KADEH (+18)

🂡 KADEH | 49

-49-

❝Ece❞

Carlo Morte Díaz, garip biriydi. Daha birkaç ay öncesine kadar ben ilişki adamı değilim derken aniden evlilik adamı olması, çocuklar her şeyi berbat eder diyen bir adamdan tam bir baba adayına dönüşmesi arasında seneler yoktu. Aylar içinde bu dönüşümü geçirdiğine inanmak ise güçtü. Eğer gözümün önünde bebeklerle ilgili ilginç bilgiler içeren kitaplar okuyup bu konuya benden daha ilgili yaklaşmasaydı ne yalan söyleyeyim, buna ben de inanmazdım.

Bakan Esteban'ın ölümü İspanya'da büyük bir yankı uyandırmıştı ve haftalarca gündemden düşmeyecek gibi görünüyordu. Buna sebep olan Carlo ise şu an ben koltukta uzanırken ayaklarımı kucağına almış, garip bir masaj anlayışıyla onları okşarken elindeki kitaptan bazı bilgiler okuyordu. Her birine de gerçekten şaşırdığını görebiliyordum.

Mesela en son birkaç dakika önce bana dönüp "Biliyor musun, bebek için çok önemli olan anne sütü annenin kanından sentezleniyormuş." dediğinde gerçekten hayrete düşmüş gibiydi. "Bu çok ilginç." diye eklemişti kaşlarını kaldırırken.

Ben de aynı şekilde "Evet, ilginçmiş." yanıtını verdim. Bana çok da ilginç gelmemişti. Sanırım bebekler ve hamilelik konusunda biraz daha ilgili bir anne adayı olmalıydım. Carlo bunları bana söylerken kendimi bir dersten geri kalmış gibi hissediyordum.

Sayfaları çeviren adam "Bebek, kemik gelişimi için senin kemiklerindeki kalsiyumu kullanıyormuş." sözü üzerine bu kez evrenin sırrını öğrenmiş gibi "Aman Tanrım." diye mırıldandı.

Ama Carlo öğrendiği her bilgiyle böyle şok olacaksa işimiz vardı. Kocaman olmuş karnımı gösterdim. "Sonuçta benim içimde büyüdüğüne göre? Senin kalsiyumunu kullanacak hâli yok. Sence de bu normal değil mi?"

O ise beni duymuyormuş gibi yüzüme döndü. "Hamileliğin boyunca canın hiçbir şey istemedi. Bu normal mi?" Yanıt vermemi beklemeden duvardaki saate baktı ve geç olduğunu fark etmiş olacak ki "Yarın ilk iş doktoru arayıp soracağım." diyerek elindeki kitaba geri döndü.

"Carlo, abartmasan mı acaba? Bebek sonuçta, büyüyor. Her bebek farklıdır. Belki canı bir şey istemiyordur." Omuz silktim. "Belki ona ne verilirse yetinen bir bebektir, doğup büyüyünce de yemek seçmez ne güzel."

Söylediğim hiçbir şeyin onu ikna etmediğini görebiliyordum. O önündeki hamilelik ve bebeklerle ilgili ansiklopediyi kurcalamaya devam etti. Bense bebek hakkında bu kadar meraklı ve ilgili görünmesine rağmen Carlo'nun iç dünyasndaki o duygularını merak ediyordum. Kimsenin etkisinde kalmadan vereceği asıl kararı.

Usulca yerimden doğrulup oturur vaziyete geldiğimde Carlo'nun bakışları benim yüzümle buluştu. "Bir şey mi oldu?" diye sordu.

Bense kısa bir süre sessiz kaldıktan sonra içimde beni kemiren meraka daha fazla engel olamadım. "Carlo, biliyorum şu an heyecanlı ve isteklisin. Bu yeni duruma adapte olmaya çalışıyorsun. Baba olmaya alışma gayretini görüyorum ve takdir ediyorum ama..."

Elindeki ansiklopedinin kaldığı sayfasını kıvırdıktan sonra sehpaya bıraktı ve daha dikkatli bir biçimde bana baktı. "Ne öğrenmek istiyorsan açık açık sorabilirsin Ece. Kafanda soru işaretleri kalsın istemem."

"Yani... Bunu sormak için dokuz ay kadar geç kalmış olabilirim." derken bakışlarım büyümüş karnıma döndü. "Ama ben senin gerçekten baba olmak isteyip istemediğine emin olmak istiyorum." Bir şey söylemesine fırsat vermeden hemen açıkladım. "Bak, bu bebek planlı değildi. Bundan öncesinde de ilişki adamı olmadığını, bebeklerin her şeyi berbat ettiğini söylemiştin. Sonra birden bu kadar ilgili olman... Sence de kafamın karışması, merak etmem normal değil mi?"