"Yalnızım..." Bunca acı, tek bir söze nasıl sığabiliyordu.
Aldım bu sözü dudaklarınızdan, saplayıp kalbimi onunla parçaladım. O söz ki rengi, yarım kalmış aşkların tarifsiz esmerliğine kacıyordu.
O söz ki saplandıkça kalbimin her parçasına yüzünüzü yeniden çiziyordu.
Şimdi içimde binlerce yüz oldunuz..
Şimdi içimde binlerce söz oldunuz...
Düşünceler sonsuz galiba. Çünkü düşündükçe dibe çekiliyorum en dibe uçsuz bucaksız kimsenin yetişmeyeceği karanlık bir yere. Düşünmemeliydim düşünmemeli. Kendimi bu düşüncelere teslim etmemeliydim. Korkular bedenimi sarıyordu. Kafamdaki sesler susmak bilmiyorlardı durduramıyordum onları. Binlerce yüz gözümde canlanıyordu binlerce ses beynimde yankılanıyordu. Konuşuyorlar susturamıyorum onları acı çekiyordum karşı koyamıyordum bu şeye. Hangi sesin hangi yüze ait olduğunu seçemiyordum. Düşünmemeliydim bunu kendime yapmamalıydım. Bende diğer insanlar gibi olabilirdim. Mesela kitap okuyabilirdim veya bir film izleyebilirdim düşüncelerimi kovmalıydım. Düşüncelerimle baş başa kalmamalıydım. Korkar oldum kendimle baş başa kalmaya. Bu akşam herşey çok farklıydı durduramadığım düşüncelerim bana çok yabancı geliyordu. O doktorun dediği olamazdı olmamlıydı. Kimin gercek kimin gerçek olmadığını ayırt edemeyecek seviyede olamazdı. Ah hayır bu sesler beni terk etmiyordu. Ben şizofren olamazdım bende normal insanlar gibiydim. Bu duygular ve düşünceler beni şizofrenliğe iten bunlardı lanet olası bastıramadığım duygular ve durduramadığım düşünceler. Acaba oralarda biyerlerde benim gibi duygu ve düşüncelerine yenilip acı çeken varmıydı. Bu durumdan kurtulmalıydım bir an önce kimin gerçek ben olduğunu bulmalıydım.
Ben Edwy NELSON beni kendimden kurtaracak birine ihtiyacım var!!!!
