CLASSMATES

Մաս 1 <<հանդիպում>>

Առավոտ։ Արևի շողերը ընկել էր Քաի դեմքի վրա, ավելի ընդգծելով դեմքի կառուցվացքը։ Աչքերը կամաց-կամաց բացում է և նայում դիմացը։ Մե՛կ այս կողմ է պտտվում մե՛կ մյուս։ Տեղը չի գտնում։

Վերջապես աչքերը բացում է։ Պարկած տեղից նստում է։ Վերցնելով հեռախոսը նայում ժամին։ 7:33 րոպե։ Հետո թերթում է այն նամակները, որ գրել են իրենց չաթում։

*նոր տղա է գալու։

Ասում են սիրուն է։

Իսկ երբ է գալու?

Ես սպասում եմ նրան տեսելու, ասում են լավ մկանոտ է իր տարիքին համեմատ*

Քան կարդալով գնում է լոգարան։ Լվացվում և հագնվում։ Տեսքը. Կիսաշրջազգեստ, սառոչկա որի կեսը կիսաշրջազգեստի տակ է իսկ մյուսը վրան, հագավ ժիլետը, գեղեցիկ ձև տալով տեսքին։ Մազերը ուղիղ հարթուկում է։ Մի փոքր շպարվում և իջնում ներքև։

Ծնողները հյուրասենյակում նախաճաշում էին։ Ավանդույթ էր ժամը 8:10 րոպեին նստեն սեղանի շուրջ։ Չնայած Քան չէր ցանկանում իրենց հետ ուտել, ծնողների հետ լավ հարաբերություների մեջ չի։ Չնայած լսել է հորը և ընդունվել իրավաբանական։ Ե՛վ իր ուզածն է և՛ ոչ։ Ամեն օր կռվում է ծնողների հետ։ Ինքն չգիտի պատճառը։ Կռվելուց հետո դուրս է գնում։ Մի բանը, որ իրեն կարող է հանել այդ իրավիճակից դա դուրս գնալն է, որ մարդ չլինի, այգում նստի և մտքում սկսի խոսել։ Իսկ երբ անձրև է գալիս վերցնում է անձրևանոցը և սկսում քայլել։ Անվերջ կքայլի, երբ տուն է վերադառնում ծնողները կա՛մ քնած են լինում կա՛մ ուշադրություն չեն դարձնում։

Տանից դուրս գալով վարորդը միշտ դիմավորում է։ Հրաժարվել չի կարող. Լավ մարդ է ինչ խոսք։ Կարող էր խոսել ամեն ինչից, բայց Քան թույլ չէր տալիս մտնել իր անձնական կյանք, իմանալ, որ ծնողների հետո  վատ հարաբերությունների մեջ է։

Հասնելով համալսարան։ Միջանցքով քայլում էր երբ դիմացը դուրս եկավ մի տղա և պատահական հարվածելով Քաի ուսին պայուսակը և ձեռքի թղթերը թափվում են գետնին։ Քան հանգիստ կքանստում է և սկսում է հավագել բոլոր թղթերը, տղան նույնպես։ Ամբողջովին փոխանցելում է Քաին, ներողություն խնդրում։

Քա-ոչինչ ուղակի մի քիչ մտքերով էի, ես եմ մեղավոր։
Տղա-ես իմ կողմից եմ ներողություն հայտնում, որ իմ անզգուշության պատճառով և՛ հարվածեցի ձեզ և՛ թղթերը ընկան։
Քա-եկեք թեման փոխենք։ Ինչ-որ բանով կարող եմ օգնել?
Տղա-այո։ Կարծես թե մոլորվել եմ-ձեռքը տանելով ծոծորակին կեղծ քորում է- ինձ տնօրենի սենյակն է պետք
Քա-ահա։ Եկեք իմ  հետևից։

Քան ցույց տալով տնօրենի սենյակը գնաց լսարան։ Րոպեներ անց Լիան մտավ ներս։ Վազելով եկավ և գրկեց։ Միակ մարդը ով ինձ փրկումա մահվան եզրից։ Ուրախ-ուրախ գնում ենք ճաշարան սուրճ վերցնելու ու նոր թեմաներ բացելու, բայց,  քանի որ  զանգին քիչ էր մնում մենք գնացինք լսարան։ Սուրճը խմելուց հետո զանգը հնչեց։ Նստելով իրենց տեղերը։ Լսարան մտավ ուսուցիչը  և մի տղա ում, որ օգնել ես տնօրենի սենյակ ես ուղեկցել։

-երեխանե՛ր-մեկ րոպե դադար տվեց, քաին որ ինչպես դպրոցում այդպես էլ համալսարանում միշտ զանգից հետո, երբ տեղավորում են աղմուկ է լինում։ Վերջապես դադար։ Ուսուցիչը շարունակեց իր խոսքը - նա ձեր նոր ընկերն է։ Լինում եք հարգալից և բարի, իսկ հիմա տղաս դու ներկայացիր-պտտվելով դեպի տղան

-բարև ձեզ ես Չոնկուկն եմ։ Կարճ կարող եք ասել Չոն։ Բնավորությամբ հանգիստ եմ......

Մինչ Չոնը 5 րոպե ներկայանում էր ես նայում էին նրան։ Իրոք, որ աղջիկները ճիշտ էին, լավ էլ մկանոտա։ Քաին մտքերից հանեց , երբ կողքին զգաց շարժում։ Քան պտտվեց դեպի Չոնը։ Իր կողքն էր արդեն հանգրվանել։ Հանելով տետրն ու գրիչը պտտվեց դեպի Քան։

-չէի պատկերացնում, որ մի լսարանում կսովորենք։ Ուրախ եմ-ասաց Չոնը ժպիտը դեմքին։

-ես նույնպես-ասա Քան ժպիտը դեմքին նայելով պտտվեց դեպի ուսուցիչը-լսենք դասը

-օհ, ճիշտ է-քմծիծաղ տալով ինքն էլ ուղվեց
......

Բարև բոլորին։ Երկար դադարից հետո նորից եկել եմ։ Այսպիսով հորինված պատմություներ եմ գրելու և գցելու։ Կփորձեմ շուտ-շուտ տեղադրել, չնայած դասերը խանգարում են։ Եվ հիմա էլ դաս եմ անում, բայց 5 րոպե տրամադրեցի և որոշեցի գրել։ Հուսամ դուր կգա։ Շնորհակալություն եթե մինչև այստեղ կարդացել եք։ Շարունակությունը շուտով......ՄԱՍ 2-ը էջում է։