Halos tumama ang bala sa ulo ko, maliit lang ang sugat ko sa maganda kong mukha!
Napapikit ako nang maramdaman ko ang sakit sa pisngi ko, tinakpan ko ang bibig ko dahil sa takot upang 'di ako mapasigaw kapag nangyari iyon muli.
I needed to get out of here, but how?
I looked at the hole which the bullet had gone through, and I saw the man just shooting everywhere.
Damn, he was tall. Taller than what I expected. Kala ko magiging 5,9 lang s'ya pero mas matangkad pala s'ya doon. Mukha s'yang 6 footer.
At noong nakita ko ang mukha n'ya, muntikan na'ko maglaway.
He had a piercing on his left eyebrow that looked perfect on his face, and gosh, his face was something else. It could make a woman gasp for breath. Unless, wuh luh wuh sila.
And to top it all off, he was wearing a tight black turtleneck shirt. The shirt clung to his muscular torso, hinting at the sculpted abs beneath, even though it was covered by his turtleneck. His eyes were like those of a hunter, sharp and piercing, adding to his already captivating look.
"Come out." His voice was deep and dangerous.
Napakunot ang kilay ko, nag-iisip ng plano kung paano makakatakas dito, tinanggal ko na ang kamay ko na tumatakpan sa bibig ko.
Wala na ako magagawa maliban sa pakikipaglaban sa kanya, dahil ano magagawa ko dito sa sitwasyon na 'to? Halos pwede na nga ako mamatay rito dahil sa pagbabaril ng lalaki na 'yan saan-saan.
"One." Bumuntong-hininga ako. At noong umabot na ng tatlo ang pagbibilang ko, ikinuha ko na agad ang baril ko at isinipa ko ang pinto ng drawer upang makalabas ako, itinulak ko ng mabilis ang sarili ko palabas. At nung nakatayo na ako, wala na akong inubos na oras at itinutok ko ang baril sa lalaki at hinila ang gatilyo ng baril.
His reaction was fast and he dodged it in no time, umikot s'ya sa lapag at umupo ng mabilis. Itinutok n'ya rin sa'kin ang baril na hawak-hawak n'ya at hinila ang gatilyo nito. Buti naman ay gumalaw ako ng mabilis at naiwasan ko 'yon.
Kumumot ang kilay n'ya at sumama rin ang tingin n'ya sa'kin noong naiwasan ko ang bala ng baril, napangiti ako pero 'di halata.
Tumakbo ako ng bilis at umupo sa likod na mesa na nakita ko lang sa gilid, ipinagbabaril nito ni Yago, at natamaan ang pisngi ko. Buti nalang ang liit sobra ng sugat at 'di ito medyo sumasakit.
"Ang sakit! Babawi ako!" Ang lakas ng pagsisigaw ko na sigurado ako na narinig n'ya 'yon ng mabuti, ba't naman n'ya 'di maiintindihan, eh ang lakas ng boses ko?
"Bumawi ka kung gusto mo, tignan lang natin kung maigagawa mo talaga iyon." Ganun pa rin ang impit n'ya sa pagsasalita niya ng wika n'ya.
I was shocked to hear him speak tagalog, I thought this man could only speak english and italian, but this man can also speak tagalog? My language?
"Ha? Nagsasalita ka ng tagalog?" Lumaki ang mata ko.
He remained unfazed, his expression blank. A slight furrow appeared between his brows as he pulled the trigger. My reflexes kicked in, and I dodged the bullet just in time.
Masama na ang pagtitig sa akin ng kanyang mata. Pinitik n'ya ang dila n'ya at mas lalo pang nainis noong naiwasan ko ang bala ng baril n'ya, hah! Sarap sa pakiramdam iwasan lahat ng bala nito a?
"You're lucky, I'm drunk." Drunk? Lasing pala s'ya? Kaya pala tabingi pagbabaril n'ya sa akin. 'Kala ko madalian lang 'tong lalaki na 'to, pero lasing lang pala s'ya, kaya 'di n'ya ako nababaril ng maayos.
