KIRMIZI PANCAR

YILLAR SONRA

9 eylül 2024 pazartesi:

Kulağımda kulaklık ve şarkı eşliğinde yolda yürüyorum. Evet, dışarı çıkmayı sevmem ama bugün okulun ilk günü. Ve ben yolda yürüyorum okulum baya uzak fakat otobüsü kaçırdığım için yürümeyi tercih ettim.
Şarkıyı değiştirmek için telefonumu açtım, yoldan geçerken Arabanın korna sesini duydum. Korkudan yürüyemedim yolun ortasında öylece kaldım. Araba hâlâ korna basıyordu sonra acele ederek karşıya geçtim. Arkamı döndüğümde arabayı kullanan şoför arabayı sağa çekmişti bana bir şey mi diyecekti? Yoksa başka bir yer için mi gelmişti?
Arabadan çıktıktan sonra kızgın bir ifadeyle bana baktı. Önüme dönüp koşmaya başladım, arkamdan "Dur" Diye bağırıyordu. Evet Elay, tek yapman gereken şey duymazdan gelip okula gitmek.
Arkamdan bağırış sesleri geliyordu. Hiç aldırış etmeden okuluma gittim.

Nefes nefese kalmıştım. Sanki o adam bana tanıdık gelmişti fakat kim olduğuna dâhil hiç bir bilgim yoktu. Kafamı sıraya koyup uyudum.

Uyamdığımda hoca gelmişti ve ders ankatıyordu yanımda da biri vardı. Kim olduğunu bilmiyordum. O sırada teneffüs zili çaldı arkadaşlaeından biri gelip
"Emre, hadi kalk. Daha maç yapıcaz!" Emre mi? Yanımda erkek mi oturmuştu? Kapşonunu kafasını örtünce erkek olduğunu bilmiyordum. Kafasını kaldırdığında beni gördü. Olamaz, bu bana kornayı basan kişi!

"Oğlum bi durun ya okulun ilk günü zaten sinirim bozuk"
Çantamdan defter ve kalemimi çıkardım çizim yapmak için.
"Niye lan. bir şey mi oldu?"
"Bi kız yolun ortasındaydı, kornaya bastım çekilmedi orda kaldı. Sonra seslendim arkasına bakmadı."
Hassiktir! Benden bahsediyor... Onlara bakmadan lavaboya gittim.

Lavaboya giderken Ceren'e benzeyen biri gördüm. Hayır, bu Ceren olamaz 9 yıl sonra karşılaşamayız bu imkansız. Bana bakmıştı sanki beni tanıyor gibiydi.
"Elay..." Adımı söyledi bu ben olamazdım başka bir Elay olabilirdi.

Elimi yüzümü yıkadıktan sonra sınıfa gittim. Sınıfa geldiğimde yanıma oturan kişi bana baktı. Beni tanıdı mı? Bilmiyordum, sırama oturduğumda bir şeyler dedi anlamadım
"Ne dedin? Anlamadım."
"Sen o kızsın de mi lan!"
Tanıdı beni... Bilmiyormuş gibi yaptım.
"Hangi kız?"
"Bilmiyormuş gibi davranma! Salağa yatmam ben. Yolun ortasında duran kızsın öyle değil mi!"
"Ben kimseyi tanımıyorum. Ayriyetten böyle bir durum yaşamadım!" Diye bağırdım.
Sınırlı bakıyordu bana benden şüpheleniyordu ben de elimden geldiğince belli etmemeye çalışıyordum.

Bu bölüm kısa oldu hasta olduğum için kısa kesip devamını getiriyorum. Bu bölüm bu seferlik kısa olmasını istedim, Umarım beğenirsiniz yazdığım kitabı🫶🤍