--Μια ωραία ατμόσφαιρα--
Η Ελίζαμπεθ άνοιξε τη πόρτα και μπήκε σπίτι μόνη της με τον Τζόνι να την ακολουθεί. Καθόλη τη διαδρομή ούτε βλέμμα δε του έριξε. Ήταν νηφάλια ακόμα αλλά τα απανωτά σφηνάκια που κατέβασε είχαν αρχίσει να επιδρούν στον οργανισμό της και το ένιωθε.
"Η δουλειά σου τελείωσε εδώ. Τώρα άδειασε μου τη γωνιά να τελειώνουμε. Το κοριτσάκι επέστρεψε σπίτι με ασφάλεια και εσύ είσαι ελεύθερος να πας στα τσακιδια" ήταν οι πρώτες της κουβέντες μα εκείνος μπήκε σπίτι, κοπανησε τη πόρτα πίσω του και την ακολούθησε στο δωμάτιο.
"Δεν άκουσες τι σου είπα;" συνέχισε βγάζοντας τα ρούχα της έξαλλη."Ξεπερνάς τα όρια Λιζ!"
"Δε με παρατάς λέω εγώ;" με τη πλάτη γυρισμένη έπιασε το νυχτικό της, το φόρεσε και γυρίζοντας τον προσπερασε χαρίζοντας του μια σπρωξιά και πήγε στη κουζίνα.
"Θα με ακολουθείς σαν σκυλάκι;" αποκρίθηκε ξέροντας ότι ήταν πίσω της και εκείνος με δύο μεγάλα βήματα, την έπιασε από το χέρι και τη γύρισε προς το μέρος του.
"Παράτα με σου είπα!" Η Ελίζαμπεθ δεν ήταν απλά έξαλλη. Έδειχνε εξοργισμένη πέρα από κάθε φορά."Για τη Ρόξι πρόκειται έτσι;" της γρυλισε ταρακουνώντας την ελαφρά
"Πάρε τα χέρια σου από πάνω μου!" Η Λιζ τραβήχτηκε μα δε το άφησε έτσι "Ακόμα μυρίζεις πατσουλι ξέρεις! Όπως τότε! Μόνο που τώρα ξέρω ακριβώς ποιανού είναι αυτή η μυρωδιά!"
"Σου εξηγήσαμε ότι η Ρόξι ήταν από μικρή εδώ!"
"Και εγώ δε δίνω δεκάρα!"
Ο Τζόνι την έπιασε από τη μέση, και τη γύρισε κόντρα στο πάγκο της κουζίνας.
"Ζηλεύεις; Τι σκατά ζηλεύεις θα μου πεις;!" φώναξε στο πρόσωπο της "Έχεις τρεις άντρες στα γαμημενα τα πόδια σου και ζηλεύεις;!"
"Ότι γουστάρω θα κάνω! Πήγαινε να παίξεις μαζί της στη πισίνα! Σε περιμένει! Και που ξες, ίσως μετά να κάνετε και κάτι της προκοπής κάτω από τη κούβερτα! Μην την αφήσεις και με το παράπονο!" το αλκοόλ φλερταρε πανω στη γλώσσα της και ήταν εμφανές πια. "Άσε με σου είπα!" τον έσπρωξε και εκείνος έπιασε τα χέρια της πιο δυνατά
"Αναρωτιέμαι..." της είπε έντονα αλλά σιγανα αυτή τη φορά "Θα ζηλεύες το ίδιο αν έμπαινε μέσα στη κουβέρτα της ο Άξελ ή ο Καρίμ; Ή βγάζεις όλη τη τρέλα σου πάνω μου;"
"Είσαι γελασμενος αγοράκι μου αν πιστεύεις ότι είσαι ξεχωριστός!" του είπε με στόμφο "Κι αν θέλεις να ξέρεις, χειρότερα θα αντιδρούσα!"
YOU ARE READING
The Lighthouse
RomanceΟι σχέσεις τών ανθρώπων ήταν ανέκαθεν περίπλοκες και οδυνηρές σε κάθε τους μορφή. Είτε αυτές ήταν συγγενικές, είτε ερωτικές, είτε φιλικές, είτε επαγγελματικές... Κάθε μία έκρυβε μέσα της παγίδες και όχι πάντοτε εξεπίτηδες. Έτσι είναι η ζωή και αυτ...