Best Friends Brother (fanfic bankzitters)

25.

POV LISA.  

Ik loop vanuit mijn auto naar het tentje waar ik samen met Patrick heb afgesproken.  Gelijk zie ik hem zitten, want hij zwaait uitgebreid naar mij. 'LIES' schreeuwt hij een keer en gaat verder met zwaaien. Ik kijk naar de mensen die hem geïrriteerd aankijken en dan mij aan kijken. Ik zwaai een keer terug en begin dan te lachen. Ik heb weinig schaamte maar die man heeft al helemaal geen schaamte. Zulke mensen maken mij altijd aan het lachen. Hij staat op en geeft me een knuffel als ik bij de tafel aangekomen ben. 'Hoe gaat het?' vraagt Patrick. 'Goed en met jou?' stel ik de vraag terug. 'Zeker goed. Je was laatst week weg. We hebben je gemist op het werk. Maar hoorde van Marleen wat er gebeurd is. Is Louis echt je ex?' Hij kijkt mij vragend aan. 'Ja.' antwoord ik er alleen op terug. 'Oh god meid! Wat voor leven heb je wel niet. Louis en nu Matthy.' Ik moet lachen. 'Geen idee, een chaotische?' Patrick lacht ook. 'Ooh meid. En die filmpje van je op tiktok. Ik heb gegierd.' Ik schud lachend mijn hoofd. 'Dat filmpje is verschrikkelijk.' Zeg ik dan. 'Nou, het is gedurfd, ik hou daar wel van. Neem mij de volgende keer meer.' Ik kijk hem met een gefronst voorhoofd aan. 'Het wordt gezellig. ik beloof het.' dan rol ik mijn ogen en glimlach naar hem. 'Dan sta ik weer op tiktok, nee bedankt.' Verbaasd kijkt Patrick naar me. 'Nee dit keer zal ik me gedragen.' 'Maar vertel is Patrick, hoe gaat het in jou liefdes leven.' Hij zucht 'Hopeloos. Meeste mannen die ik ontmoet zijn er alleen voor de seks.'  'Vreselijk is dat altijd.' Patrick kijkt me aan.  'Wat weet jij daar nou van, jij hebt de ene na de andere bekende man en dan ook nog voor gelijk een relatie!' Oké, daar heeft hij wel een punt. Ik heb nooit echt moeite gehad om een jongen te ontmoeten. 'Nou, nou, ik heb ook nog niks met Mat hoor. We daten alleen maar een beetje met elkaar.' 'Daarom juich je zo hard voor hem op een voetbalveld.' Ooh dit had ik echt nooit moeten doen. Dit gaat vast levenslang mijn leven achtervolgen. Ik zie dat Patrick al eventjes paar keer achter me langs kijkt. Het maakt me toch nieuwsgierig en kijk ook achterom. 'Is dat Matthy?' vraagt hij dan toch maar aan mij en kijkt naar een jongen met een petje op op een terras met een vrouw van ongeveer hetzelfde leeftijd met een kop koffie. Het lijkt inderdaad veel op hem. Maar aangezien hij met het rug naar ons toe zit zie ik het niet zo goed. En de pet ken ik ook niet. 'Hij heeft mij niks gezegd over dat hij naar de stad zou gaan.' zeg ik terwijl ik nog achterste voren zit om te kijken als ik een glimp van zijn gezicht kan vangen. 'Misschien is hij het ook wel niet.' probeert hij mij gerust te stellen. 'Denk het ook niet.' Ik draai me weer om, om me te richten op Patrick. 

