Prolog

414 24 2
                                    

-Jak mam powiedzieć "przepraszam", żebyś mi uwierzyła?

Cisza.

-Jak mam powiedzieć "przepraszam", żebyś mi uwierzyła?

Ponownie cisza.

-Jak mam powiedzieć "przepraszam", żebyś mi wybaczyła?

Tik, tak... Tykanie zegara.

-Czas leczy rany.

Odpowiedziała.

-Co to znaczy?

Cisza. Myślała.

-Że nic nie możesz zrobić. Zostaw mnie, z czasem zapomnę.

Jego serce rozerwało się na strzępy.

-Daj mi szansę...

Znowu cisza.

-Chciałabym...

Rozpaliła się iskierka w jego sercu.

-...Ale nie potrafię.

Ponowne rozczarowanie.

-Co mam zrobić, żebyś była szczęśliwa?

Bo tylko to się liczyło... Czyż nie?

-Przepraszam.

To z jego ust powinno wypłynąć to słowo. Ale nie, na przekór.

-...

Otworzył usta, by je za chwilę zamknąć.

Odwróciła się.

Jeden krok z dala od niego.

Drugi.

Trzeci.

Czwarty.

Piąty...

... Odeszła.

Koniec.

Z jego winy, z jego zarozumiałości...

K o n i e c .

Dieletta ~ Król złamanych sercOpowieści tętniące życiem. Odkryj je teraz