Το ψυχος του βορρα

118 10 6
                                    

Στο άδειο, κρυο, μάλλον με υγρασία δωμάτιο ακουγοταν μόνο το ρούφηγμα της μικρής του μύτης. Την ρουφούσε ξανά και ξανά προσπαθώντας να συγκρατήσει τα δακρυα του που απειλούσαν να βγουν με φορα.

Κοιτούσε το κόψιμο στο μικρό του δαχτυλάκι και τα χείλια του που έτρεμαν με τρόμο. Δεν έκλαιγε και δεν φοβόταν πια για το τσούξιμο που του προκάλεσε η πληγή. Αλλά έτρεμε στην ιδέα ότι ο πατέρας του θα μπορούσε να τον πιάσει να κλαιει.

Επειδή οι άντρες δεν κλαίνε. Και αν κλάψουν είναι αδύναμοι και καθόλου άξιοι της προσοχής του. Και αυτό ίσχυε ακόμα και για ένα πεντάχρονο αγοράκι.

Καθόταν λοιπόν ο Αντρει ανάμεσα στις πατάτες και τα κρεμμύδια στην αποθήκη του μαγειρείου και έκλαιγε ήσυχος σε μια γωνία κρατώντας το δαχτυλάκι του ψηλά για να το βλέπει. Να βλέπει το αίμα να κυλάει στην ράχη του χεριού του και να χάνεται μέσα στο μανίκι του.

Αλλά η πόρτα άνοιξε ξαφνικά και ο Αντρει βρέθηκε να προσπαθεί να κρύψει το σώμα του πιο βαθιά ανάμεσα στα σακιά με τα λαχανικά.

Η μαγείρισσα κοιταξε τριγύρω της. Όταν τον ειδε χαμογέλασε ήρεμα και εσκυψε κοντα του γεμάτη κατανόηση και στεναχώρια. Το χαμόγελο όμως πάγωσε όταν ειδε το χέρι του.

«Πως συνέβη αυτό;» Η ρωσική προφορά της ήταν σαν ζέστη αγκαλιά.

Του μίλησε στα ελληνικά. Το έκαναν όταν χρειαζόταν, όταν έπρεπε. Όταν ο Αντρει δεν ήταν καλά. Επειδή του άρεσαν καλύτερα τα ελληνικά από τα ρωσικά.

Αυτό βέβαια δεν χρειαζόταν να το ξέρει ο Σεργκει Σιντοροφ.

Ρούφηξε ξανά την μύτη του.

«Ήθελα μόνο να φαω λίγο κέικ», της ψιθύρισε και ένας νέος δρόμος δακρύων ξεκίνησε να τρέχει στα μάγουλα του.

Η γυναίκα αναστέναξε. «Γιατι δεν μου το ειπες;»

«Έπρεπε να το κάνω κρυφά», ψιθύρισε ξανά.

Και η γυναίκα έσκυψε το κεφάλι της.

Δεν μπορούσε να πει στον Αντρει ποσο λάθος ήταν αυτό, ποσο γελοίο. Ότι είναι παιδι και μπορεί να έχει να κομμάτι κέικ αν το ήθελε.

Οχι δεν μπορούσε να του τα πει αυτά.

Ο Σεργκει Σιντοροφ δεν καταλάβαινε από αυτά.

Ο Αντρει μπορεί να ήθελε ένα κομμάτι κέικ αλλά κανενα δικαίωμα δεν είχε σε αυτό σύμφωνα με τον πατέρα του. Ο Αντρει απαγορευόταν να τρωει γλυκα. Από την στιγμή που άρχισε να τρωει τροφές πέρα από το γάλα αυστηρό κανόνα έθεσε να περνάει από το στομάχι του μόνο τροφή που χαρακτηρίζεται υγιεινή.

Μια σταγόνα ευτυχίας Donde viven las historias. Descúbrelo ahora