KADEH (+18)

🂡 KADEH | 45

-45-

Carlo'nun söylediği şeyi anlamam sandığımdan da uzun sürdü. Sorumluluk almayan, ciddi ilişki istemeyen adam şimdi hiçbir şey olmamış gibi evlilik konusunu açtığında aklında ne vardı acaba?

"Sen ne evliliğinden bahsediyorsun Carlo söyler misin?"

Adam ise hiç orada değildi. Sanki sıradan bir şeyden bahseder gibi bir yüz ifadesi hâkimdi. "E bebek geliyor Ece. Babası da ben olduğuma göre yapılması gereken şey açık değil mi? Neden şaşırdın anlamadım."

Bir de neden şaşırdığımı anlamaması. Şaka mıydı? Bu bir kamera şakası mıydı? Gerçekten şuan bir yerden gizli bir kamera ya da bir şaka programı sunucusu çıkarsa hiç şaşırmayacaktım. Zira mevcut durumdan daha çok şaşırtacak bir şey yoktu.

"Carlo sen durumun farkında değilsin galiba. Sen şuan gözümün önünde dönüşüm geçiriyorsun ve buna şaşırmama anlam veremiyorsun." Kaşlarım çatıldı merakle elim belime giderken. "Sen ne yapmaya çalıştığının farkında mısın?"

"Ece biz bir yola girdik. Bu bebek ikimizin. Biz şu an bir savaşın tam ortasında yalnızca ikimiziz." Yeni hatırlamış gibi düzeltti olmayan karnıma bakarak. "Üçümüz."

Söylediği her şeyin altında bir şey arıyor olmamdan ötürü kendime kızmalı mıydım yoksa bu kez temkinli yaklaştığım için kendi kendimin alnından mı öğmeliydim bilemiyordum ama sırf bebek var diye benimle evlenecek olmasına içerlemiştim. Tabii sadece bebek içinse. Gerçi başka ne için olacaktı ki? Öncesinde kessem böyle bir teklifte bulunmazdı. Bunun başka bir açıklaması var mıydı sanki?

Bu kez ani öfke patlaması yaşamadan akince tepki verdim. "Carlo bence bunu yapmadan önce iyice düşünsen iyi olur. Şu an mantıklı düşünemiyorsun gibi geliyor bana."

Kaşları çatılan adam ne dediğimi anlamıyormuş gibi yüzüme bakarken şaşkındı da. "Sen... Benimle evlenmek mi istemiyorsun yoksa başka bir sebebi mi var?"

"Carlo mesele seninle evlenmek isteyip istememem değil, kaldı ki aramızdaki sorunları çözebilmiş de değiliz zaten." Şuan daha mühim bir mesele olduğu için tüm bunları gözardı ettim. "Her şeyi boş ver, sen bu evliliği neden istiyorsun onu düşün kendi içinde. Sonradan pişman olacağın bir şey yapma. Çünkü benim senin soyadına ya da herhangi bir şeyine ihtiyacım yok."

"Ne demek istiyorsun anlamıyorum Ece."

Israrla anlatmaya çalıştığım şeyi anlamayan adama bakarken bir aptala anlatır gibi izah etme kararı aldım. "Carlo, sen tanıştığımız ilk andan beri ciddi ilişki adamı olmadığını defalarca söylemiş bir insansın. Yok evlilik bana göre değil havaları, yok çocuklar her şeyi berbat eder tripleri... Şimdi de kalkmış hiçbir şey olmamış gibi evlenelim diye dikiliyorsun karşımda! Ne tepki vermemi bekliyorsun Allah aşkına?"

"Tüm bunlar daha önceydi Ece. Şimdi şartlar değişti." Bana doğru bir adım atan adamın yumuşak bakışları üzerimde gezinirken dengemi kaybetmem için çok tehlikeliydi. "Düşüncelerim de değişmiş olamaz mı?"

"Asıl sorun da bu, Carlo." Bana gittikçe yaklaşan adama karşı sertçe yutkundum. Ondan etkilenmeyi tamamıyla reddediyordum. "Sen beni sevdiğin ya da bana âşık olduğun için mi evlenmek istiyorsun? Yoksa bebek için mecburen mi evlenmek zorunda hissediyorsun? Bu kararı hangi baskı altında aldın, bunu düşün bence." Gözlerimi kararla diktim ona. "Eğer ikincisiyse, hamile kaldığım ve bebeği doğurmaya karar verdiğim için evlenmeyi düşünüyorsan bu evlilik olmayacak bilgin olsun."

Gözlerinde şaşkın hareler oynaşırken bir şey söyleyecekmiş gibi dudakları oynadı ama hiçbir şey söylemeden bir süre öylece kalakaldı. "Bir dakika, sen... Seninle mecburen evlenmek istediğimi falan mı düşünüyorsun?"