အခန်း ၄၈၄ ။ ဟော်ရန်နန်းသို့ ဖိတ်ကြားမှု
"မြတ်စွာဘုရား" ချန်းကျီက အချိန်ကိုက်မှာ ရှေ့တက်လာကာ နှစ်ယောက်ကိုကြားဖြတ်ပြောတယ်။
"တာအိုရောင်းရင်း၊ မင်းစောနကေပြောတဲ့ သက်သေဆိုတာ ဘာကိုများ အတိအကျဆိုလိုတာလဲ၊ ခိုင်မာတဲ့သက်သေ ရှိတာလား"
ကူယွဲ့ အေးစက်စွာရယ်လိုက်တယ်။
"သေချာပေါက်ပေါ့" အဲလိုနဲ့ သူက အဖြူရောင်ကျောက်တုံးတစ်ခု ထုတ်လေတယ်။
"ဒါက အရိပ်ထိန်းကျောက်တုံးပဲ" ချန်းကျီက အံ့ဩသွားကာ ချက်ချင်း သူဘာဆိုလိုလဲ နားလည်သွားတယ်။
"ဖြစ်နိုင်တာ အမှန်တရားက ဒီကျောက်တုံးထဲမှာ မှတ်တမ်းတင်ထားတာ ဖြစ်နိုင်လား"
ကူယွဲ့ ပြန်မဖြေဘဲ ဝိညာဉ်ချီတစ်ကြောင်းကို လွှတ်ပြီး သူ့လက်ထဲကကျောက်တုံးကို အသက်သွင်းလိုက်တယ်။
ဝိညာဉ်ချီက ချက်ချင်း ကျောက်တုံးပေါ် စုဝေးနေပြီး ပုံရိပ်တွေ ပေါ်လာခဲ့တယ်။ ဒါက တော်ဝင်အထွတ်အမြတ်ဂိုဏ်းက ယွီစု အင်းကွက်အစီအရင်ကြီးထဲ ထိုင်နေပြီး ဝဋ်ကြွေးချေမိုးကြိုးကို လက်ခံယူနေခဲ့တဲ့ တက်လှမ်းမှုအခမ်းအနားမြင်ကွင်းဖြစ်တယ်။ နောက်အခိုက်အတန့်မှာ ပုံရိပ်က လျှို့ဝှက်ခန်းတစ်ခုဆီ ပြောင်းသွားတယ်။ ဖက်တီး စတေးခံအင်းကွက်ထဲက အလယ်မှာ လှဲနေကာ သူ့ကိုယ်ပေါ်ဒဏ်ရာအပြည့် ရှိနေပြီး သွေးတွေက အင်းကွက်အစီအရင်ထဲ စီးဆင်းနေရင်း စောနက ဝဋ်ကြွေးချေခြင်းကို ဖြတ်သန်းနေတဲ့ လူရဲ့ အကာအကွယ်အင်းကွက်ထဲ ပို့နေတာပဲ။
ဂိုဏ်းအသီးသီးက အမူအရာတွေ ပြောင်းလဲကုန်ပြီး စွင့်ယွီဘက် မယုံကြည်နိုင်စွာ လှည့်ကြည့်သူတွေပါ ရှိနေတယ်။ စောနက သူ ဒီလိုမျိုး ပြောခဲ့တာ မဟုတ်ပါဘူး၊ ဖက်တီးရောဂါကို ကုသပေးတဲ့ပုံရိပ်က အလိုလို အားနည်းလာတယ်။
"ရယ်ချင်စရာပဲ" သွေးပျက်မှုတစ်စွန်းတစ်စက သူ့မျက်နှာပြင်မှာ ဖြတ်ပြေးသွားပေမဲ့ ကျယ်လောင်စွာ ငြင်းဆန်နေသေးတယ်။
"ဒီလိုလုံးဝ အခြေအမြစ်မရှိတဲ့ ပုံရိပ်တွေက ငါတို့လုပ်ခဲ့တယ်လို့ ဘယ်လိုသက်သေပြနိုင်မှာလဲ၊ ဟွေ့ကျယ်က သွေးအင်းကွက်ထဲ ရှိနေရင်တောင် အဲမှာတခြားလူမရှိဘူး၊ မင်း တမင်သက်သက်ငါတို့ကို ချောက်ချနေရင် ဘယ်သူသိမလဲ"
