In een betoverende stad Prismari, waar het water kristalhelder is en bij zonsopgang en ondergang in alle kleuren van de regenboog oplicht. De gebouwen in Prismari zijn gemaakt van een doorschijnend parelachtige materiaal. In deze stad leefde de kristalmagier Caelum die van alle kristallen en licht een mooi kunstwerk kon maken. Elke Woensdagavond met het zonsondergang stond hij op zijn balkon om het mooie water te schilderen. Hij had zoveel mooie kunstwerken gemaakt en verkocht ze aan de rijke mensen in de stad. Op een dag krijg Caelum een kristalbrief op zijn mat, het kwam van een ene Sylas. Sylas was de hoogste kristalmagier die van alles wat hij aanraakte kristal kon maken. Sylas vroeg Caelum niet om een kristal schilderij, maar of hij iets kon doen met duistere kristallen. Caelum stuurde een kristalbrief terug naar Sylas met het antwoord dat hij nooit met duistere kristallen wilde werken, en dat je het beste nooit met duistere kristallen kan werken.
Caelum kreeg nooit antwoord erop en leek het helemaal vergeten te zijn en ging verder met zijn werk. Tot op een dag het regenboogwater ineens zijn kleur verloor en het een grijze kleur kreeg. De hele stad Prismari verloor op de dag zijn mooie kleurrijke kleur en alles werd grijs als het maar kon zijn. De kristalmagier Sylas riep iedereen op om naar het Kristalplein te komen en hier riep hij dat er iemand aan de stad was gekomen en al de kleur wou hebben. Hij vroeg aan alle kristalmagiers om naar voren te komen en Caelum liep ook naar voren. Sylas tikte een paar magiërs aan om mee te helpen zoeken naar wie er verantwoordelijk kon zijn. Caelum werd niet uitgekozen en dat vond Caelum heel raar. Hij liep na de toespraak naar Sylas en vroeg waarom hij niet mee kon doen. Sylas antwoordde terug dat Caelum dit niet aankon en dat hij moet afwachten.
Caelum liep verdrietig terug naar zijn huis en zag een paar kristalmagiers zeggen wanneer ze gingen zoeken naar de boosdoener. Nu wist Caelum precies wanneer ze gingen zoeken en waar ze de kleren konden vinden wat ze aan gingen doen. Caelum ging snel naar zijn huis en maakte het kristalbriefje na die de kristalmagiers kregen en ging naar de plek toe waar ze de kleren op konden halen. Hij was wel zenuwachtig of zijn briefje wel voordeed aan hoe het briefje eruit zag en het werd goedgekeurd. Caelum kreeg zijn parelachtige kleren die alle kleuren kon geven. Paar dagen later gingen de kristalmagiers naar de plek en Caelum liep met hun mee. Ze kwamen uit bij een witte deur die naar een grot leidde en iedereen moest een spreuk zeggen om binnen te komen. Caelum wist niet wat de spreuk was en begon bij andere magiërs af te luisteren, eenmaal toen hij aan de beurt was ging de deur open. In de grot zag hij een muur vol kristallen die kleurde in duizenden kleuren. Sylas stond ook al binnen om iedereen welkom te heten en hij vertelde wat ze moesten doen. Hij maakte van iedereen een tweetal en begon zenuwachtig te worden, want er bleef 1 persoon over. De persoon die overbleef was Caelum en hij mocht in zijn eentje door de grot heen lopen.
Caelum liep in zijn eentje door de grond en wist niet waar hij naar moest zoeken. Zijn gedachte zei dat hij door bepaalde stukken van de grot moest gaan en hij vertrouwde erop. Totdat hij ineens bij een plek uitkwam waar een groot stuk kristal grijs was en niet zoals de andere kristallen. Caelum vond het zo fascinerend en raakte het aan en kreeg ineens te zien dat er een schaduwpersoon door een deur ging en daar een duister kristal pakte en er mee wegliep. Caelum raakte het stuk weer aan en er ging een deur open en zag de schaduwpersoon staan die de duistere kristal terugzette, de persoon draaide zich om en het was Sylas. Caelum schrok zich een hoedje en dacht ineens terug aan de kristalbrief die hij kreeg van Sylas. Caelum vroeg waarom Sylas het kristal eerst steelde om het daarna weer terug te zetten. Sylas antwoordde terug dat hij de hoogste kristalmagier was en dat hij het land bestuurde en om het te blijven dat hij wel eerst het kristal moest stelen om daarna weer kleur terug te krijgen. Caelum vond het echt een rare opmerking en zag dat de grot nog meer kleur verloor.
Caelum dacht ook terug aan het motto die de stad had: De ware kleur van Prismari leeft in het hart van iemand die de schoonheid van Prismari zag. Hierdoor wist dat Caelum dat bij Sylas het nooit ging over hoe mooi Prismari was, maar om de macht die hij kon hebben over de stad. Caelum pakte de duistere kristal op en de kleur van het kristal en de duistere kristal werd een mooie parelachtige kristal. Hij zag dat het kristal muur naar een regenboog kleur ging en Sylas veranderde weer in een schaduwgeest en loste op in regenboog kleuren. Caelum liep met het team van kristalmagiers naar buiten en zag dat de stad weer zijn oude kleur had. Caelum werd hoofd kristalmagier en zorgde ervoor kunstenaars uit andere steden naar de stad kon komen om mooie schilderijen te maken. Bouwde een mooie kristallenkasteel van zijn eigen huis en zorgde ervoor dat de duistere kristal nooit meer in iemands handen kwam.
