ယေန႔သည္ LAC ၏ ႏွစ္ပတ္လည္ပြဲက်င္းပရာေန႔ပင္ျဖစ္သည္။ ဖိတ္ၾကားထားေသာ ဧည့္သည္ေတာ္မ်ားႏွင့္ ရွယ္ယာရွင္မ်ားစြာ တက္ေရာက္ၾကသည္။ တက္ေရာက္ၾကေသာ ထိုလူပုဂၢိဳလ္မ်ားထဲတြင္ ကဗ်ာႏွင့္ပန္းခ်ီလည္း ပါသည္။ LAC မွ ဝန္ထမ္းမ်ားသည္ အထူးပင္ေပ်ာ္ျမဴးေနၾကသည္။ အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ ဝတ္စုံဆန္းမ်ာရျဖင့္ လူတိုင္း၏ မ်က္ႏွာတြင္ ေပ်ာ္ျမဴးရိပ္မ်ားသန္းေနသည္။
ပြဲစခ်ိန္နီးလာ၍ ဧည့္သည္မ်ား စုံလင္လာသည့္တိုင္ ႏႈိင္း ၊ ျမေသြးႏွင့္ သတၱိတို႔အား မေတြ႕ရေသးေပ။ ဝန္ထမ္းမ်ာရသည္ သူတို႔၏ ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္သူအား မေတြ႕ရေသးသျဖင့္ အခ်င္းခ်င္းတီးတိုးေျပာကာ လိုက္ရွာေနၾကသည္။ ရွာမေတြ႕သည့္အဆုံးတြင္ ႏႈိင္း၏ အတြင္းေရးမႉးထံသို႔သာ ေရာက္လာကာ ေမးျမန္းၾကသည္။
"မျမတ္ဆု အမႏႈိင္းကိုေတြ႕ေသးလားဟင္"
"VIP အခန္းထဲမွာထင္တယ္ ဘာလို႔လဲ ႏြယ္"
"ႏြယ္ေရာက္ကတည္းက မေတြ႕မိလို႔ေမးၾကည့္တာမမ"
"အမျမေသြးတို႔နဲ႔ အတူေရာက္ေနတာ အေစာႀကီးထဲက"
"ေအာ္ လြင္တို႔ ထူးတို႔ကလည္းေမးေနၾကလို႔"
"ပြဲခ်ိန္မွ ထြက္လာၾကမယ္ထင္တယ္ ကဲကဲပြဲစေတာ့မယ္ ေနရာယူၾကေတာ့"
"ဟုတ္ မျမတ္ဆု ႏြယ္တို႔သြားၿပီေနာ္"
ႏြယ္တို႔ ဝန္ထမ္းအုပ္စုသည္ သူမတို႔ထိုင္ရမည့္ေနရာအသီးသီးတို႔ သြားခဲ့ၾကသည္။ ႏြယ္တို႔ အုပ္စုထြက္သြားၿပီးေနာက္ ျမတ္ဆုသည္လည္း သူမေနရမည့္ ေနရာသို႔ ေလွ်ာက္သြားကာ ထိုင္ေနလိုက္သည္။
ကဗ်ာႏွင့္ ပန္းခ်ီသည္ စင္အားေကာင္းမြန္စြာျမင္ႏိုင္သည့္ အေရွ႕တစ္ေနရာတြင္ ထိုင္ေနၾကသည္။ သူမတို႔၏ေရွ႕တြင္ company ႏွင့္ သက္ဆိုင္ေသာ ရွယ္ယာရွင္မ်ားေနရာယူထားၾကသည္။
ကဗ်ာသည္ ပန္းခ်ီေ႐ြးခ်ယ္ေပးထားသည့္ အျဖဴေရာင္ ဝတ္စုံႏွင့္ လွပတင့္တယ္သည္။ ပန္းခ်ီသည္ေတာ့ ကဗ်ာႏွင့္ဆန႔္က်င္ဘက္အေရာင္ျဖစ္သည့္ အနက္ေရာင္အားဆင္ျမန္းထားသည္။ ဆန္႔က်င္ဘက္အေရာင္မ်ားျဖစ္ေသာ္လည္း တြဲဖက္ထားသည္မွာ လိုက္ဖက္လြန္းလွသည္။ ေကာင္းကင္တြင္ အသီးသီးေတာက္ပေနၾကေသာ ေနႏွင့္ လ ပမာ ခိုင္းႏႈိင္းရမည္။ သို႔ေသာ္ ယခုပြဲသည္ ကဗ်ာႏွင့္ ပန္းခ်ီ၏ အဓိက ပြဲမဟုတ္သည့္အတြက္ သူတို႔ႏွစ္ဦး၏ အလွအား အထူးတလည္ခ်ီးက်ဴးသူနည္း၏။
YOU ARE READING
ပြိုကျလျက်ရှိသော မိုးရိပ်
Short Storyလောကဓံရေ အရာအားလုံးကို ယူသွားပါ ဒါပေမဲ့ ကဗျာ့ကိုတော့ ပိုင်ဆိုင်ခွင့်ပေး (နှိုင်းယှဉ်ဝင့်လွှာ) ကဗျာ့အတွက် ပျော်ရွှင်ခြင်းဆိုတာ ပန်းချီလေ (ကဗျာခြွေ) ကမ္ဘာမှာ ပျောက်ပျက်မသွားတဲ့အရာက ဘာလဲဆိုရင် ကဗျာ့အပေါ်ထားတဲ့ ချစ်ခြင်းဘဲပေါ့ (မြတ်ပန်းချီခြယ်)
