Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
ೄྀ࿐ ˊˎ-
barış x semih
semih
barış abi
elinin bacağımın üstünde durduğunun abim farkında biliyorsun değil mi?
barış biliyorum
yine de ellerimin ait olduğu yerde durmasını istiyorum
semih anladım
çekeceksin ki birazdan|
barış ne oldu yavrum?
yüzün düşük
abin mi bir şey dedi yine?
semih ha yok
iyiyim
yoruldum bugün maçta
ondandır
barış kaçırayım seni?
semih
keşke|
yok abi
abimle de aramız soğuk bugünlerde
barış anladım yavrum
söylüyordu bir şeyler de
senin ismin geçince ben de kendimdem geçiyorum biliyorsun
semih yapma|
telefonlarla çok dikkat çekiyoruz
elini de çwktin zaten|
barış haklısın yavrum
kapat hadi
ೄྀ࿐ ˊˎ-
barış alper. yine yanımda oturuyor ışıldayan gülüşüyle diğerleriyle konuşuyordu. arada bana küçük temaslar ediyor, sonrasında ise ateşe değmiş gibi geri çekiliyordu.
her zaman böyle değildi. anlaşılmaz herifin tekiydi. istediğinde gelirdi bana, bulacağını bilirdi. kapattığım kapıyı bırak tam olarak kapatmayı, her zaman aralık bıraktığımı bilirdi. uğrayacağı bir yerdim onun için, ihtiyacı olduğunda var olan birisiydim sadece. böyle anları dışında kardeşi bile değildim onun. abimle bize geldiklerinde bile sadece selam verir çekilirdi.
ben ise onun tüm bu dengesizliğini seve seve kabul ediyordum. ihtiyacım vardı çünkü. tüm şefkatine yoğun bir açlık duyuyordum ve bu hissi artık bastıramıyordum. gözlerindeki bakışa bile ayrı bir yokluk hissediyordum.
o varken tadını çıkarıyor o yokkense sabırla geri dönmesini bekliyordum. kimi zaman kıvırcık tutamlarını parmaklarımla nazikçe okşarken abimlerin onu görüştürdüğü kadınları dinliyor, kimi zaman ise bizi esir alan sessizlikte onu izliyordum.
konuşmuyorum, anlatmıyorum, bilmiyor. bizim ilişkimiz bundan başka bir şey bilmiyor zaten. bazen böyle bir adama nasıl aşık olduğumu sorgularken uyuyakaldığım geceler oluyordu. hatta bazenden daha sık oluyordu bu.
"semih?"
ardanın sorgular bir şekilde sağ tarafımdan gelen sesine baktım. solumdaki barışla beraber abimler de bana bakıyordu.
"hm?"
mırıldanır bir şekilde cevapladım ardayı. dalgın olduğum son zamanlarda normalinden daha belli oluyordu. ardanın bulduğu saçma sapan bir bahaneyle kalktık oturduğumuz yerden ve arda beni bir yere sürüklemeye başladı. karşıma geçip durduğunda elini omuzlarıma koydu.
"gördüm semih, eli bacağındaydı. sana ondan uzak durman gerektiğini söylemedim mi?"
biraz düşünceli, biraz kızgın, biraz da hüzünlü çıkan sesini dinledim arkadaşımın. benim için endişeliydi ve kendime karşı olan tüm saygımı yitirdiğimi benden bile iyi biliyordu. omuzlarımı sıkan ellerinden tutarak ona iade ettim. aniden esen rüzgârla dağılan saçlarımdan gözlerimin önüne düşen birkaç tutamı umursamadım.
"yapabildim mi ki arda? olmuyor işte."
umursamaz bir şekilde konuşurken yerdeki taşa vurdum. bu umursamazlığın ardayı deli ettiğini biliyordum. muhtemelen birazdan kavga ederdik, sonra da evlerimize çekilip birkaç saatin sonunda hiçbir şey olmamış gibi birbirimize videolar gönderirdik.
"olmalı ama semih. ya senfarkındadeğilmisinsemihyalvarırımyapmaşunukendineartık. lavukseninkollarınınarasındaykensanasevdiğikadınıanlatıyordu, bir gün seni öpücüklereboğuyorertesigünü seni tanımıyor bile. daha ne kadar devam edeceksin buna izin vermeye amına koyayım?"
azarlar gibiydi ses tonu. muhtemelen bana barışın daha fazla kötü yanlarını saymaya başlayacaktı. tanıyordum onu, o da beni tanıyordu. biliyordu benim de her şeyin farkında olduğumu. o yüzüme vurmadan çok önce kendi yüzüme her şeyi vurduğumu. elimle omzunu patpatladım ve arkamı dönerek uzaklaşmaya başladım.
barış alper benim en büyük saygısızlığımdı ve ne yazık ki tüm zararı kendimeydi.
---------------- kizlar
slm??
simdi soyle ki kizlar
bu hikaye bir tutamgercek bir hikayedenalinti. tabii ki genelolarak cok cok cok farkli ama biraz da kendi "iliskime" baglayacagim. aslinda bu durumu kendi arda'm disinda birileriyle paylasmak konusunda cok kararsiz oldum her zaman ve simdi bunu bir hikaye seklinde size anlatmak istedim(basarabilirsem)
sebebi su ki kendime yaptigim bu nacizane saygisizligin hislerim uzerindeki izlerini hala tasiyorum ve acitiyor birazcik belki hafifler diyerekten
(bu durumu yasadigim kisi abimin arkadasi degildi abim yok yasitimdi🤞)
