The Evil Eye

Thirdwheel

Sa loob ng anim na buwan, tila naging maayos ang relasyon nina Aiza at Laura. Naging magkaibigan sila nang hindi inaasahan-madalas na nagkakasabay sa trabaho, kumakain ng sabay sa mga break, at nagkukuwentuhan kapag walang gaanong pasyente. Pero may mga kakaibang kilos si Laura na napapansin ni Aiza, mga bagay na pilit niyang binabalewala.

Sa una, tila normal lang ang lahat. Pero dahan-dahan, nagiging maliwanag kay Aiza na palaging may kahawig si Laura sa kanya-mga damit, gamit, o kung paano ito magsalita. Minsan, nakita ni Aiza na may bagong bag si Laura, halos pareho ng bag na binili niya ilang linggo pa lang ang nakalilipas.

"Bagong bili?" tanong ni Aiza habang nililingon ang bag ni Laura.

"Oo, nakita ko lang sa store. Ang ganda, 'di ba? Medyo kamukha nga ng bag mo, pero 'di ko napansin 'yun noong binili ko," tugon ni Laura, nakangiti.

Tumawa si Aiza, pilit na binabalewala ang kakaibang pakiramdam. "Oo nga, kamukha nga. Magandang taste natin, ha."

Ngunit hindi ito natigil doon. Ilang beses na rin itong nangyari. Isang araw, nagsuot si Aiza ng bagong dress na floral, at sa loob lamang ng ilang linggo, may hawig na naman itong si Laura. Hindi rin ito nagkukulang sa paghingi ng pabor kay Aiza-lalo na tuwing may mga date si Laura na nakilala online.

"Puwede mo ba akong ihatid mamaya? May date ulit ako," tanong ni Laura isang araw sa kanila sa hospital.

"Ano? Saan na naman? 'Di ka pa ba nag-aaral mag-drive?" biro ni Aiza, ngunit alam niyang sasama ulit siya.

"Promise, last na 'to! Malapit lang. Please, Aiza?" pilit ni Laura, sabay hawak sa braso ni Aiza.

Napabuntong-hininga si Aiza pero pumayag din, tulad ng dati.

Isang gabi, niyaya ni Laura si Aiza na samahan siya sa apartment ng isang lalaking nakilala niya sa dating app. Pagdating nila, niyaya ng lalaki si Aiza na sumama na rin sa kanila sa dinner. Medyo alanganin si Aiza, pero dahil na rin sa pagpilit ni Laura at ng lalaki, sumang-ayon siya.

"C'mon, Aiza. Masaya 'to. Plus, mas marami mas masaya," ani ng lalaki, sabay kindat.

"Okay, okay, sige na nga," sabi ni Aiza habang nagpapatawa, kahit na medyo naiilang siya sa sitwasyon.

Nag-usap sila, nagtawanan, at nag-inuman pagkatapos ng hapunan. Naging komportable si Aiza kahit hindi siya sanay sa ganitong eksena. Pero di nagtagal, mabilis siyang tinamaan ng alak, at tuluyan silang nakatulog sa sala ng apartment. Si Aiza sa sofa, si Laura sa kabilang dulo, at ang lalaki sa sahig malapit kay Aiza.

Sa gitna ng kanyang tulog, bigla na lang nagising si Aiza sa kakaibang pakiramdam. Nararamdaman niyang may dahan-dahang humahaplos sa kanyang braso. Nang idilat niya ang kanyang mga mata, nakita niya ang lalaki, nakaluhod sa tabi niya at inilalapit ang kanyang mga labi sa pisngi ni Aiza.

"Ano'ng ginagawa mo?" mabilis na tanong ni Aiza, nanginginig ang boses.

"Relax, Aiza," bulong ng lalaki, sinubukan siyang halikan. "Akala ko okay lang naman 'to... kanina parang may vibe tayo."

"Ano? Hindi! Ayoko!" galit na sagot ni Aiza, at biglang tumayo mula sa sofa, nalilito sa kanyang nararamdaman.

"Wait, Aiza! Sandali lang, anong problema?" tawag ng lalaki, ngunit hindi na siya lumingon.

"Alis na ako," pautal-utal na sabi ni Aiza, sabay kuha ng kanyang bag. Mabilis siyang tumingin kay Laura, na nakahiga sa sofa, nakapikit at tila natutulog.

"Laura...?"Walang sagot. Para siyang walang kamalay-malay, ang paghinga niya'y kalmado, para bang walang kahit anong nangyari ang umabot sa kanya.

Habang nagmamadaling bumaba ng hagdan, naisip ni Aiza na naiwan niya si Laura. Pero sa sobrang gulo ng kanyang emosyon, hindi niya alam kung paano sasabihin ito. Ang tanging nais niya ay makalayo agad.

Nanginginig ang buong katawan ni Aiza. Talaga bang hindi narinig ni Laura ang nangyari? Hindi ba niya nakita?

Tumalikod si Aiza upang umalis, ramdam ang mga mata ng lalaki na nakatitig sa kanya habang mabilis siyang lumabas ng pinto. Pagdating sa labas, huminga siya ng malalim sa malamig na hangin, sinusubukang pakalmahin ang nanginginig niyang mga kamay. Hinanap niya ang susi ng kotse, at mabilisang humarurot sa pagmaneho.

Pagkaalis ni Aiza, dumilat ang mga mata ni Laura. Sa malamlam na liwanag ng silid, nagbago ang kanyang ekspresyon sa mukha, puno ng galit. Narinig niya ang lahat-ang usapan, ang pagtanggi ni Aiza, ang kanyang panic na pag-alis-ngunit nanatili siyang nakahiga, nagpapanggap na natutulog.

Ngayon, mag-isa na lang siya kasama ang lalaki,iitinuon ang kanyang mga mata sa pintuan, ang dibdib ay humihingal sa pigil na galit. Dumilim ang kanyang ekspresyon, mahigpit ang pagkakakagat ng mga ngipin sa galit na hindi niya mabitawan.

Hindi na lang ito simpleng selos-ito na ang pagtataksil. Iniwan siya ni Aiza, pinabayaan siya, kasama ang lalaking mas gusto si Aiza. Ang repleksiyong ito ay lalong sumiklab, nagpapalakas sa mas delikadong plano sa isip ni Laura.