ÖLÜLER ŞARAP KOKAR

[6. BÖLÜM]: SINIR

Başlamadan önce oy verip yorum yapmayı lütfen unutmayın. 

İyi okumalar

Karzan Çelik Alessio

Uyuyordu. Beyaz saçları yüzünün yarısını örterken dengeli nefes sesleri kulaklarıma doluyor, hafifçe yukarı kıvrılmış dudakları huzurlu olduğunu vurguluyordu.

Derin bir iç çektim. Omzumda uyuyakalan bu yarı albino kızı bütün dünyadan sakınmak istiyordum. Ve bundan nefret ediyordum.

Lanet olası öldür-koru paradoksunun içine sıkışmıştım ve hiçbir bok yapamıyordum.

''Karzan?'' Dedi biri. Kafamı kaldırıp sırıtan Luca'ya baktım. Sırıtışının altında onlarca anlam yatsa da söylediği şey barizdi. Gülüşü bile bun düşündüğümü kanıtlarken diğerleri de durup bana baktı.

''Söyle.'' Luca'nın gözleri Gazel'e kayınca sert bir nefes verdim.

''Geldik.'' Dedi gözlerini Gazel'den çekip bana bakarken. Bakışlarım ilk önce kalkık dudaklarına, ardından dışarıya kaydı. Hava neredeyse karamış, bulutlar yukarıda toplaşmıştı.

Pistte bizi bekleyen özel uçak görüş alanıma girdiğinde dönüp Gazel'e baktım. Uyanık olsa ve birazdan yapacağım şeyi görseydi kollarımı keserdi. Ama ne talihsizlik ki uyuyakalmıştı ve kahretsin, çok masum duruyordu.

Hafif dolgun ve şeftali rengi dudaklar, küçük kalkık burun, beyaz ve kahve kirpikler... Fantastik kitaplardan fırlamış bir savaşçı gibiydi.

O çok....sevimliydi.

Aynı anda hem birini öldürüp hem de uslu kız rolünü oynayabilirdi. Ve bu işi profesyonelce yapardı. Onu bu boktan yere neyin sürüklediğini tam olarak bilmiyordum fakat içimden bir ses pek de iyi bir şey olduğunu söylemiyordu.

Derin bir nefes verip benim yarım kadar anca olan bedenini kollarımın arasına aldım. Arabadan çıkarken Zaleo, Luca ve Rowan'ın bakışlarını hissedebiliyordum.

''Binin.'' Dedim tok bir sesle. İtiraz etmeden dediğimi yaptıklarında ben de peşlerinden ilerledim. İkili koltuklardan birini çevirip Gazel'i hafifçe yatırdığımda kıpırdansa da uyumaya devam etti.

Hırslıydı ve gözü karaydı ama günün sonunda o, bembeyaz saçları ve mor gözleri olan o küçük kızdı. Yırtıcı kabuğunun derinliklerinde o hep Ay Kızı'ydı.

Başının altına bir yastık, üzerine de ince mor bir pike örttüm. Yüzünü saran maskeyi dikkatlice çıkarırken elleri ellerimi itti.

''Uslu dur niña Luna, beni sonra da öldürebilirsin.'' Sesimi duyduğunda kaşlarını çatsa da kalkıp hesap soramayacak kadar bitkindi. Maskesini çıkardım.

Saçlarını sıkıca bağlayan tokayı çıkarıp beyaz tutamların dağılmasına izin verdiğimde minnetle inledi ve mor battaniyeyi biraz daha üzerine çekti.

''Bana dokunan parmaklarını tek tek kıracağım Alessio.'' Diye mırıldandı yarım yamalak. Sırıtarak kulağına yaklaştım.

"Por favor, hazlo por mí, amor mío."Lütfen bunu benim için yap, aşkım.

Elleri boğazıma doğru uzansa da temasından kaçınıp kıkırdadım. ''Belki sonra, Ay Kızı. Bunu yaptığını hatırlamanı istiyorum.''

Sertçe nefes verip ellerini kendine çekti. Sinirlenmişti ama uykusu ağır bastığı için dediklerime uyuyordu. Ayağa kalktım ve Zaleo, Luca ve Rowan'ın karşıdaki koltuklarda sohbet ettiğini gördüm. Ben onlara bakınca onlar da bana baktı.