Jakby jutra miało nie być

★1★

Jak zwykle przechadzałam się po korytarzach szkoły

Byłam jedną z mniej lubianych osób w szkole

Tak właściwie nie wiem dlaczego, z pozoru byłam tak jak większość lubianych dziewczyn

Nie mogli znać mojej tajemnicy, tego jaka naprawdę jestem

Więc dlaczego byłam nielubiana?

Nie wiem

Może to wynika z jakiegoś dawnego błędu? A może jestem po prostu wybrana na to by spędzać czas tylko z moimi myślami

Miałam sporo wad, ale w szkole zachowywałam się jak inni

Czy jest coś ze mną nie tak? Czy to po prostu ludzie którzy mnie otaczają?

A może to i to?

Dlaczego ludzie tak sobą gardzą nawet jeśli nic sobie w życiu nie zrobili?

Świat jest niesprawiedliwy, nie każdy jest wyróżniany, a niekiedy to oni lśnią bardziej niż blade osobniki

Wtedy rozbrzmiał dzwonek na lekcję

Wzdrygnęłam się gdy do moich uszu dotarł głośny oraz drażniący dźwięk

Zacisnęłam dłoń na rączce od plecaka i potruchtałam w stronę sali gdzie mieliśmy mieć kolejną lekcję

Weszłam do środka, usiadłam w ławce (oczywiście sama) i wyjęłam potrzebne rzeczy z ociąganiem

Lekcja mijała wiekami, tak jakby minuty trwały tyle co godziny

Nauczyciel nawijał o tym samym co zawsze zanudzając klasę

Ciągle patrzyłam na zegarek wyczekując końca lekcji tak jakby o tej godzinie miał walnąć meteoryt

Wzrokiem szukałam czegokolwiek co by przykuło moją uwagę

W końcu wypatrzyłam dwie dziewczyny

-To z czego jutro mamy sprawdzian?- zapytała Jena

-To my jutro coś mamy?- Olivia tylko rozszerzyła oczy jak na zawołanie

-Z fizyki- podpowiedziałam

Spora ilość osób spojrzała na mnie a ja poczułam jak policzki że wstydu palą mi skórę jak płonący ogień

W odpowiedzi na moją podpowiedź dostałam przewrócenie oczami i niechętne „Dzięki”

Skierowałam wzrok na ławkę by uniknąć wszystkich spojrzeń

Od tamtego momentu lekcja mijała jeszcze wolniej, tak jakby los wymierzał mi karę

Po długiej chwili wreszcie usłyszałam ten dźwięk, ten który oznajmiał koniec lekcji

Wybiegłam z sali z prędkością światła

Nie chciałam już dłużej przebywać w tej szkole