I'll Hold On To You

Proposal? Sort Of

Did I tell you? Did I tell you that your presence made me happier than I could explain even with words? ~ Florence Joyce

xxxxxx

[Relaina]

What happened after that one summer day felt like a dream. Aminin ko man o hindi, ganoon ang nararamdaman ko. After that, parang dumaan lang ang araw na... mahirap isipin kung tama ba o hindi. Lalo kasing lumalala ang pagiging sweet ng mokong na Brent na iyon, eh.

Oo, isa pa iyon sa aaminin ko. Hindi makakapag-deny ang lalaking iyon sa akin na hindi ito sweet at maalaga sa akin pagkatapos ng mga nangyari. Para bang... bumabawi ito sa akin in some way. Wait. Ganoon nga ba iyon?

No, I didn't think it was like that. Hindi iyon pagbawi dahil alam ko sa sarili ko na wala itong kasalanan. At least sa akin. But it seemed that... he was trying to bury something through those sweet actions. Ang weird siguro para sa akin na maramdaman iyon. Pero iyon na ang obserbasyon ko sa mga ikinikilos nito since that night I made him promise.

Basta. Ang hirap ipaliwanag. Ang alam ko lang, may gusto itong panindigan. May gusto itong kalimutan o burahin sa isip nito na hindi ko matukoy sa ngayon kung ano nga ba iyon.

May palagay akong may kinalaman iyon sa nangyari sa abandonadong bahay na iyon. The day I saw that vengeful side of him and I ended up getting hurt because of witnessing that. Sa totoo lang, hindi ko na muling nakita pa sa mga mata nito ang galit na nakita ko noong araw na iyon. Pero hindi naman nangangahulugan na tapos na ang lahat. I could feel that there was still a long way to go before that hatred in his heart for those who made his friend suffer would disappear.

Hindi ko alam kung ano nga ba ang magiging papel ko sa buhay ni Brent na maaaring magsilbing daan para tuluyan nang pakawalan ng lalaking iyon ang galit nito.

Or could it be that I was asking for the impossible at the moment?

"Laine!"

Napaangat ako ng tingin at agad na kumunot ang noo ko nang mapansin kong patakbong lumalapit sa direksyon ko si Brent. Ano na naman kaya ang problema ng lalaking ito at grabe kung makatawag sa nickname na ibinigay niya sa akin?

Then again, that nickname became easy for me to know that it was none other than Brent who was calling me.

"Sa pagkakaalam ko, hindi pa ako nawawala para lakasan mo ang pagtawag sa pangalan ko," salubong ko rito na hindi ako umaalis sa pagkakaupo ko sa bench sa park.

Naisipan kong tumigil muna roon at mag-unwind dahil wala naman ang mga magulang ko sa bahay at may kailangang asikasuhin sa kabilang bayan. Busy naman si Mayu na sumama kay Neilson na hinayaan ko na lang dahil alam ko namang mas masaya ang pinsan kong iyon kapag ang kakambal ni Brent ang kasama nito.

Of course, I was only stating that in a joking way.

"Ano'ng ginagawa mo rito?" tanong ni Brent nang tuluyan na itong makalapit sa kinauupuan ko.

"'Di ba, ako dapat ang nagtatanong niyan sa 'yo? And besides, wala naman sigurong masama kung tumambay ako rito. Boring sa bahay, eh. Wala sina Mama at Papa."

"Eh 'di sana nagpunta ka na lang sa ancestral house. May mga makakausap ka naman doon," sabi nito bago naupo sa tabi ko nang wala man lang warning sa akin.

Then again, sanay na ako sa kilos ng mokong na ito. Lagi na lang pabigla-bigla at feeling close sa akin. Taking advantage, kumbaga.

"Hoy! Hindi porque nakapunta na ako sa bahay n'yo, eh lulubus-lubusin ko naman. Isa pa, hindi ako close sa pamilya mo. Si Ate Julia nga lang ang pinsan mo na nakausap ko noon, eh. Pero ikaw na rin ang nagsabi sa akin dati na hindi sa ancestral house nakatira si Ate Julia at nagpupunta lang siya roon kapag magbabakasyon o may kailangan sa ibang mga pinsan mo na nakatira sa hacienda."