චොක්ලට් කේක් කාලා කිරි තේ දෙකකුත් බීපු කොල්ලො දෙන්න ආයෙත් කාමරේට යද්දි සකුන්තලා ආයුලගේ ගෙදරට ගියේ හිමාලිට උයන්න උදව් කරන්න.
කාමරේට ගිහින් ආයු ඇදේ පැත්තක ඉඳ ගද්දි කේනු කරේ එයාගෙ උකුල උඩ වාඩි වෙලා බෙල්ල බදා ගත්ත එක. කේනුට දුකක් දැනෙන හැම වෙලේම එහෙම කරනවා කියල දන්න නිසාම ආයු කරේ කේනුගෙ වටේට අත් දෙක යවලා එයාව තුරුල් කර ගත්ත එක.....
"අම්ම පව්"
"ඇන්ටිගෙ සතුට තියෙන්නේ උඹේ ලඟ සුදූ. ඒ නිසා වෙච්ච දේවල් අමතක කරල කොහොම හරි හිත හදා ගමු.තමුසෙ දුකෙන් ඉද්දී ඒ මනුස්සයට ඒක දැනෙනවා වැඩි. ටික දවසක් යද්දි ඔය දෙන්නගෙම හිත් හැදෙයි. කාලයට වගේම කදුළු වලටත් හිත් හදන්න පුළුවන් සුදූ. තමුසෙට ඕන නම් මං ළඟ ඇති තරම් අඩනවා. හැබැයි ඇන්ටිට පේන්න දුක් වෙන්න එපා"
"ම්ම්ම්"
අම්මලා දෙන්න උයාගෙන ඇවිත් කතා කරනකම්ම කොල්ලො දෙන්න එහෙම හිටිය. අම්මලා කතා කරාම තමයි දෙන්නම එළියට ගියේ.
ආයුගෙ අම්ම එයාට කෑම ගෙනත් නෑ. මොකද ආයු නිදා ගන්න කලින් දත් එහෙම මැදල මූණ අත පය හෝදන් නිදා ගන්න නිසා. අම්ම කිව්වෙ ගෙදර ගිහින් කාලා වොෂ් කරන්ම ආයෙත් මෙහෙට එන්න කියලා. අනිත් එක කේනුටයි එයාගෙ අම්මටයි ටිකක් තනියම ඉන්න දෙන්නත් ආයුගෙ අම්මට ඕන උනා. ඒ දෙන්නට ප්‍රශ්න ගැන කතා කරලා ඉවරයක් කර ගන්නත් නිදහසක් ඕනනෙ.
කේනුගෙ අම්ම බත් එකක් බෙදන් ඇවිත් කේනුට කවන ගමන් එයත් කෑවා. කේනුගෙ අම්ම එයාට ආදරේ කරන හැටියට කේනු කියන්නේ එයාගෙ දරුවෙක් නෙවෙයි කියන එක කාටවත් විශ්වාස කරන්න බෑ. අඩු ගානේ කේනුට වත් බෑ මේ එයාව බිහි කරපු අම්ම නෙවෙයි කියලා හිතන්න.
"කවුරු නැති උනත් මගෙ පුතාට අම්ම ඉන්නවනේ"
"අම්මටත් කවුරු නැති උනත් මං ඉන්නවා. අපි දෙන්න පාඩුවේ ජීවත් වෙමු අම්මෙ"
"එහෙනම් මගෙ පුතා දුකෙන් ඉන්න එපා, අපි හැම දෙයක්ම අමතක කරමු"
"අම්මත් දුකෙන් ඉන්න එපා"
දෙන්නට දෙන්නා වචන වලින් රවට්ට ගත්තා. කොච්චර කිව්වත් සිද්ද වෙච්චි දේවල් දෙන්නටම ලේසියෙන් අමතක කරන්න බෑ.......
