Mina Sena Demirörs

15. bölüm

ARKADASLAR NE FARKETTİM.
BEN DÜNKÜ BÖLÜMDE SONUNA BARINI EKLEMEYİ UNUTMUŞUM

özür dilerin barınkekim😭🙏🏼

İYİ OKUMALAAR

Yatağımdan kalkıp esnemeye başladım. Tabi siz dün ne olduğunu bilmiyorsunuz.

En son birbirlerini öldürmeye çalışıyorlardı. Hatta bir ara barın abimin asi abime sandalye fırlattığını bile görmüştüm.

Tam bunlar böyle devam ederken annemin bağırış sesini duyduk.

" NE OLUYOR BURDAA." demesiyle herkes sictik ifadesine bürünmüştü.

Bizim ailede en sevdiğim sey kimse kimseyi satmazdı. Bu yüzden dün hepimiz ceza almıştık. Annem ve babam kararlaştırıp bizi tek ayak üzerinde 1 saatlik cezaya bırakmıştı.

Ayaklarım dehşet ağrıyordu.

Yataktan kalkıp elimi yüzümü yıkadım. Saate baktığımda 9 a geliyordu. Kahvaltıya az kalmıştı.

Aşağıya yavaş yavaş inmeye başladım. Herkesin topalladığını gördüğümde kıkırdamaya başladım.

Yemek masasına geçtiğimizde herkes sessizce kahvaltısını yapmaya başladı. En sonunda Buğra abim konuşmaya başladı.

" Anne ya aşk olsun hiçbirimizin bacakları tutmuyo ya." diye yakınmasıyla herkes onaylar sesler çıkardı.

" Bir daha birbirinize sandalye fırlatmamayı öğrenirsiniz." dedi ve babamla gülüşmeye başladılar.

' Anne ben sandalyeyi nasıl kaldırıyım bana neden 1 saat ceza verdiin.' diye yakınmamla hepsi gülmeye başladı.

Ailem normale dönüyordu ve ben mutluydum. Bir kişi mutlu değildi. Volkan.

Ona döndüm ve ne oldu bakışları atmaya başladım.

" Ben size birşey demek istiyorum." diye söze başladı. Kesin birşey olmuştu.

" Tabi yavrum dinliyoruz seni." babamın onayıyla konuşmaya devam etti.

" Biliyorsunuz ailem bilinmiyordu. Ta ki düne kadar. Dün bana bir mesaj geldi. Ailem ile ilgili." dediğinde herkes nefesini tutmuştu. Ben ise gerçeklik algımı yitirmiş gibiydim.

" Nasıl ya emin misin doğru söylediklerine ya organ mafyasıysalar ." Buğra abimin ağlamaklı sesi duyulduğunda volkanın gözü doldu.

" Eminim . Ellerinde fotograflar var. Milyon tane kanıtları var. Tek sıkıntı. Yurtdışında yaşıyorlarmış." dedi. Ateş abim lafa girdi. Diğerleri benim gibi donmuştu

" Bak volkanım . Emin misin. Seni öylece bırakamayız ara konusalim görüşelim. Ayrıca gitmek istediğinden emin misin abicim." dedi acıyla. Volkanın gözlerinden yaşlar akmaya başladı.

"Ararım ve gitmek istediğimden eminim sanırım. Hepimiz burda evet aileyiz fakat ben gerçek ailemle de tanışmak istiyorum." dedi. Annem ağlayarak konuşmaya başladı.

" Bitanem tabiki bu senin en doğal hakkın. Ama olurda sevmezsen veyahut gelmek istersen alışamazsan her zaman kapımız sana açık evladım." dedi. Ben kendime gelemiyordum

" Yemekten sonra müsadeniz olursa gitmek istiyorum." dediğinde zaman durdu benim için. Nefes alamadım.

' Nasıl gitmek istiyorsun. Ya ben ben ne olucam.' dememle bana baktı. Hemen yanıma gelip önümde diz çöktü.

" Fıstığım bu zamana kadar seninle büyüdük seni bırakmak istemiyorum. Ama sen ailenin yanındasın. Bende ailemi istiyorum. Beni anlaman lazım." dedi. Ben ayaklandım.