Πονεμένο παρελθόν

0 0 0
                                    

Το κλίμα στο δείπνο έχει πάρει άλλη τροπή. Πρώτη φορά τους βλέπω όλους τόσο εύθυμους. Έχουν ξεκινήσει να λένε ιστορίες με την Λέιλα και τις σκανταλιές που έκανε μικρή. Εκείνη βέβαια μένει αμέτοχη σε αυτό . Έχει κάτσει ήσυχα πίσω στην θέση της και απλά χαζογελάει με αυτά που λένε . Εγώ μένω ανέκφραστη, αν και αυτά που ακούω είναι αρκετά χαριτωμένα.

Τζόναθαν: Θυμάστε τότε που η Λέιλα ήταν 7 χρόνων και την είχε τσιμπήσει μία μέλισσα; Πωπω είχε θυμώσει τόσο πολύ που μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου όσες μέλισσες ήταν στο παλάτι έπεσαν κάτω νεκρές... Χαχαχχα τι ανάμνηση.

Οικιακή βοηθός: Χαχαχα...λέτε να μην το θυμόμαστε βασιλιά μου ; Ένα λόφο μέλισσες είχα σκουπίσει εκείνη την ημέρα!

Σαμάνθα: Γιατί το άλλο ; Ήταν θυμάμαι τέλη Οκτωβρίου όπου η Λέιλα κάτι είχε πάθει και ήθελε απελπισμένα Χριστούγεννα. Κάπου στα 9 της έτη πρέπει να ήταν . Εμείς λοιπόν της λέγαμε ότι ,  αγάπη μου έξω έχει υψηλούς βαθμούς και πολύ ωραίες μέρες για να είναι Χριστούγεννα. Τα Χριστούγεννα είναι σε λίγους μήνες από τώρα . Και ξυπνάμε την άλλη μέρα το πρωί . Και βλέπουμε έξω να έχει πέσει γύρω στους 25 πόντους χιόνι και την Λέιλα να φοράει το σκουφάκι του Αγίου Βασίλη και να στολίζει το χριστουγεννιάτικο δέντρο μόνη της ! Χαχαχα... Όπως καταλαβαίνετε εκείνη την χρονιά κάναμε 2 φορές Χριστούγεννα!

Εκεί ομολογώ μου έφυγε ένα μικρό γελάκι. Κοιτάω την Λέιλα και μου κάνει ένα νεύμα του στυλ " έτσι γίνονται οι δουλειές " . Φαίνεται ότι η μικρή είναι αγύριστο κεφάλι. Ξαφνικά μπροστά της εμφανίζεται ένα μαγικό μήνυμα . Όλοι τρομάξανε. Το παίρνει και το διαβάζει . Το ύφος της γρήγορα αγριεύει και κατεβάζοντας το γράμμα , σηκώνεται πάνω , μας κοιτάει και με ένα αυστηρό ύφος κάνει μια κοφτή, σαφής ερώτηση.

Λέιλα: ΠΟΥ ΒΡΊΣΚΟΝΤΑΙ ΤΏΡΑ?

Λέιλας Pov

Εμφανίζεται ένα μαγικό μήνυμα μπροστά μου . Παίρνω να το διαβάσω και απευθείας χαλάει κάθε διάθεση που είχα . Το γράμμα έλεγε αυτολεξεί.

" Η ώρα σου καταραμμένη γυνή πλησιάζει. Δεν θα ωφελήσει σε τίποτα να αντισταθείς και να πολεμήσεις . Το μόνο που θα καταφέρεις είναι να πάρεις μαζί σου και άλλους ανθρώπους. Γι'αυτό άλλωστε σε έχουν σε περιορισμό. Πολύ σύντομα θα φτάσουμε στην πόλη. Για το καλό όλων παραδώσου χωρίς μάχη . Αλλιώς θα έχουμε παράπλευρες απώλειες ."

Το αίμα μου άρχισε να βράζει . Σηκώνομαι απότομα πάνω και με όση ψυχραιμία μου απομένει κοιτάζω τον πατέρα μου.

Ευλογημένη Κατάρα Donde viven las historias. Descúbrelo ahora