(12.1)ကလေးလေး.. အိပ်ရမဲ့အချိန်ရောက်နေပြီနော်

371 52 4
                                    

(12.1)ကလေးလေး..  အိပ်ရမဲ့အချိန်ရောက်နေပြီနော်

လီကျိုးရှင်း ပြတင်းပေါက်ကနေ တဆင့် လှမ်းမြင်နေရတဲ့မြင်ကွင်းအရ အပြင်ဘက်က မှောင်မည်းနေခဲ့တယ်။

အနက်ရောင်သွေးကြောတွေနဲ့ နီရဲနေတဲ့ ပန်းပွင့်တွေ ထွင်းထုထားတဲ့ မျက်နှာဖုံးက တစ်ဖက်လူရဲ့မျက်နှာအမူအရာတွေကို ဖုံးကွယ်ထားခဲ့တယ်။

ခြောက်ခြားထိတ်လန့်စရာဖြစ်နေတဲ့ပုံပေါက်နေပေမယ့် တစ်ချိန်တည်းမှာစွဲမက်စရာကောင်းပြီး အေးစက်နေတဲ့ ငွေရောင်မျက်နှာဖုံးရဲ့နောက်ကွယ်မှာ ရှိတဲ့လူက လျှို့ဝှက်ဆန်းကြယ်ပြီး အန္တရာယ်များလွန်း အငွေ့အသက်တွေ ထုတ်လွှတ်နေခဲ့တယ်။

Roux ဆိုတဲ့ဒီလူ သူ့ဆီကတောင်းနေခဲ့တဲ့ ကုဒ်ဆိုတာက မကြာသေးခင်အချိန်ကမှ လင်းနျဉ်ဖြေရှင်းနိုင်ခဲ့တဲ့ ကုဒ်ကလွဲပြီး တခြားမရှိနိုင်ဘူး။

သူ့ရဲ့အရှေ့မှာရှိနေတဲ့လူက အလွန်အမင်း အန္တရာယ်များလွန်းကြောင်း လီကျိုးရှင်းရဲ့ အလိုလိုသိစိတ်ကနေ သတိပေးနေခဲ့တယ်။

မျက်နှာဖုံးနဲ့လူက ပြတင်းပေါက်ကနေ အခန်းထဲသို့ ဝင်လာချင်တဲ့အမူအရာမျိုးရှိနေတာကိုမြင်လိုက်ရတော့ လီကျိုးရှင်း အနောက်ဘက်ကို ဖြည်းညှင်းစွာ ဆုတ်လိုက်မိတယ်။

ပြတင်းပေါက်ရဲ့အပြင်ဘက်မှာ ရှိနေတဲ့ လူက ခပ်တိုးတိုးရယ်မောလာခဲ့ပြီး ပြတင်းပေါက်မှန်ကို လက်နဲ့ ခပ်ဖွဖွခေါက်လာတယ်။ သူရဲ့ သွယ်လှတဲ့လက်ချောင်းတွေကို အဖြူရောင်လက်အိတ်တစ်စုံနဲ့ ဖုံးအုပ်ထားခဲ့တာကြောင့် သူ မှန်ကို ခပ်ဖွဖွခေါက်လာချိန်မှာ အသံက ပျော့လွန်းနေခဲ့ပြီး မကြားရလုနီးပါးလောက်ပဲ။

“မင်း ကိုယ့်ကို ကြောက်နေတာလား?”

သူက အခန်းထဲမှာ ရှိနေတဲ့လူ သေသေချာချာကြားနိုင်စေဖို့အတွက် စကားကို တစ်လုံးချင်း ဖြည်းညင်းစွာပြောလာခဲ့တယ်။

သို့ပေမဲ့ ထိုစကားတွေက လီကျိုးရှင်းကို စိန်ခေါ်လိုက်သလိုပဲ။

ကြောက်တယ် ဟုတ်လား? ချီးကိုပဲ ကြောက်နေလိုက်မယ်!

လီကျိုးရှင်းက ပြတင်းပေါက်အနားသို့ ပြန်လည်လျှောက်သွားလိုက်ပြီး သူ့ရဲ့လက်ကို မြှောက်ကာ မျက်နှာဖုံးနဲ့လူရဲ့လက်နဲ့ ထိပြီး ခေါက်နေခဲ့တဲ့ မှန်နေရာ လက်နဲ့ ဖိလိုက်တယ်။

အစစ်အမှန်ကုန်းတစ်ယောက် စာအုပ်ထဲကိုကူးပြောင်းပြီးနောက် အဖြာင့်ယောင်ဆောင်နေရလေရဲ့Where stories live. Discover now