In tenebris sedet justo, et ante astra. Non intelligit cur fecerit quod fecit. Multa fecit quae facere non posse putabat. Post omnes iam reviviverat mortales, vitam servavit, sed ad extremum eorum neminem paenituit. Sed semper sentiebat, quod quotiescumque fecerit, aliquid intra se moveatur. Quasi alienae creaturae intus nata est. Monstrum exiguum quod in pectore sedet et pro voluntate tua te in factis vel fovet vel impedit. Iste daemon parvus, cum aliquid mali faceret, semper eum pressit, cum aliquid boni faceret, bono animo esse, et quasi parum delirare, ut dominus liberius respirare posset. In hoc casu iuvenis daemon penitus audit. Ac si etiam haesitans, post unam costam abscondit, et similis estpost unam costarum delitescit et venatores in gravi silentio quasi non est. Sesshomaru frustra consilium eius petere conatur, sed interrogationes praeterire permittit. Proelium induratus penitus suspirat. In congo silentio, etiam hoc auxilium suspirans resonat.
Ad mortale scapulas caute perstrinxerat, sed iam sopitus pilo involutus erat. Rursus opaca patenti Prospicit antro. Non potest quid agat. Animum percurrunt decies argumenta, counterargumenta, consilia et praecepta. Adversus eum fuerat sententiam multoties antea, sed numquam tale pondus ante scapulas pensitatum. Si ad puellam, terreat. sed tunc imago animo micat: vidit in osculo secundo post osculum. Rubor in marmoribus suis, alba pellis confusionem ostendit, sed in oculis suis lucidum fulgorem deprehendere posse putavit.
Revocat denuo. Tenuis materia curvas femininas perfectas leniter labitur, omnes Kagome commoda proferens. lusoria, femorum muscularium, lumborum tenuium, ventriculi stricti, rotundi, imo duri, nec non ubera exculta. Sesshomaru in oculispraeterea exculta ubera. Oculi Sesshomaru capiuntur in papillis parvis frigore rigentibus, quae vix conspiciuntur, sed contumacius oculos hominis attrahunt. Cor daemonis in fauces prosilit et incipit bacchatur tundens. Sentit se amplius capere non posse: eam attingere habet. Hoc tempore non sentit omnem affectum furentem, sed cor et cerebrum mulieri anhelare. Quadripedum accipit et ad eam lente reptat. Cum paucis gradibus abeuntem mortalem movet. Kagome in tergum vertit, et rubeum vultum attollit ad summum speluncae. Illius anhelans anhelans daemoni narrat aliquid ut puellam turbaret. Sed tunc nasus eius ab odore percussus est, quem maxime modo sensit, usque nunc, cum mulierem ad lectum suum traxit. Totum corpus puellae hunc odorem exit, ac solitum aranea lilium redolet. Haec coniunctio insolita adhuc Sesshomaru imaginationem excitat. Proximum Kagome genuflectit et genam leniter tangit. Ad tactum sericeam cutem horret. Ad secundas vero tactus non solum exhorruit, sed etiam puella. Kagome oculos aperit et daemonem genuflexus iuxta eam admiratur animadvertere.
Sesshomaru! Quid hic agis? - sed e terra territa non salit, tantum spectaculi rubescit, sed valde rubet. Etiam aures eius subito ex improviso incenduntur.aures quoque repente ex improviso incenduntur.
I... iustus.... cupiebat excusare bo-paenitet - daemon verba perquirit. Sed tunc amplius sibi imperare non potest. Procumbit ad ora, iterumque degustat labia. Kagome tactum obstrepere sentit, sed ab eo non evellere. Primo successu ferox, prosequitur osculum, Kagome os magis ac profundius cognoscens, et sic propius ac propius ad mortalia blandimenta accedit. Is tantum miratur cum Kagome leniter manum suam in latere ponit, corpus eius labitur et eum fovit, et retro reptat et in capillum currit. omni tactu suo fruitur, et illam osculando jucundius percipit. Post longum, iracundum osculum, mutuo inspiciunt oculos.
vis? - Spiritus tacite rogat Ecquid vis?
Dic mihi, estne fors me postea non deseres?
Habes omnia forte - respondet ad quaestionem - servus meus es tu. Meus es in perpetuum si te esse volo.
Kagome magis si fieri potest erubescit.ipsi vultus
vis? - Spiritus molliter rogat - Visne vero?
Dic mihi, estne fors me postea non deseres?
Habes omnia forte - respondet ad quaestionem - servus meus es tu. Meus es in perpetuum si te esse volo.
Kagome, si fieri potest, etiam melius
rubet.
Si sic stamus - ridet - Etiamne mihi facultas obiiciendi?
Nil - sibi quisque permittit risu, tunc amanti iterum submisse osculatur.
