Kaderde aşka dahil midir ?

Birinci bölüm

Bügun her zamanki gibi saat on veya on bir civarlarında uyandım. Her sabah yaptığım gibi hemen bilgisayarımın başına geçip en çok sevdiğim şarkı olan ''Sen İstanbulsun'' dinledim.Bu şarkının sözleri benim iç sesimi oluşturuyordu. Bu şehiri 3 yılın ardından sevmeye başladım.Sevdiklerimi terk edip gelmiştim buraya ve insan sevdiği şehirden vazgeçip anılarının saklandığı başka bir yere geldiğinde,sevmekte zorlanıyor alıştım artık hemde herşeye...  Yanlızlığa hatta Kadere bile....

Hayatım boyunca hiçbir şeyimi kendim yapmadım.hep meleklerimle yaşadım ve o melekler bana bir hayat hazırladı. İnsanın sahip olduğu her şeyi kaybetmesi kendine mecbur olduğunu hatırlatan ilk şey oluyor.Ben bu şehirde de, kendime ve kalbimin içinde yanımda taşıdıklarıma mecburum.

Uzun zamana rağmen hiç dostum yok. Yanlızlık bir bakıma insanın kendi seçimi olabiliyor.

Bu seçimi ne zaman yaptığım konusunda bir fikrim yok.Sanki her şey aniden gelişti ve bir anda hayatım hayatım yaşamam gerektiği şekili aldı. Herkesin hayatında böyle anlar vardır. Kaybetmeye başladığınızda sürekli kaybeder, kazanmaya başlarsanızda bunu başarırsınız.

Bunun bir ortası yoktur bence

Kazanıyor muyum, yoksa kazandım zannederken hepten herşeyi kaybediyor muyum bilemiyorum

Ama mutluyum ve bu mutluluk tüm sorularımın cevabı oluyor.Seninle daha mutlu olurdum

bunu elbette biliyorum ama altını çizdiğim ve hayatıma kattığım bir söz var benim 

''Olmayınca olmuyor kaderdir bu'' olmadık biz kader başımıza iş çıkardı.

bugün yine evden çıkasım, insanların yüzüne bakasım yok çünkü hepsinin arkasında

 korkunç hikayeler dolu 

Sakallarım da uzamış ama kesmeye üşeniyorum. Böyle daha güzel sanki Sakallarım mimiklerimi ğı kapatıyor, yüzümdeki yanlızlıp, çaresizliğimi saklıyor gibi, bu durum da beni baya mutlu ediyor.

Küçük şeylerle mutlu oluyorum artık . Çocukluğumda ki saklanbaç oyunlarında bile bu kadar saklanmadım hiç bu kadar yanlız bırakılmamıştım.Ürküyorum kendime sorular sormaktan utanıyorum ama her gün aynanın karşısında buluyorum kendimi soruyorum 

'' Ne yaptılar sana böyle Hikayeci ?'' 

Sonra Hikayeci sadece kimliğimde geçen isim olduğu aklıma geliyor. Ben artık o değilim...

Bir şeylere ihtiyacı var ruhumun bedenimin sanki. Boşluklar oluşuyor içimde tam da her şey düzeldi derken... Aslında sadece Deniz'in onun ellerine ve gözlerine ihtiyacım var. Bana sadece bir kere gülmesine rağmen , ben onun gülüşünü özledim . Buluşmalarımıza geç kalışını, geç kalmayı geçtim 

hiç gelmeyişlerini bile özledim. Küsmelerini , beni  hiç birşey yerine koymayışını ve umusamaz hallerini bile ben onu herşeyiyle özledim.

Hayatta bazı şeylerin olmayacağını kabul etmez baya zaman alıyor. Üzerinde '' Deniz ve Hikayeci ''

yazan davetiye hayal ettim ben. Bu belki sadece hep hayalde kalacak ama beni mutlu ediyordu.

Bir adam ömrü boyunca tek bir kadını seviyordu ve başka kadınlarda onu arıyordu.

Ben denizi başkalarında aramadım çünkü başkasında bulmaktan korktum

Deniz üşengeç bir kızdı, beni sevecek hali yoktu. Çünkü deniz telefonunu tek eliyle kullanırken parmağının yetişemediği oyuna vb girmezdi. Şimdi bu kızın beni sevmesi mümkün değildi.

