its hard to believe

Its hard to believe #proloog

its hard to belive #proloog

'Marieke ik vind je leuk echt leuk'

De tranen staan in mijn ogen van verdriet nee niet van geluk. De jongen van mijn dromen zegt dat hij me leuk vind en bedriegt me dan.!

'Waarom bedroog je me dan' ik snik en ga verder 'met dat wijf in de club waarmee je stond te dansen en nog geen 5 minuten later mee stond te zoenen' hij keek me alleen versuft aan alsof hij niet wist waarover ik praatte. 'Bart ik dacht dat je anders was dan de rest en je me echt leuk vond en niet om de reputatie als bij Elise.'

Nu wordt Bart ook boos en begint te schreeuwen.

'Waar te heck heb jij het over ik heb met niemand gezoend in de club!' 'En trouwens zij gebruikte mij voor mijn reputatie want zonder mij zou ze niks zijn!' Ik zie dat hij echt boos is maar ook spijt heeft en alle herinneringen langzaam terug komen.

Ik zal hem helpen met die herinneringen:

'Bart je had een biertje te veel op en zei dat je ging dansen' zeg ik tussen al het gesnik door. 'Ik liep naar de wc's om te kijken of mijn make-up nog goed zat.' 'Toen ik terug kwam stond je met een ander te zoenen ze had lang blond haar en je stond heel dicht tegen haar aan alsof je elk deel van haar lichaam wilde voelen.' 'Ik ben toen weggegaan en heb Bente gebeld om te vragen om me op te komen halen.' 'Je miste me niet eens!' Ik was ondertussen ook heel boos geworden. En de tranen hadden plaats gemaakt voor woede.

'Wat heb ik gedaan' fluistert hij in zichzelf. Nogmaals 'wat heb ik gedaan?' Ik zie een traan over zijn wang lopen en ik draai om en begin te lopen en laat een huilende Bart achter.