Μια σταγόνα ευτυχίας

Η θερμη του νοτου

«Έλα ρε Αλί, χτυπά το, χτυπά το δεν παθαίνει πράμα, χτυπά το!», φωναξε ο Τζανετος σπρώχνοντας την καρότσα.

Ο Αλί φορτωμένος στην καρότσα του τον υπάκουσε και τελικά κλωτσησε λίγο πιο δυνατα το άλογο το οποίο δεν ελεγε να κουνηθεί και να βοηθήσει ώστε να ξεκολλήσει η άμαξα.

Πετάχτηκε όρθιο στα δυο πόδια του μουγκρίζοντας. Μετακινήθηκε και μαζί του ξεκόλλησε και ο τροχός από την βαθιά λακκούβα .

«Μπα σε καλό σου», ψιθύρισε ο Τζανετος στην μητρική του γλώσσα σκουπίζοντας τα ρούχα του.

Με γρήγορο βηματισμό κίνησε μπροστά στην άμαξα χτυπώντας φιλικά το γόνατο του Αλί.

«Είσαι φίλος του αφέντη, μην βγαίνεις από το παλάτι και μην συναναστρέφεσαι μαζί μας», τον συμβουλεύεσαι χαμογελαστός ο Αλί.

Ο Τζανετος του χαμογέλασε. «Εγώ παίρνω τις αποφάσεις για τον εαυτό μου Αλί, και με χαρά βγαίνω εδώ έξω μαζί σας».

Ο Αλί τον χτύπησε στην πλάτη και έπιασε τα γκέμια του αλόγου. «Ο θεός να σε έχει καλά Τζανετο!»

Και κίνησε ξανά στην πύλη, λερωμενος και ιδρωμένος.

Τις ημέρες που πέρασαν ο Τζανετος είχε καταφέρει να εγκατασταθεί πολύ πιο γρήγορα από όσο νόμιζε. Αλλά πως να μην; Το δωμάτιο που είχε στην κατοχή του ήταν δέκα φορές μεγαλύτερο από αυτό που είχε στον Πύργο στην Μανη.

Και το δωμάτιο του στην Μανη δεν ήταν μικρό.

Εδώ όμως το κρεβάτι ήταν υπέρδιπλο και όμορφα καλύμματα, όμορφα υφάσματα το έκαναν να μοιάζει ονειρικό, σχεδόν ποθητό ώστε να ξαπλωσεις και να κοιμηθείς σε αυτό. Είχε λουτρό, είχε καθιστικό, είχε ένα τεράστιο μπαλκόνι με θεα ολόκληρη την Κωνσταντινούπολη. Τις δυο εβδομάδες που ηταν εκεί, έβγαινε έξω πριν ξημερώσει και περιμενε να δει την πόλη, την πανέμορφη γυναίκα όπως την χαρακτήριζαν να ξυπνάει πρώτη. Να ξυπνάει μαζί με την ομορφιά της.

Μια πόρτα ένωνε το δωμάτιο του Τζανετου και του Διογενη. Το δωμάτιο του οποίου ήταν μια τρύπα σε σχέση με του αλλου.

Του είχε προτείνει ο Τζανετος να μοιραστούν τα δωμάτια. Να τα ανταλλάζουν μέρα με την μέρα. Αλλά ο Διογένης δεν δέχτηκε. Δεν του χρειαζόταν κάτι τέτοιο. Και εκτιμούσε παρά πολύ τον Τζανετο και την στάση του για να δεχτεί μια τέτοια πρόταση.

Η Κωνσταντινούπολη ήταν πανέμορφη, οι άνθρωποι της ζωντανή, οι μυρωδιές, τα χρώματα. Ήταν μια αλλά ζωή που θα μπορούσε να απολαύσει.