İnsan bazı şeyleri gördüğünde kendince kabul ediyor, ama az da olsa sevmez miydi ? benimde sevilecek yanlarım vardı elbet.

Bazen aklıma geliyor da benim gibi birini sevmek zor değildi aslında 

hem güvenilir biriyim, aldatmak asla yapmayacağım şeylerden birisi herşeyi geçtim onu herşeyden çok seviyor olmamdı.

Bir insan bu kadar çok sever miydi birisini ?

Denizde ne kıymet bilmeyen kadınmış. Bunu baya geç anlamışım. İnsan aşık olduğunda görmekten vazgeçiyor. Ben de vazgeçtim. 

Baya bi yordu bu kadın beni ama bir kadın yormasa ona aşık olamazsın ki 

Ona bir kere sarılsam olur diğerleri sarılmasa da olur.

Keşke dediğim tek konu varsa oda Denizin kokusudur onun kokusu benim oksijenim olmalıymış.

İkimiz diye bir şey olacağını düşündüm hep kader di bu belki gün gelecek biz olacaktık ama ben umutlarımı yavaş yavaş kestim. Ben çok gözü kapalı sevmişim farkında olmadan çok benimsemişim

Son zamanlarda her şeyden sıyrılmış hissediyorum kendimi. Özlediğim tek birşey kalmadı her şeyden vazgeçtim. Hayallerime gelince  onlardan bahsetmiyorum bile, en derinde kalmasını istedim çünkü bu halimle daha çok mutluyum.

Eski hayatımı bir kenara atmak beni en mutlu eden şey oldu. İyiki şu an yaşadığım hayata sahibim, iyiki herşeyi kenara atıp kaçtım. Kaçmak her zaman korkakların işi değildir.Bazen kaçmanız gerekir.

İnsan başka türlü kendinle hesaplaşamaz. Hem korkuyorum hem kendimle savaşıyorum.

Ben asla başka türlü kendimi kabul edemem.

Fikirlerim gün geçtikçe değişmeye başladı. Günler geçiyor iyileşiyorum kimseye ihtiyacım yok.

Facebook da gözüme takılmıştı bir cümle '' Bu hayatta kimseye ihtiyacın olmayacak''

işte ben bu kelimeyi iki defa düşünerek okudum. Kendime inanmak istedim yanlız yaşayacağıma 

Yanlız yaşamak mümkündü, her insanın içine derine gömdüğü şeyler nefes alır hep.

Buna eminim her insan yaşar benim yaşadıklarımı ve yine aynanın karşısında buldum kendimi 

Evden çıkmaktan vazgeçtim. Bazı günler böyle oluyodu duşumu alıp giyinip süslenince saatlerce o halimle oturup kalıyordum. Beni benim için biraz terapiydi kendimi onunla görüşür gibi hissediyordum ve sanki beni bir  yerden izliyordu Deniz hanım ama sanki deliriyordum ama onu son kez görmeden delirmek yoktu aklımda .

Bilgisayarın başına oturdum gelen msjları okumaya başladım

Kendi çapımda bir hikaye yazmıştım ve bu hikaye epey ünlenmiş insanlar tarafından merak edilir olmuştu

Bende hep kendi hikayemin sonunu merak ettim ama yaşamaya hiç cesaretim yoktu.

Hani bazen bazı şeyler bitmesin diye susarsınız ya, hani hayalini sevmek herşeyden mutlu eder sizi

Belki onun için yarattığınız dünyada aslında onun hiç yeri olmadığını anlayacaksınız.

İnsan korkuyor aşktan değil kurduğu hayallerin kırılmasından korkuyor.Gitmeye korkuyorsam ve susuyorsam hayallerime olan aşkımdan. Kusura bakma Deniz sanırım hayallerime olan sevgim artık sana olan sevgimin üzerinde. Usulca yaşayacağım bu aşkı belki hiç haberin olmadan.

Uyuyorum , uyanıyorum kurtuldum sanıyorum ama yine seni seviyorum.

İnsan birini sevmekten kurtulmak ister mi ? Ben istiyorum...