Love Is Everywhere (Ongoing)

Chapter 1

Namasyal sina Khant at kanyang parents sa park. Habang naglalaro si Khant may nakita siyang babae na nakatayo sa harap ng lake. Nilapitan niya ito at nakita niyang umiiyak kaya't kinausap niya ito. "Bakit ka umiiyak?" tanong niya. "Palagi kasi nila akong inaasar dahil bulag ako" yun naman ang sinabi ni Jein. Doon sinabi ni Khant na siya na ang magbabantay sa kanya at palagi niya itong proprotektahan. Kaya't naging magkaibigan sila.

"Ano pala ang pangalan mo?"- Khant.

"Jein."

"Ako pala si Khant".

"punta muna tayo dun sa may upuan" -Khant

"hintayin mo ako dito ha bibili lang ako ng icecream natin"-Khant

"sge"-Jein

(kahit na bata pa si Khant may pera yan kasi mayaman)

Laging pinuputahan ni Khant si Adi dun sa may lake, nililibrehan niya ng ice cream. Since yun din lang ang favourite ni Adi.

Siya na rin ang gumagabay kay Adi kasi hindi nga siya makakita.

Siya ang nagproprotekta sa kanya kung may nang-aasar kay Jein.

Siya ang bestfriend ni Jein na nagpapasaya sa kanya.

"Oh anak san ka ulit pupunta? Ang bata bata mo eh palagi kang umaalis dito sa bahay"- mama ni Khant

"Mama dun lang po sa kaibigan ko. Kailangan po kasi niya ako"- Khant

"Sige, mag-ingat ka ha. Manang bantayan niyo ng maigi ang baby ko ha."- Khant

"Opo ma'am"- Manang Rosy

Everyday na atang nagmeemeet sina Jein at Khant, everyday din silang kumakain ng icecream. 

"Khant, hindi pa tayo uubo nito?"- Adi

"Hindi, okay lang."- Khant

After 1 month

"uhm.. Khant magpapaalam sana ako sa'yo kasi pupunta na kami sa America". -Jein

"Ganun ba. Basta't huwag mo akong makakalimutan ha."-Khant

"oo naman ikaw lang ang naging kaibigan ko dito kahit na hindi ako nakakakita"-Jein

"ma mimiss kita. may ibibigay ako sayong gift (clinip niya sa hair ni Jein). huwag mo yang wawalhin ha, ingatan mo yan  .... para madali tayong magkakilala pag magkikita na tayo"- Khant

"oo sge, salamat...sge pupunta na kami"

"paalam Jein... paalam..."- Khant 

Khant's POV

Namimiss ko na si Jein. Kumusta na kaya siya? Hindi ko pa nakuha ang number nila dun para man lang sana matawagan ko siya. Makumusta ko siya. 

Ano kayang ginagawa niya dun. Sigurado akong malungkot yun kasi wala ako sa tabi niya. Baka marami nanaman ang nanlalait sa kanya. 

"Oh, anak bakit ang lungkot mo? Andito naman si mama ah"- mama

"Mama, namimiss ko na si Jein"- Khant

"Huwag kang mag-alala. Magkikita rin kayo"- mama sabay yakap sa akin

"Kailan po ma?"- Khant

"Balang araw. Tulog ka na, okay?"- mama

"Kailan yung araw na yun, matagal pa po ba?"-Khant

"Hindi natin alam, anak. Sige na matulog ka na anak"- mama

Habang dumadaan ang araw, lagi kong inaasahan na meron na si Jein. Pero wala pa rin eh. Namimiss ko na talaga siya. 

Namimiss din kaya niya ako? Sigurado akong oo. 

Highschool na ako eh, wala pa akong balita sa kanya. Baka may iba ng mag-aalaga sa kanya. Dapat ako lang. Hahaha 

Oo, highschool na ako. 

Adi's POV

Namimiss ko na si Khant. Ilang years ng hindi kami nagkita. Namimiss din kaya niya ako. Hindi pa muna kami makakauwi sa Pilipinas. Pag magcocollege na daw muna ako. Gusto ko na nga eh na umuwi. Miss ko na lahat ng nasa Pilipinas.

Nasa mabuting kalagayan kaya si Khant. Sana oo. Eversince, wala kaming communication, as in na wala. Hindi ko man lang siya makumusta.

Khant, hintayin mo lang ako. Malapit na rin at magkikita na tayo. Konting tiis lang. Magkikita na tayo.

 Sorry short tong chapter na to.

Copyright © 2013

idelle.gray ♥

No plagiarism