IT (Ongoing)

CHAPTER 14 TIMELESS THOUGHTS

Pauwe na  ako galing school at naka sakay ako sa tricycle,habang tahimik akong nag dedelulu nang may narinig ako na naggagaling sa radyo ni kuyang driver

"Every person has an author,we just don't know who it really because apart from god there are others who pretend to be able to control us just for their own wish."

Parang naulit?

Naulit ba talaga or ito yung totoo?

I was already in front of the gate when I thought, what would my sister and I's life be like if our parents were alive.

Ano nga kaya yung buhay namin ni ate kung buhay pa sila?siguro hanggang ngayon hindi parin anak yung turing nila sa'kin

I entered and immediately went to the kitchen to greet my sister and kiss her on the cheek,ganun na kase yung nakasanayan ko.

"Hi ate! "I greet her and I kiss her cheeks
"Hello bunso!"sabay yakap sakin

Masaya ako na masaya si ate at alam ko na kahit iba yung tingin nila sa'kin nagagawa parin nila akong mahalin

Pinapunta na ako ni ate sa kwarto ko para mag palit ng uniform para makakain na kami

After ko mag palit bumaba ako at nakita ko si ate na parang tulala na may tinitignan sa selpon nya na curious tuloy ako kung ano ang tinitignan nya.

"Tara ate kain na tayo"aya ko sa kanya

Agad nya naman tinago yung selpon sa bulsa ng pantalon nya,hanggang ngayon nagtataka parin ako kung ani yung trabaho nya kase simula nung mawala yung parents namin sya na ang umako  ng responsibility para mapakain at mapag aral ako,kaya never ako nag karoon ng galit o tampo sa kanya

Nag simula na kami kumain at may naalala ako bigla dahil sa ulam na hinain ni ate sa'kin.Minudo

Minudon na ang kulay ay orange

Ang orange na paborito nila maliban sa'kin

Flashback

Hoy babaita diba paborito mo yung 6476?!
ayan kainin mo yan lamunin tutal patay gutom ka naman!wala kang ambag dito!bwesit ka kasalanan mo lahat!

Kasalanan mo babae!

Kasalanan mong hampas lupa ka!

Ewan koba bakit naaalala ko yung mga yun,ang sakit sakit,sobra sobra yung pagpapahirap nila sakin,sana,sana maging maayos na ang lahat

Pinilit ko kainin yung minudo na kahit ayaw ko talaga dahil na t-trauma ako sa ganyan

Dati nga sinubukan ko mag pakamatay dahil sa sobrang depressed,trinay ko mag bigti,kung hindi pa ako naabutan ng kapitbahay namin siguro wala na ako noon pa

Kaso ang masakit lang,imbis suyuin at tanungin ang ako ng pamilya pinagalitan lang ako kesyo nakakahiya daw yung ginagawa ko,sinisira ko lang daw yung apilyedo nila,yes nila kase sabi nila simula daw na mag 7 ako hindi na daw nila ako anak dahil wala na yung anak nila,syempre masakit para sa'kin na hindi nila ako tinuring na anak simula na mag birthday ako.

BUMABA na'ko at nakita ko si ate na nag lalagay ng kanin sa plato namin dalawa.

Umupo na'ko at tahimik na kumakain

"Zene how's your day?"Tanong nya sa'kin

"Okay naman po ate medyo kapagod nga lang dahil andaming formula Yung isosolve ko mamaya."

"Zene if may nagawa akong mali sayo magagalit kaba sa'kin?"

"Klaseng tanong yan te?"patawa ko na sabi
"Syempre hindi as long as na hindi yun physical,atsaka bat ako magagalit sayo ate?super lucky ko nga dahil andyan ka palagi sa'kin"