෝකටත් කියලා නිමේක්ෂ අයියා සයාශ් අයියා ළඟම හිටගෙන හිටියෙ පොර ප්‍රින්සිපල් වගේ ඉස්සරහම තිබ්බ කුෂන් පුටුවක වාඩි වෙලා කකුලක් උඩ කකුලක් දාන් රජ ලීලාවෙන් ඉද්දි.

"අහ්! උඹලගෙ පට්ටම් ගැළවුන හින්දා ඉස්කෝලෙ එන්නෙත් නෑ නේ දැන්!?"

ඒ ආව එකා කුපාඩි හිනාවක් දාගෙන එහෙම කියන් සයාශ් අයියයි ඌයි අතරෙ එක අඩියක දුරක් හිටින්න තව ටිකක් ඉස්සරහට ආවා.

"පහන් මේ අහපන්.. මං උඹට බොහොම ඉවසීමෙන් මේ කියන්නෙ.අර කොල්ලට පාඩුවේ ඉන්න දීපන්!"

ඇත්තටම ඒ හිටියෙ පහන් අයියා.මං දන්නෑ ඌට නිම්නයි මායි එක්ක තියෙන ප්‍රශ්නෙ මොකද්ද කියලා.ඒත් මං දන්නෙ එක දෙයයි.ඒ සයාශ් අයියයි නිමේක්ෂ අයියයි මේක ලේසියෙන් අතාරින්නෙ නෑ කියන එක.

"උඹලට හෙනට රිදෙනවා නේ මං උන් දෙන්නව අල්ලගනිද්දි!? උඹලා ඔක්කොම එකතු වෙලා මගේ ජීවිතේ විනාස කරලා දැම්මා වගේ දැන් මේවත් ඉවසගෙන හිටපන්!"

පහන් අයියගෙ කටහඬ තව ටිකක් තීව්‍ර වුණා.ඒත් එක්කම සයාශ් අයියා පුටුවෙන් නැගිටලා වම් අතින් පහන් අයියගෙ කොලර් එකෙන් අල්ලගත්තෙ අනික් අත මිටමොලවන්.වැඩේ පැතිරීගෙන යන්න කලින් නිමේක්ෂ අයියා අරූව පැත්තකට ඇදලා දැම්මා හැබැයි.

"යකෝ හොඳ සිහියට වරෙන් පහන්! තෝ අර කෙල්ලෙක් එක්ක නටපු නාඩගම්වල හැටියට එදා අපි ඒ දේ නොකලනම් අද වෙද්දි උඹයි ඒකියි දෙන්නම පරිවාසෙ !! උඹව බලුකමෙන් බේරගත්තටද උඹ අර කොල්ලො දෙන්නට නිදහසේ ඉන්න දෙන්නෙ නැත්තෙ!?"

සයාශ් අයියා නිමේක්ෂ අයියව පැත්තකට ඇදලා දාලා ආයෙත් අරූගෙ බෙල්ලෙන්ම අල්ලගත්තා.ඒ වෙලාවෙ සයාශ් අයියගෙ මුලු මූණම රතු වෙලයි තිබුනෙ.මං තරම් සුදු නැති වුනාට ඌත් සාමාන්‍යයෙන් කෙල්ලොන්ගෙ පාටට සුදුයි.

අපි හින්දා මේ දෙන්නා රණ්ඩුවල පැටලෙන්න තරම් අපි මේ දෙන්නට එකරැයින්ම ලෙන්ගතු වුනාද කියන එක මට සැකයි.ඒත් ඇත්තටම මට දැන් කාටවත් බයේ හැංගෙන්න ඕනිකමක් නෑ වගේ දැනෙනවා.