Unaware Feelings (Barkada Series #2)

Kabanata 7

Damdamin

Wearing a mint green sundress with white puff sleeves, I went out from the church. My red toenails stood out against my white, low-heeled sandals with a bow, seeming a bit out of place with my dress. Nakalimutan ko kaseng magpalinis ng kuko nitong nagdaang araw. Kung saan-saan kase ako niyaya ni Ise.

“Why did you take so long?” bungad ni Fallus sa akin.

Standing near his white pick-up ford, wearing khaki pants, long sleeves shirt and topsider. Eyebrows furrowed, with his serious eyes and mesmerizing natural gaze, tila ba isa itong model ng kaniyang sariling sasakyan. Huwag mo nga lang pansinin ang kulay puti kong bag na nakasabit sa kaniyang katawan.

“Mahaba ang huli kong dasal, Fallus.”

Pumasok ako sa kaniyang sasakyan nang pagbuksan ako nito. Mabilis naman itong umikot upang makapasok sa kabilang parte.

“Kasama ba ako sa dasal mo?” he asked while wearing his seatbelt .

“Syempre. Pinagdasal kong maubos na sana ang mga babae mo.”

He just sighed on my answer.

Days slip away as quickly as ink from a pen. Since you’re so busy using it, you don’t notice how quickly the ink runs out. Similarly, when you’re happy and content with your life, you don’t realize how fast the days are passing by.

Two weeks later, my heart, confuse by its own emotion for Fallus is getting worse. Ang plano kung mag pacheck-up ay hindi ko na natuloy dahil baka normal lang ito? Baka kaya gan’on nalang ang pagtibok ng puso ko pagdating kay Fallus ay dahil lang sa galit ko rito. Maybe I’m just frustrated with him. After all, he always makes my blood boil and he always irritates me. Maybe this is the reason for my complicated feelings towards him.

Today is Sunday and the Mass is over. Naiwan lang ako dahil sa haba ng dasal ko. Lately, I have nothing else to wish for. I’m content with what I have, but I just want to thank Him for the blessings and happiness I received. I took my time to thank Him, and I mentioned to Him one by one what I’m thanking for, which is probably why I took so long.

“Saan tayo?” tanong nito at hindi binigyan pansin ang sagot ko.

Fallus and I were left behind. Our parents and friends  were with us a while ago. Nauna na ang mga parents namin dahil abala ang mga ito sa kani-kanilang negosyo, habang ang iba naman ay mayroong date. Meanwhile, my friends are off doing their own thing. May sisiputin na date si Ise. Pupunta muna sa kanila negosyo sina Brady, Hevo at Asric, since ngayon lang kami hindi nagkakasama at wala rin silang ibang mapupuntahan. Having a strict parents, Erald decided to stay at home. Abala naman si Dian sa nagugustuhan nito, na hanggang ngayon ay hindi pa rin namin kilala kung sino. Ang magaling ko naman na pinsan ay pumunta muli sa lugar nang nililigawan niya. He said he will try again, hoping that the girl might change her mind. Hindi ko alam na pursigido pala ito sa panliligaw niya. At syempre, si Shire ay kasama niya ang crush niyang manliligaw na niya ngayon.

Tumingin sa akin si Fallus bago nito ibinalik ang tingin niya sa daan.

“Gusto mong mamasyal?”

Tinaasan ko ito ng kilay, “Saan?”

“Kung saan mo gusto.”

Ngumuso ako. Wala naman akong gagawin sa bahay at panigurado maiinip lang ako. Hindi ko naman ma-istorbo panigurado si Ise na siyang madalas kung kausap sa maraming bagay dahil abala panigurado ito sa date niya.

I glance at Fallus while his eyes are busy on the road. Nakababa ang bintana ng kaniyang sasakyan habang nagdri-drive ito. Ang kaniyang siko ay nakapatong sa bintana, habang ang kaniyang kamay ay nasa kaniyang bibig, pinaglalaruan ang kaniyang labi habang ang isang kamay nito ay abala sa pagmamaneho.  He looks so good in his position. Ang tangos ng kaniyang ilong ay kitang kita ko dahil  nakatagilid ito ngayon. ‘Kita ko rin ang pagdilim ng kaniyang tingin at pag-igting ng kaniyang panga na para bang may ginagawang kasalanan ang kalsada sa kan’ya.