"Sana iki seçenek sunacağım" dedi kısık ve boğuk sesiyle. Bir yandan da elindeki kadehi hafifçe sağa sola sallayarak içindeki alkolle oynuyordu.
Gözlerimi kaçırarak yutkundum. Ben tedirginlikle beklerken o fazlasıyla rahattı.
"Ya sıradan bir cariye...
Selammlaarr. Bu bölüm diğerlerine kıyasla daha uzun bir bölüm oldu.
Size güzel bir haberim var. Kitap kapağımız değişiyor sanırım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bu eski kapak.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Nasıll??
Eski kapak mı daha güzel yoksa bu mu? Yorumlarınızı bekliyorum birlikte karar verelim.
____________________________________
İyi okumalar, Sevgilerle...
____________________________________
Bir yaprak vardır ağaçta. Sen fark etmezsin. Ben fark etmem ancak onca yaprak içinde yaşayan bir yaprak, sadece kendi benliğine odaklanır. Onun için yaşam da kendisidir ölüm de. Yaşarsa yaşar, ölürse her şey biter. Bir rüzgar eser şiddetlice. Yaprak tutunmaya çalışır dalına. Dal ona yardım edemez. Ne tutar ne iter. Öylece durur. Onun tutunmasını bekler kendisine. Çünkü dal hareket edemeyecek kadar katı ve serttir. Yaprak ise dalın bu sertliğine rağmen kendisini ona tutunmaktan alıkoyamaz. Tutunmaya mecburdur o dala. Eğer bırakırsa ellerini, hem hayata veda edecektir hem de dala. Rüzgar ne kadar sert eserse essin tutunmaya devam eder yaprak. Ta ki ömrünün sonuna gelip elleri artık tutmayıncaya kadar, havada süzülüp yere konana kadar, parça parça kırılarak kuruyuncaya kadar.
...
Saray. Savaşlar, barışlar. Çalkantılar, dedikodular. Suçlar, suçlular. Masumlar ve masum olmayanlar. Ve bunların tamamını içinde barındıran saray.
Neler oluyordu böyle? Son birkaç gündür? Daha doğrusu buraya geldiğimden beri... Olaylar o kadar hızlı gerçekleşiyordu ki hiçbir şeyi kavrayamıyordum tam olarak.
Titrek bir nefes vererek ne olduğunu kavramaya çalıştım. Gözlerim karşımdaki duvarda, ellerim iki yanımda, ayaklarım yere çakılmış bir haldeydim. Nerede miydim?
Draven'in odasında.
'Draven'in odası' diye tekrar ettim içimden.
'Tanrım! Draven'in odası! Draven Darla, Draven!' Zihnim yavaş yavaş yaşadığı şoku atlatırken iç sesim çoktan olanların farkına varmıştı. Yine yaptığı tek şey bana bağırmaktı.
