"අයියා දැන්ම නිදාගන්නෙ නැද්ද?"
"ම්.. නෑ ඇයි? මොකෝ?"
"නෑ මේ මට.."
"ඇයි තනියම නින්ද යන්නැද්ද?"
"නෑ මේ මට... ගාණක් අහගන්න තියෙනවා.වැඩක් නැත්තම් විතරක් කියලා දෙන්න පුළුවන් ද?"
අර යක්කු ටික ඔක්කොම කාලා බීලා නවය වෙන්න කලින් සිය ගෙවල්වලට යන්න පිටත් වුණා.උන්ව ගෙවල්වලින් හෙව්වත් නැතත් සයාශ් අයියා උන්ව එලවගත්තා බලෙන්ම.මොකද කීවොත් කොල්ලා නීතියටනෙ වැඩ.ඒක හින්දා ඌ උගෙ යාලුවෝ එකෙක්ටවත් නොමග යන්න වෙලාවක් දෙන්නෙ නෑ.පොර නිකන් ඒ ගැන්සියේ මහ තැන වගේ තමයි.ඌ කලින් හෙඩා හින්දද කොහෙද අනික් උනුත් ඌ කියන ඕනි මගුලකට එකඟයි.මට නම් ඉතින් හැම මගුලකටම ඉන්නෙ එකම එකයිනෙ.නිම්නයා නැත්තම් මගෙ තනිකඩ ජීවිතේ මොනවා වෙයිද කියලා දැන් තමයි මට තේරෙන්නෙ.
ඒ අතින්.. යාලුවෝ කියන උන් ජීවිතේට එක්තරා විදියෙ වැදගැම්මක් තියෙන ජීවින් කොට්ටාසයක් විදියට සලකව්වහැකි.
අරුන් ගියත් හරි මං ආපහු පොත් මේසෙ බලා පිටත් වුණා.කරුමක්කාර සඳුදා දවසක් අත ළඟ හින්දා එදා රෑ තමයි මට ගෙදරවැඩ කරන්න මතක් වුනේ.කොහෙන් ගියත් මගෙ වැඩ කෙලවර වෙන්නෙම ගාණකින්නෙ.එදත් ඉතින් ඒ සෙතේම තමයි.
ඕලෙවල් ලියන්න තියෙන හින්දා ඉස්කෝලෙ වැඩ කරන්න කියලා පොත් ටික අතට ගත්තට ඒ පොත් අස්සෙ තිබිලා මගෙ අතට හම්බුනේ උදේ භාගෙට කරලා නවත්තපු දොළහ වසරෙ combine maths පේපරයක්.පණ්ඩිතයා වගේ ගත්තට ඒක එතනින් එහාට කරන්න මම දන්නෑ.
මම දන්නෑ? ඔව් මම දන්නෑ.මොකද මම පයිතගෙ පුතා නෙවෙයිනෙ.පසුතැවෙන්න වුවමනා නෑ ඕෂධ.උඹ ඉන්නෙ පයිතගෙ අඩිපාරෙ යන එකෙක්ගෙ ගෙදරක.ඒක මතක් කරන් මම මගේ ලැජ්ජා බය ඇඳෙන් තියලා පේපර් එකත් උස්සන් සයාශ් අයියගෙ කාමරේට ගියා.
යද්දි පොර හිටියෙත් උගෙ පොත් මේසෙ ළඟ තිබ්බ කැරකෙන පුටුවෙ වාඩි වෙලා මේසෙ උඩ තඩි පාස්ට් පේපර්ස් පොතකුත් පෙරලන් ඒක දිහා බලන් භාවනා කරන මූඩ් එකකින්.
"අහ්,කෝ දියන් බලන්න"
යාලුවෝ ටික ගියාට පස්සෙ මුට මක් වෙලාද මංදා මාව කන්න වගේමයි මගෙ දිහා බලන්නෙ.පේපර් එකත් උදුරලා ගත්තා.ඕක ඉරුනනම් එහෙම බලාගන්න තිබ්බා මේ ඕෂධයගෙ හැටි!
YOU ARE READING
මණ්දාකිණි | BL | Horror | Onhold
Non-Fiction"සමහර හිත් මුණ ගැහෙන්න ආත්ම ගානක් පෙරුම් පිරුවත් මදි" "ආත්ම ගානක් වුනත් මොකෝ මුණ ගැහෙනවනම්?" "දවල් හීන මවන්න එපා බං!" -24.10.30
