නොමියෙන හදවත් - Ongoing

Chapter 37

ට්‍රිප් පීපල් ආපහු ගෙවල් වලට එද්දි රෑ දොලහටත් ලන් වෙලා තිබ්බා. දවස් දෙකක මහන්සිය නිසාම බස් එකේ එනගමන් හැමෝම වගේ නිදාගත්තු එක කලේ.

ගෙදර ආවත් හරි දෙව්සස් කෙලින්ම කාමරේට ගිහින් දොර වහගත්තා. ඇඟවත් සෝදගන්න උවමනාවක් නොවෙද්දි එහෙමම ඇඳුම් ටිකත් ගලවලා විසි කරලා කලිසමක් දාන් ලයිටුත් ඕෆ් කරන් ඇඳට වැටුනා.බැල්කනියෙදි ආදිව් එක්ක කතා කරාට පස්සෙ ආයේ දෙව්සස් ඒ මූන දිහාවත් බලන්න ගියේ නෑ. දෙව්සස්ට ආදිව් ගැන මාර තරහක් තිබ්බේ. මොකටද ඒ මල පොඩි කලේ.. තෙහස්ව  මගෙන් හොයනවා කියන්නේ මොකද්ද.. අනික මේ ඌ හිතන් ඉන්නෙ හැම එකාම උගේ පස්සෙන් යනවා කියල වෙන්නැති.. අනේ වැඩේමයි.. මහ ලොකු ලස්සනකුත් නෑ.. මෙතන.. මන් ඊට වඩා ලස්සනයි යකෝ.. 

ඇඳෙන් නැගිටලා ලයිට් එකත් දාගෙනම අරන් ගියපු බෑග් එක දෙව්සස් අතට ගත්තා. ඒකෙ පොකට් එකක් අස්සෙ පරිස්සමට තැලෙන්නෙ නැති වෙන්න  කඩදාසි කොලයක් අස්සට දාල තිබ්බ දෙයක් දෙව්සස් පරිස්සමට එලියට ගත්තා.කොලේ ඇරලා මැදට වෙලා තිබ්බ මලක් එලියට ගත්තා. ඔව් ඒක ආදිව් පොඩි කරලා බිම දාපු අරලිය මල. දෙව්සස්ට අහේතුකවම ඕනි උනා ඒ මල ගෙදර ගේන්න.. 

මල පරිස්සමට අතට අරන් නාහෙට ලන් කරා. ඒකෙන් තාමත් ලාවට සුවද එනවා. තැලිච්ච තැන් වල කහටත් බැදිලා. දෙව්සස් ඒක මේසේ තිබ්බ බර පොතක් අස්සට දැම්මා. අරලිය මලක් නිසා ඕක ටික දවසකින් කලු ගැහෙයි. ඒත් කමක් නෑ.. ගෙදර ගෙනාපු එකනේ.දෙව්සස් පොතත් වහලා පැත්තකින් තිබ්බා. කොල්ලට ලොකු මහන්සියක් දැනුනු නිසා ආයෙම ලයිට් ඕෆ් කරන් ඇඳට පැන්නා.. ඊයේයි අදයි කිඅයන්නේ බර පන්තියේ දවස්.

උදේම නැගිටපු ගමන් දෙව්සස් කලේ ලග තිබ්බ ෆෝන් එක ඔන් කරපු එක.. වෙලාව උදේ දහයටත් ලගයි. හවස පන්ති යන්නත් තියේ. ෆෝන් එක ඔන් කලත් හරි නොටිෆිකේශන් බාර් එක පිරිලා. වට්සැප් එකේ මොකද්ද ගෲප් එකකින්ම හෙන මැසේජස් තොගයක්. දෙව්සස් වට්සැප් එක ඕපන් කරලම බැලුවා මොකද්ද මේ කියලා.මැසේජ් දාහා පන්නලා. නමක් නම් පේන්න තිබ්බේ නැ ගෲප් එකේ.. ඉමොජීස් ටිකක් තිබ්බා. ගෲප් අයිකන් එක්කුත් නෑ. දෙව්සස් ගෲප් එක ඇතුලට ගිහින් බැලුවා. ඔක්කොම මැසේජ් කියවන්න කම්මැලි නිසා තැනින් තැන කියවන්න ගත්තා. අන්නෝන් නම්බර්ස් තොගයයි. වේගෙන් වේගෙන් මැසේජ් බලන් පහලට යද්දි එක තැනක දෙව්සස්ගේ අත නතර උනා. හුරුපුරුදු කන්ටෑක්ට් එකක්..