özel bir bölüm. neden özel olduğunu okurken anlayacaksınız.
nispeten kısa da bir bölüm.
benim yüreğimden kopup size gelen hediye olarak düşünün.
iyi okumalar diliyorum, öpücüklerimle.
-
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kimde seven bir yürek olur da Yüreğinde sevgisini gösterecek güç olur da Tutabilir kendini, dayanabilir buna?
-Shakespeare, Sen Aydınlatırsın Geceyi
***
Kerem ara sokaktaki emlakçının ofisinden çıkıp arabasına yürürken gergin ve dalgındı.
Beş dakika boyunca dış dünyanın bütün seslerine kendisini kapatmış biçimde yürüdü.
Yürüdü ve düşündü.
İclal'in, nişanlısının, tuttuğu evin kira kontratının kefil kısmında yazan ismi düşündü.
Emlakçı "Bayan geldi, Ceyda Hanım, kendisi kefil olmak istiyordu ama işten yeni istifa etmiş o yüzden onu kefil kabul etmedik. Abisi varmış bir tane, Tuğrul Bey, o kefil oldu. İclal kızımızın işini böyle hallettik." diye rahat rahat anlatmıştı.
Ceyda'nın abisiydi İclal'in kefili.
Ceyda, İclal'in ev tutmasına yardım etmişti.
Kerem arabasının önünde durup elini saçlarının arasından geçirdi. Tek elini arabasına yaslamış destek alırken derin nefesler aldı. Kafayı yiyecekti. Kafayı yiyecekti. Şu dünyada ona kafayı yedirtecek tek bir kadın vardı ve ne yaparsa yapsın o kadından kaçamıyordu.
Ceyda'nın yaptığı şeye şaşırmıyordu bile. Onu tanıyabildiği kısacık sürede merhametine şahit olmuştu, öyle bir kalbi vardı ki, bunu da yapardı Ceyda. Kerem'i kendisine ilk o kalbiyle hayran bırakmıştı zaten.
Gecenin bir vakti kaldırım kenarındaki kediye çantasında hep taşıdığı mamadan biraz yedirirken, kediyi severken, onunla konuşurken izlemişti kadını.
Ceyda'nın kaldırım kenarındaki kediye, trafik ışıklarında gül satan küçük kız çocuğuna, yemek yedikleri lokantadaki garsona, hayata ve dünyaya nasıl baktığını görmüştü Kerem.
Ayrı dünyaların insanı olduklarını düşünüp kızdan ayrılmaya çalıştığı zamana küfrediyordu artık. Çok geç de olsa anlamıştı aslında ne kadar aynı olduklarını. Ceyda'yı ilk gördüğü an neden ona çekildiğini biliyordu, anlık bir tutku değildi, ruhunun eşini bulduğu andı o an.
