Dönüşüm

KARŞILAŞMA

Hayatın size görünen yüzüyle bilmediğiniz yüzü karşılaştığında dumura uğrarsınız.Gerçeklik algımızı sorgulamaya başlarız.Tanıdıklarımızı tanımadığımızı farkettiğimizde bir oyunun içinde çoktan  kaybolmuş oluruz.

Çıktığımız yol boyunca sessiz  kalan Dui'nin gerginliği beni de ele geçirmişti.

"Baba şimdi atları mı göreceğiz ?"

Dui kızının sesini duymasıyla gerginliği  iki katına çıktı.Bir eliyle direksiyonu tutarken farkında olmadan diğer elinin tırnaklarını kemiriyordu.Onun yerine ben cevap verdim

"Evet Cunna çiftlikte  atlar olduğu gibi yeni doğmuş taylar da var."

Sözüyle birlikte arabada bir çığlık yükseldi.Usulca eline dokundum .Gergin olmasına rağmen anlık bir tebessüm geçti yüzünden bana kıyamadığı tebessümü.

"Annemle konuştum,sadece  bir aile yaşıyormuş. Yıllarca bu çiftliğe onlar bakmışlar.
Onların ağzından da bir şey çıkmazmış .

"Hoşuma gitmiyor Toyan, gerçekten hoşuma gitmiyor. Cunna ...
Böyle baban  sanki açığımı yakalıyor,ona itaat ediyormuşum gibi hissediyorum boğulacakmışım gibi oluyorum. "

"Haklısın, ama birkaç saat dayanalım.Merak etme ben Cunna'nın yanından hiç ayrılmam."

Kendimi suçlu hissediyordum.Cunna'nın yanında ağzımdan atları kaçıran bendim,
bahsetmeseydim o da bizimle gelmek için çılgınca ağlamayacaktı.Dui ne kadar kandırmaya çalışsa da olmadı pes edip aldı ama şimdi bir şey olacak diye kafayı yiyordu.Telefonumun sesiyle ortama geri dönerken sessizce telefonu yanıtladım.

"Tamam ,tamam çarşamba günü geleceğim olur, siz konum atarsınız?"

Yan gözle bana baktığında

"Proje vardı ya , Berry adındaki kız hani  evine gideceğimiz "

"Neyine  arıyor belli değil mi çarşamba  olduğu"

Fevri çıkan sesine karşı usulca cevapladım

"Geleceğimizi teyit etmek istiyor sanırım herkesi arıyor.. "

"Hııı çok arıyordur ! Siz zaten aynı sınıfta değil misiniz oğlum okulda soramıyor mu ? Bahane ! Seninle telefonda konuşmak için hazırlık yapıyor işte!"

Bugünün zor geçeceği  belli olmuştu, Dui yine kafaya Cunna'yı ve babamı takmış bugün olacak her olayı olumsuz karşılayacaktı.En kötüsü de mutsuzken bütün hıncını yanındaki kişiden alıyor, her söylenene ters cevap veriyordu.Yanındaki kırılır mı diye düşünmezdi ancak kara bulutlar geçince hiç kötü davranmamış gibi yaşamına devam ederdi.

Babamın at çiftliğine gidiyorduk.Kendisi buraya inzivaya çekilmek için giderdi, tatil gibiydi bir nevi.Ben katılmadım bu tatillere.Ama annemden duyardım.Sadece bu tatil dönüşlerinde  annem babama kızgın olmazdı hatta tam tersi anlayışlı. O zamanlar anlamazdım bu duygu değişimini ama şimdi bir şeyleri az da olsa sezinleyebiliyordum.Çok kötü dediğimiz insanların bile günah çıkardıkları kendileriyle kaldıkları,  sakinledikleri dönemler oluyordu.Çiftlikte en güvendiği kişiler vardı. Kendi geçmişinden yakın gördükleri,  eski mahallelerinden seçtikleri, özel ve az sayıda kişilerdi.
Zenginliklerini sıyırıp atıp yine öksüz,yetim dolaştıkları günlere geri dönerlerdi.Ben öyle düşünürdüm en azından annemin anlattıklarından.
Böyle bir yere beni getirmek istemeyeceğine göre bu özelini Dui ile paylaşmak istemişti. Her ne kadar Dui bunu anlamasa da ben babamın onu buraya davet ederek ona ne kadar değer verdiğini görebiliyordum. Sıcak bir mayıs ayında uzun süren yolculuğumuz sonunda çiftliğe vardık.İnsanın yalnız kalmak isteyeceği kadar güzel bir yerdi.Burası
hayalimin de üzerinde çıkmıştı.Babam ve annem bizi bizzat  kapıda  karşılamıştı.Sanki bizimkisi  gerçek bir evlilik,annemle babam da  çok mutlu bir aileymiş gibi.
Yakın ve samimi... Cunna yemyeşil çayırlarda deli gibi koştururken ,doğanın göz alıcı güzelliği Dui yi biraz yumuşatır gibi olmuştu.Cunna yanımızdan uzaklaştığı gibi uyarma gereği duymuştu.