Tanrının Taşları: Safir.

1. Bölüm: Küçük oyun.

 . Bölümler biraz kısa olsada her hafta bir bölüm gelecek.
. Aklınızda kalan bir şey yada benim fark etmediğim bir hatta olursa söylemekten çekinmeyin lütfen.       
. Yıldızlara basmayı ve yorum yapmayı unutmayın.

Kaderin yazısı ölüm le başlarken geride kalanlarla devam etti. Yalancı krallar ve oyun bozan varisler. Kime güveneceğine dikkat edin, çünkü taşlar tekrar dağıtılıyor. Günlükleri bulan kazanır.     
    
 

                                 ...

Hayatı annesine benzemek için harcayan bir prenses, babasının zulümleri ve geleceğin kendi krallığının veliaht prensin kitabı.

...

İkiside acıyı hem içten hem de dıştan tatmışları. Kimse onaların yarasını kaptmadı peki onlar bir birinin yarasını kapata bilecekmi?

Öğrenmenin tek bir yoluvar...

      

                ༶•┈┈⛧┈♛♛┈⛧┈┈•༶
               

                      𝕯𝖎𝖞𝖆𝖗ı𝖓 𝕲𝖚̈𝖓𝖈𝖊𝖘𝖎.
       

𝕳𝖊𝖗 𝕶𝖗𝖆𝖑𝖑ı𝖌̆ı𝖓 𝖐𝖊𝖓𝖉𝖘𝖎𝖓𝖊 𝖔̈𝖟𝖌𝖚̈ 𝖗𝖚𝖍𝖆𝖓𝖎 𝖍𝖆𝖞𝖛𝖆𝖓 𝖑𝖆𝖗ı 𝖔𝖑𝖘𝖆𝖉𝖆 𝖘𝖆𝖋𝖎𝖗 𝖐𝖆𝖕𝖑𝖆𝖓𝖑𝖆𝖗 𝖘𝖆𝖉𝖊𝖈𝖊 𝕭𝖚𝖑𝖊𝖓 𝕶𝖗𝖆𝖑𝖑ı𝖌̆ı𝖓 𝖉𝖆 𝖞𝖆𝖘̧𝖆𝖒𝖆𝖐𝖙𝖆𝖉ı𝖗.

𝕶𝖆𝖌̆𝖎𝖓 𝕹𝖔𝖚𝖒𝖆 𝖂𝖎𝖓𝖘ı𝖓.

                                    𝕾𝖆𝖞𝖋𝖆 154, 𝖒𝖆𝖉𝖉𝖊 45

Karanlığın ve kasfetin simgesi olan gece yerini aydınlık ve huzuru temsili olan gündüze bırakırken, büyük ve geniş olan odamın içine gizliden sızıyordu. Yatığım rahat ve geniş yataktan aydınlanan oda yüzünden artık görünür olan tabloya baktım.

Küçüklüğümden beri değer verdiğim her şeyi göz önünde tutmayı severdim, bu yüzden uyanır uyanmaz ilk göreceğim aile tablomuzdu.

Bir sandalyede oturan annem, kucağında oturan kız kardeşim, hemen yanında duran babam ve abimin göğüsüne yaslı olan ben.

Aile tablosuna bakarken hissettiğim duygular, geçmişin sıcak anılarını canlandırıyordu. Annemin masmavi saçları ve zarif tacı, onun zarafetini ve ailemizi bir arada tutan gücünü simgeliyordu. Küçük kız kardeşimin neşeyle parlayan gözleri, o zamanların masumiyetini ve saflığını hatırlatırken, hem yanlarındaki babamın huzurlu tebessümü anneme olan sevgisinin derinliğini gösteriyordu.

Abim, ciddiyeti ve disiplinli duruşuyla babamla birlikte ailemizin koruyucusu gibiydi. Onun saçlarını bozarak yaptığım yaramazlıklar, aramızdaki sevgiyi ve bağı güçlendiren tatlı atışmalardı.
Bu tablo, her birimizin rolünü ve ailemizdeki yerimizi anlamamı sağlardı, geçmişin izlerini geleceğe taşıyan bir köprü gibiydi.