In avond zit ik met een dekentje op de bank televisie te kijken. Mijn deur bel gaat. Ik sta op van de bank en loop naar de deur toe. Ik kijk via de kijkgat maar het enigste wat ik zie is een hele bos rode rozen voor iemands gezicht. In alle hoop open ik deur dat het dan Matthy is en geen een of andere seriemoordenaar. De rozen verlaten het gezicht en zie dan Matthy vrolijk staan. Hij loopt naar me toe en geeft me een knuffel. Ik knuffel terug. 'Kom binnen, het wordt fris.' zeg ik snel en samen lopen we naar binnen toe. Matthy knikt en samen lopen we naar binnen. 'Ik heb een verrassing voor je.' Ik hoor dat hij nerveus is en probeer hem te kalmeren met een glimlach. Hij haalt een doosje uit zijn jas zak. Zijn handen trillen. 'Ik heb de hele nacht hier over na lopen denken. En ik weet echt zeker dat ik van jou hou. En graag zal ik toch officieel willen maken dat we vanaf nu samen zijn.' Ik voel dat een kleine glimlach op mijn gezicht, een glimlach van oor tot oor is geworden.  'Echt?' vraag ik wat voorzichtig. 'Ja.' hij kijkt mij vragend aan. 'Oh lieverd. Ik zou niks liever willen!' Ik vlieg hem in de armen en we kussen elkaar. 'Wat zit er in het doosje.' vraag ik dan nieuwsgierig en Matthy lacht. Hij overhandigt het doosje aan mij en ik open hem langzaam. Mijn mond valt open. Het is echt een prachtige ketting met een klein diamantje erin. 'Mat.' zeg ik en kijk hem met glinsterende ogen aan. 'D-dit had je echt niet voor mij hoeven doen. Hoe duur is dit wel niet?' Matthy haalt zijn schouders op. 'Ik doe vanaf nu alles voor je.' Ik geef hem nog een knuffel en kijk hem recht aan. Matthy zijn hand haalt een pluk haar van mij aan de kant en dan plant hij zijn lippen op mijn lippen. Dan schrikken we op van de deurbel. 'Zal ik open doen?' vraagt Matthy dan.  'Nee, laat maar gaan. Het belangrijkste is bij mij. Milo zou wel naar binnen lopen. Het is al laat.' Matthy knikt. 'Blijf je slapen? Ik moet morgen wel naar mijn werk.' 'Ik doe niks liever dan straks tegen je aankruipen. Ik ga dan met je mee uit bed. Volgens mij hebben ik en jongens ook nog genoeg te doen.' 

In de ochtend kom ik op mijn werk aan. Ik zie een soort drukte. Iedereen is druk en het sfeer zit er niet in. Ik loop door naar de dagbesteding en zie Marleen zitten aan de tafel. Ik kijk haar vragend aan. 'Gaat het?' ze kijkt naar me en blijft naar me kijken. Ze staat op en loopt naar me toe. 'Mevrouw Janssen is vannacht overleden.' Ik schrik ervan als ze dat tegen mij zegt. Mevrouw Janssen was een van de aardigste vrouwen die ik hier heb ontmoet. Degene die mij aanstuurde om Matthy en mij een kans te geven.  Het is net alsof ze haar plicht heeft gedaan. Dat ik en Matthy nu bij elkaar zijn. 'Mag ik even naar haar toe?' vraag ik dan aan Marleen en ze knikt begrijpelijk. Ik loop de dagbesteding uit en stap de lift in. Ik druk op het knopje 3. Als de lift stopt loop ik eruit en ga langs de ene deur naar de andere deur. Ik stop en blijf even naar het naam kaartje kijken. Mevrouw Janssen. Ik klop op de deur, maar waarschijnlijk is er niemand. Met een brok in mijn keel loop ik naar binnen toe. Ik zie haar vredig liggen en leg mijn hand op haar hand. Van binnen hoopte ik dat ze wakker zal worden, maar dat gaat helaas niet gebeuren. 'Dankjewel voor je tijd, je begrip en de liefdevolle adviezen. Je was een wijze leuke en aardig vrouw. Je was als een oma voor me, stiekem ga ik je erg missen. Rust zacht.' zeg ik fluisterend tegen haar. Ik haar met mijn andere hand een traan weg bij mij ogen. Dan laat ik haar hand los en loop de kamer uit.