Düz Zihinler (Flat Minds) Bill Cipher Hikayesi

Bölüm 15: Dost

Yazar Notu

Uzun süredir McGucket'ı içeren bir şeyler yazmak istiyordum, ama bunu yapmadan önce Günlük 3'ün çıkmasını beklemeye karar verdim- ki çalışabileceğim başka ilginç detay var mı görebileyim. Ve dostum, işte burada. Kesinlikle beklemeye değdi. Günlük 3'ü, yani. Ama umuyorum ki, bölümü de!

Benim Notum

Merhaba! Wattpad'i cidden özlemişim. Üniversitedeki ilk sınavlarımı verdim ve yine burdayımm! Söz bundan sonra daha aktif olacağım. Hoşuma giden bir bölümdeyiz, başlayalım mı?

(çok minik bi soru: aranızda doctor who izlemiş/izleyen var mı?)

Bölüm 15: Dost

F beni ve ilham perimi bir araya getiren karmaşık kader ağını gerçekten takdir edebilir miydi?

Ford yazmış olduğu kelimelere baktı, kalemin başıyla çenesini kaşıyarak. Zaman zaman sırrını Fiddleford ile paylaşma düşüncesi zihnine geliyordu, üzerinde düşünebilmesi için fazla hızlı bir şekilde- ama bunu şimdi yazıyla görmek gerçekten bir seçenek gibi görünmesini sağlamıştı.

Belki de anlardı: bu kadar batıl inanç, rahatsız edici bir tütün çiğneme alışkanlığı ve şu 'kişisel bilgisayar' saçmalığı üzerinde çalışmasına sebep olan vizyonsuzluğun ardında harika bir zihin vardı. O kadar parlak bir zihindi ki, kendini merak ederken buluyordu- Fiddleford'un onun hesaplarını düzelttiği ikinci kerenin ardından, şemalara attığı bir bakışla portalın tasarımındaki ölümcül bir hatayı saptadığı zaman- nasıl kendisi, ve Fiddleford Hadron McGucket değil, İlham Perisi tarafından seçilmişti.

Diğerleri iyiydi falan, ama sen en iyisisin, tamam mı? İşimiz bittiğinde, dünyayı değiştirmiş olacaksın. Senin için her şey mümkün olacak, dostum.

Bill'in kendisine bir zamanlar -iki kere, doğruyu söylemek gerekirse- söylediği şey göğsünde sıcak bir his bıraktı, ama bu yeterli değildi. Tabii ki, onu seçmişti, ve bunun bir anlamı olmalıydı; bu her şey demekti.

Ama Fiddleford'a hiçbir şey söylememek en iyisi olabilirdi, emin olmak için.

...Zaten bir şey anlamazdı, ne de olsa.

---

"Aslında tam zıttı, Fordsy. O çok fazla şey anlardı."

Ford'un evinde tuttuğu aşırı miktarda Bill eşyası hakkında söylenebilecek bir şey vardıysa, iltifat edici olmasının yanı sıra- işin ürpertici yanını geçince, ki bu epey vardı- Bill'e evin içinde çok sayıda göz veriyordu. Dürüst olmak gerekirse, Evde göz atamayacağı hiçbir köşe yoktu. Ki bu demekti ki görmeden de hayatına devam edebileceği yerleri de kapsıyordu, tamamen dürüst olmak gerekirse, ama o zamana kadar artık hangilerinden kaçınması gerektiğini biliyordu.

Şu anda görüyor olduğu şeyi de hiç beğenmiyordu zaten. Hem de hiç hoşlanmamıştı, çünkü işlerin nasıl ilerleyeceğini görebiliyordu- ve bu kesinlikle planına uymuyordu. Fiddleford Hadron McGucket arkadaşının akıl sağlığı konusunda endişelenirdi, ona kendi yanlış yollarıyla yardım etmeye çalışıp, bunu yaparken Stanford Pines'ın çok parlak ve şüphelenmeyen aklına kuşkular yerleştirirdi.

Ve Bill'in göze alamayacağı şey, şaka dahil***, kuklasının ondan kuşku duymasıydı. 

Belki de onunla bir sohbet etmenin vakti gelmiştir.

---

"Hey IQ. Eski bir dost için bir dakikan var mı?"

Ford gözünü kırptı, hesaplamalarından başını kaldırdığında Bill'i tam tepesinde süzülürken buldu. Bu durum her ne kadar son derece rahatsızlık verse de, uyuya kaldığını fark etmeden önce, birkaç kere daha gözlerini kırpıştırdı: etrafındaki oda çoktan uzay boşluğuna dönüşüyordu, ki Ford'un artık öğrendiği üzere, bu onun kendi zihin boşluğuydu.