gerçekler acıdır.acıtır.alış...

Mutlu/Mutsuz

Büyüyünce geçer dedikleri şey meğersem Mutlulukmuş..

Çocuksun mutlusun, üzgünsün, sinirlisin, yaramazlık yaparsın en çokda ama yine de çok seviliyorsun. Peki ya büyüyencede mi aynısı oluyor? Büyüyüncede mi sen mutluyken, üzgünken,sinirliyken, yaramazlık yaparken seni yine de seviyorlarmı?

Ahh ne acı verici ama değilmi, aslında tam tersi..  küçükken mutlu olman için güzel sözler söylerler, seni ikna etmek için daha çok..

Ama şimdi küçüklükte söylenen sözlerden biri bile yok. Büyüyünce, kendi başına halede bileceğin , her şeyin üstünden gelebileceğin bir yaşta, teselli olmasına gerek duymadıkları bir yaşa geldiğinde,  büyükler genelikle 2ci veya 3cü çocuklar çokta umursamazlar.

Mutlu olduğumuz zamanlar çok güzeldi ve onları doya-doya yaşamak da. Hayellerini kurduğumuz şeyler  çok güzel günlerdi. 

Ama büyüdün.. ve mutlu olduğun zamanlar- artık yok. Kalbimizin kırıldığı anlar- kimse anlamadı. Tüm yaralarımızın açık olduğu anlar- Saran olmadı.  Küçükken hayellerini kurduğumuz şeyler- İmkansızmış. 

Ahh peki ya şu evlerde erkek/kız ayrımcılığı yokmu? En çok sinir olduğum şey.

E nolmuş yani kızsam her şeyi ben mi yapmak zorundayım, kızım diye herkese boyun eğmek,köle olmak zorundayım? Tabi ki de hayır. Bunu en çokda yaşlılar yapar.

Hayır sen kızsın sen bunu yapmalısın, o bir erkek onun için rahatlık sağlaman lazım o senin abin. Eee nolmuş sa abim.

Ah bir de şu büyük/küçük olaylar. 

Ve sen yinede kızda/büyük çocukta olsan hep ayrımcılık yaparlar.

Öğretmenleri demiyorum bile.. Ayrımcı öğretmenleri hiç sevmem.. 

Peki ya aşk hayatı?

İyi bilirim hem de çok iyi bilirim.  Aşık olmak çok zor.İhanete uğramak ise en zoru bütün kalpler ve güvenler kırılır. 

Her şeye sahib olduğunu düşünürsün.Kırılmış olanı daha nasıl kırabilirler ki..?

Şöyle bir alıntı vard:

İyi bir eş bulursanız mutlu olursunuz, kötü bir taneye sahib olursanız mutsuz olursunuz.

Şu herkese karş olan buz kalbimizi. Hiç sizi en çok mutlu eden şeyleri düşündünüz mü? Hiç acaba beni mutlu eden şeyler ne diye.Sizi bilmem ama  evet ben düşündüm ve sorguladımda.Beni mutlu eden şeyleri derledim, topladım hepsini bir araya getirdim ve sorgulamaya başladım. 

Acaba beni mutlu eden şeyleri elimden alsalar nolur? Mutluyum ki cevabını bulabildiğim bir soru sordum kendime vee evet beni mutlu eden şeylerden biri de bu galiba. Ama bir yandan da mutsuz olurdum. Mutlu olduğun şeyler elimden alınsa diye...

Beni mutlu eden şeyleri alsalar en fazla buna karşı koyamazdım.

Peki ya beni mutlu eden şeyleri almasınlar diye savaşırsam nolur?

 Bu benim galiba onun için savaşdığım bir yük olurdu ancak.  Ne kadar savaşsam da tekrar dizlerimin üzerindeyim.. 

Işığını takip etmeye çalışıyorum ama burası hep gece...

                              Bazen bir yoldan geri dönmenin de ilerlemek olduğunu öğrendiyim yaştayım.