Craving You

CHAPTER 2

Leah's POV:

Paglabas ko ng courtroom, ramdam ko pa rin ang init ng galit at adrenaline na dumadaloy sa akin. Masyadong close ang laban kanina, pero alam kong kaya ko pa siyang baliktarin. Si Ethan? Of course, hindi rin siya papahuli.

" Well, it looks like someone has hurt," narinig ko ang pamilyar na boses mula sa likuran ko. Hindi ko na kailangang lumingon para malaman kung sino 'yon. Si Ethan, syempre. Palaging may timing.

I turned around slowly, giving him a cold stare. "Still think you’ve got this in the bag?" tanong ko, medyo iniangat ang isang kilay. Alam kong kaya ko siyang itulak hanggang sa maubusan siya ng sagot.

He smirked, taking a step closer. "Oh, I don’t just think, Leah. I know." Ang yabang. Always so sure of himself. As if everything is just a game to him. Muntik na akong mapahagikhik sa frustration ko.

"Well, hindi mo pa ako kilala nang sapat kung sa tingin mo magpapaubaya ako," sabi ko habang iniangat ang mga mata ko para hindi magmukhang natatalo. Alam kong gusto niyang ipakita na kontrolado niya ang sitwasyon, but I won’t give him that satisfaction.

He raised an eyebrow, the smirk never leaving his face. "I know you more than you think," bulong niya, he's so close to me right now. I could almost feel the warmth of his breath. Ang bilis ng tibok ng puso ko, pero hindi pwedeng ipakita.

"And you’re predictable." Saktong malalim ang pagkakasabi niya, as if he’s already won something na hindi ko pa alam.

Napapikit ako sandali, trying to steady myself. Hindi siya pwede magtagumpay ngayon. "Kung predictable ako, bakit mo parin ako tinatalo, Ethan?" I whispered back, challenging him with my gaze.

Ngumiti siya nang matalim, but he didn’t answer. Instead, he just leaned in slightly closer, eyes locking with mine, as if daring me to break. "See you in court, Leah." He finally walked past me, brushing against my shoulder intentionally.

Huminga ako nang malalim pagkatapos niyang makalayo. Predictable? Ulitin mo ‘yan. Hindi ko siya hahayaang manalo. Pero bakit ganon? Bakit parang sa bawat salpukan namin, may ibang emosyon na pumapasok? Hindi lang ito basta tungkol sa kaso, hindi lang tungkol sa panalo.

Bumalik ako sa opisina, ibinagsak ang bag sa upuan. I tried to focus on the case, pero every time I thought about our exchange kanina, hindi ko maiwasang magtanong sa sarili ko. Is this rivalry? Or something else?

Nag-ring ang phone ko, breaking my thoughts. It was a message from Ethan. "Hope you’re ready for round two baby. Not that it matters."

I rolled my eyes but couldn’t help the small smile forming on my lips. "Game on, Ethan. Game on."

Napangiti ako habang tinitingnan ang message ni Ethan. “Round two, ha?” bulong ko sa sarili ko, sabay buntong-hininga. Seriously, ano bang trip ng taong ‘to? Hindi ba siya napapagod mang-asar? Pero hindi puwedeng ako ang mapikon dito. No, no. Iba to, game on na talaga.

Bago pa ako makapag-reply, nag-vibrate ulit ang phone ko.

Ethan: “Oh c’mon, Leah. Don’t take too long. We both know kung sino’ng mananalo in the end. Hint: It’s not you.”

Umirap ako kahit wala naman siyang nakikita. Aba, ang kapal ng mukha! Pero sige lang, Ethan. I got you. Pumikit ako saglit at hinintay ang tamang words, parang naghahanda bago makipaglaro ng chess.

Nagsulat ako ng mabilis:

Leah: “Don’t get too comfortable, hotshot. You might just trip on your own ego. See you in court.”

Sabay send. Perfect. Hindi ako puwedeng magpakita ng kaba dito, kahit parang kinikilig ako sa thought na ‘to. Napapikit ako ulit, trying to calm the pounding of my heart. This was just a game, right? Talo o panalo, wala dapat personal.

Nag-ring na naman ang phone ko.

Ethan: “Tsk, tsk, Leah. Predictable as always. Try something new, why don’t you? Maybe then you’ll stand a chance.”

Napataas ako ng kilay. Predictable ako? Aba, ang bilis ng development nito ah. Kung predictable ako, ano pa kaya siya? Yung parang textbook example ng cocky lawyer na kaya kang paiyakin in court pero sa likod ng lahat, may ibang plano.

Tumayo ako at naglakad papunta sa bintana ng office ko. Dapat ba akong magalit? Medyo. Dapat ba akong matakot? Definitely not. Kailangan ko lang humanap ng mas malalim na panalo dito, isang bagay na hindi niya ine-expect.

Nag-type ako ulit, this time mas mabigat:

Leah: “Let’s see who breaks first, Ethan. You might just be surprised. Round two is going to be fun.”