"ခင်ရေ........ ဗျို့ မမခင် ၊ ခင်ထွေးလေးရေ ၊ မောင့် အမျိုးသမီးလေးရေ မပြီးသေးဘူးလား ၊ မောင်အခန်းထဲဝင်လာခဲ့ရမလား ခင်"
"လာပြီ မောင်ရေ..... လာပြီ "
ဟွန့်တကယ်ပါဘဲ အလှူအိမ်မှာ ထမင်းသွားစားဖို့အရေးကို အစောကြီး အခန်းအရှေ့ကနေ လာခေါ်နေတယ် ၊ ယိမ်းရဝီမောင်တို့ ဘယ်လောက်တောင် ငတ်ကြီးကျလဲဆိုတာသာ ကြည့်တော့။
"ကြာလိုက်တာ ခင်ရယ်"
"ဘယ်လိုဖြစ်နေတာလဲ မောင်ရယ် ၊ အစောကြီးရှိပါသေးတယ် ၊ ဟိုမှာ သူများတွေ ပန်းကန်တောင်ချရသေးမှာတောင်မဟုတ်သေးဘူး"
"ခင်ကလဲ မစောတော့ပါဘူး ၊ မေမေနဲ့ ဂိုဂိုတို့တောင် ဆွဲရေးသွားဆွဲနေကြပြီ မောင်တို့ဘဲ ကျန်တော့တာ ၊ မေမေခင်သက်ဆို ဒီအချိန် နှစ်ပန်းကန်သုံးပန်းကန်လောက် စားပြီးနေလောက်ပြီ"
ခင်လဲ ထိုဆွဲရေးသမားလေးကို မျက်စောင်းထိုးကာ ကြည့်လိုက်သည်။ထို့နောက် သက်ပျင်းလေးတစ်ချက်လိုက်သည်။
"ဟွန်းး မေမေတို့ကလဲနော် အိမ်မှာ ဟင်းချက်ပြီးစားရင်လဲရတာဘဲကို သက်သက် သူများအလှူအိမ်မှာ သွားစားနေကြတယ်"
"ခင်ကလဲ အိမ်မှာစားတာနဲ့ အလှူအိမ်မှာစားတာနဲ့ ကမတူဘူးလေ ၊ အလှူအိမ်မှာစားက ဟင်းတွေစုံပြီး ပိုပြီးစားကောင်းတယ်လေ ဟီးဟီး "
"လိုက်လဲလိုက်ပါတယ်နော် ဒီချွေးမနဲ့ဒီယောက္ခမ"
ခင်လဲ မျက်စောင်းထိုးကာ ထိုအငတ်ကြီးကျနေတဲ့ ကလေးစုတ်ကို ပြောလိုက်တော့သည်။ မေမေလဲ မေမေဘဲ မနေ့က အိမ်ကို အလှူဖိတ်စာရောက်ကတည်းက ထမင်းမချက်တော့ဘူးတဲ့လေ စားချင်ရင် အလှူအိမ်မှာသွားစားကြတဲ့ ။
"ဟဲဟဲ"
"မယိမ်းရဝီမောင်"
"ဗျား"
"ရှင် တော်တော်အငတ်ကြီးကျတာဘဲနော်"
"ဟဲဟဲ ဝါသနာအရပါခင်ရဲ့ "
"ရယ်မနေနဲ့ သွားမယ် ၊ ဟိုမှာ ကုန်တော့မလား မသိဘူး"
ခင့်အပြောကြောင့် မောင်လဲ အော်ရယ်လိုက်မိသည်။
"ဘာရယ်တာလဲ သွားမယ်လို့"
YOU ARE READING
ဗျို့ မမခင်
Romanceခင် ၊ မမခင် ၊မောင့်ရဲ့ တစ်ဦးပိုင်လေး ခင် ခင်ဆိုတဲ့ အမျိုးသမီးလေးက မောင့်နှလုံးသားကို ဟိုးအရင်ကတည်းကနေ အခုချိန်ထိ ချုပ်ကိုင်ထားနိုင်သူ။ ဘဝက ရုပ်ရှင်မဟုတ်မှန်း မမခင်နဲ့တွေ့မှ မောင် နားလည်တော့တယ်။
