GECE SAÇLIM

"Babam"

Ada bana anlayamadığım bir bakış attı 'çok şanslısın bunun farkında değilsin' dedi altı üstü bi çarpıştık sanki nikah masasına oturduk, ne şansıydı bu o kendini beğenmiş ukalayla bunları yaşamanın güzel bir tarafını göremiyordum.

Okuldan çıkar çıkmaz eve gittim ılık bir duş aldım ve odamda en sevdiğim köşeye geçtim yatağımla camım yan yanaydı bu sayede yıldızları seyredebiliryordum huzur verici, gerçekleşecek hayallerimi,gerçekleşmeyecekleri bu yıldızlara bakarak kuruyordum.

Hayat bana küçüklüğümde ilk kazığını atmıştı ne yazıkki babamı benden almıştı bir sabah işe giderken araba kazası geçirerek hayatını kaybetmişti o gün benimde yaşama sevincimin yarısı gitmişti. O günden sonra hiç kimseyle konuşmaz olmuştum ne arkadaşlarımla ne annemle kimseyle konuşmuyordum sadece bütün sırlarımı,içimde olan ne varsa bilen tek şey günlüğümdü. Hiç neşem kalmamıştı babamı çok özlüyordum her gece yıldızlara bakarak onu düşünüyordum bir gün gelecekmiş gibi hep onu bekledim hergün gece olduğunda yıldızları seyrettim belki bir yıldız kayar babamı bana geri verir diye ama olmadı babam hiç gelmedi, gelmeyecekte o beni yalnız bıraktı tek sığındığım liman, beni hep koruyup kollayan adam, babam beni bırakıp gitmişti.

Zamanla bu durumu sindirmeye çalışarak artık gerçekleri fark ettim babamı beklemektense benim ona gitmemi düşündüm ve her gün ona kavuşma dileğiyle hayatıma devam ettim. Babamı kaybettiğimde 8 yaşındaydım ve şuan 18 yaşındayım. Hayattan çok şey öğrendim acı,gerçek,hüzün, birazda mutluluk, bunların yükü ağırdı ama annem hep yanımdaydı melek annem.

Annem hep bana destek olmuştu biz bir bütün olmuştuk babamdan sonra ikimizden başka kimsemiz kalmadığı için birbirimize kenetlenmiştik herşeye beraber göğüs germiştik. Aklıma çocukluk anılarım geldiğinde içimde çok değişik hisler oluyordu sanki boğazımda bir yumru varmış gibi.