Blood Red Kisses | රක්ත වර්ණිත හාදු❣️

13 වෙනි පරිච්ඡේදය

"සුදු පුතා... මේන් මේ තේ දෙක උඩට ගෙනියපන්.. සුදු කෝප්පෙ සාලිය මහත්තයගෙ. කලු එක භාතිය මහත්තයගෙ.."

අම්මගෙ අතින් කෝප්ප දෙකක් තිබ්බ ඇලුමිණියක් ට්‍රේ එක අතට ගත්ත මම ඇන්ටනි මහත්තයලගෙ ගේ මැද්දෙ තියෙන පඩිපෙළ නැගගෙනම උඩට ගියා.. මුලින්ම කාටද තේ එක අල්ලන්නෙ.. මම හරි මැද්දෙන් හිටගෙන කාමර දෙකේ දොරවල් දිහා බලන් හිටියා.. භාතිය අයියගෙ කාමරේ දොර තිබ්බෙ භාගෙට ඇරිලා.. සාලිය අයියගෙ දොර සම්පූර්ණයෙන්ම වහලා. ඒ නිසා මම මුලින්ම භාතියගෙ කාමරේට අඩිය තිබ්බා..

දොරට තුන් පාරක්ම තට්ටු කළත් කිසි සද්දයක් ඇහුණෙ නැති තැන මම දොරේ හැඬ්ල් එකට අත තියලා පිටිපස්සට කළා.. කාමරේ කවුරුත් හිටියෙ නෑ..

මං එහෙම්ම කාමරේ ඇතුළට ගිහින් ඇඳ ගාව තිබිච්ච ලී කවිච්චිය උඩින් තේ කෝප්පෙ තියලා පීරිසියකින් වැහුවෙ තේ එක නිමිලා ගියොත් අපරාදෙ නිසා.. නැගිට්ට ගමන් උදේ පාන්දරින්ම කොහෙහරි දුවලා මිසක්කා ඇඳක්වත් හදලා නෙවෙයි මිනිහා ගිහින් තියෙන්නෙ.. කොට්ට දෙක එහෙම තිබ්බෙ තැන් දෙකක.. පොරවන රෙද්ද ගුලි කරලා දාලා ඇඳේ තව තැනක.. මං එහෙම මෙහෙව් එකක් කරලා තිබ්බම අපේ අම්මා උදේ පාන්දරට දෙස් තියෙන හැටි මතක් වෙලා මගෙ ඇඟත් එක්ක හිරිවැටුණා..

ට්‍රේ එකත් එක්කම අනිත් කෝප්පෙත් කවිච්චිය උඩින් තිබ්බ මම අර ගුලි කරලා විසික් කරලා තිබ්බ පොරවන රෙද්ද අරන් ගසලා පිළිවෙළට නැව්වා... ඊටපස්සෙ රැළි වැටිලා තිබ්බ තැන්වලින් ඇදලා ඇඳ රෙද්දත් පිළිවෙළ කළා.. තැන් දෙකක තිබ්බ කොට්ට දෙක ඇදලා ගද්දිම වගේ තමයි එක කොට්ටයක් යට තිබිච්ච පරණ ඩයරිය ආයෙම වතාවක් මගෙ ඇස්වලට අහුවුණේ.. අර එදා සූට්කේස් අස් කරද්දි හම්බුණු හද්ද පරණ ඩයරිය.

මම ඒක අතට ගන්න ගමන් ආයෙත් දොර දිහාට ඇස් යැව්වෙ බැරිවෙලාවත් භාතිය එහෙම කාමරේට ආවොත් මට මේපාරනම් මැරුම් කන්න වෙන බව හොඳටෝම විශ්වාස නිසා.. භාගෙට ඇරිලා තිබ්බ දොර තව ටිකක් වහලා දාලා මම එහෙම්ම ඇඳ උඩ තිබිච්ච ඩයරිය අතට ගත්තා... කලින් දවසෙ වගේම ඉස්සරහා පිටුවක් අස්සෙ අර එදා මං දැක්ක ළමයි තුන් දෙනාගෙ පින්තූරෙ හැංගිලා තිබ්බා.. කුතුහලේ නිසාමද කොහෙද මට දැන් තව ටිකක් මේ මොකක්ද කියලා බලාගන්න තිබ්බ උවමනාව ඕනාටත් වැඩියි.. ආයෙත් පාරක් දොර දිහාට ඇස් යවපු මම කවුරුත්ම නෑ කියලා සැක හැරලා දැනගෙන ඩයරිය එක දිගට පෙරළලා බැලුවා.. ඒ පොතේ මැද හරියකටත් වඩා පිටු පිරිලා තිබ්බෙ තීන්ත පෑනකින් ලියාපු බෝල අත් අකුරුවලින් කියලා ඒ පෙරළන අතරෙ මගෙ ඇහැට අහුවුණා. අන්‍තිමම හරියට යද්දි ඒ පොත හිස්වෙලා මොනාත්ම ලියලා නෑ.. බිහෝවිට මේ පොත අයිති ඉස්සරහා කවරෙ නම ගහලා තියෙන ඇග්නස් ආච්චිට වෙන්ඩැති.. අම්මගෙන් අහලා දැනගත්ත විදියට ඒ ඇන්ටනි මහත්තයගෙ අම්මා..