wonderland | ZAWIESZONE

Przyjaciele

Nowy pokój stawał się dla Harley Dawson azylem, którego potrzebowała bardziej niż czegokolwiek. Siedziała na podłodze, opierając się o łóżko, w słuchawkach na głowie, pragnąc by muzyka z nich płynąca, choć odrobinę zagłuszyła natrętne myśli. Nie mogła jednak na to liczyć. Nawet gdy jakiś kawałek jej się spodobał i z całej siły próbowała skupić na nim swoją uwagę, wszystkie lęki, zmartwienia oraz raniące ją wnioski napływały z jeszcze większą częstotliwością.

Dostała nowe leki, które miała zacząć brać od kolejnego ranka. Powiedziano jej, że codziennie około ósmej do jej drzwi będzie pukać pielęgniarka z odpowiednią dla niej dawką. Musi tylko mieć przy sobie wodę, by na jej oczach zażyć tabletki. Harley miała nadzieję, że one naprawdę coś zmienią, pomogą jej się uspokoić. Była chodzącą bombą zegarową, która wybuchała po przecięciu nieodpowiedniego kabelka. Kiedy saperem był Cassie Anderson, dziewczyna brała pod uwagę, że to nie jego pierwszy materiał wybuchowy w życiu, ale gdy inni zaczynali bawić się w przecinanie tych kabelków, a ona wybuchała, męczyły ją wyrzuty sumienia i wstyd. Tamtego dnia nie miała już siły z nimi walczyć.

Psycholog, który zdiagnozował jej zaburzenia, wytłumaczył, że impulsywność, wybuchy gniewu, nagłe zmiany nastroju - to było typowe dla jej typu osobowości. Dlatego najpierw wściekała się na niewinnych ludzi i robiła im awanturę, potem siedziała, płacząc ze wstydu. Uważała siebie samą za najbardziej irytującego człowieka na świecie. Szczególnie gdy w jej głowie, zupełnie randomowo, przeskakiwał jakiś trybik i nagle z wesołej, uśmiechniętej dziewczyny zamieniała się w podłą wiedźmę, mordującą wzrokiem każdego w promieniu stu metrów. Wiedziała, że każdy prędzej czy później, zmęczy się nią, jej niestabilnością.

Znajomość z Harley Dawson zawsze zaczynała się tak samo; była wygadana, zabawna, otwarta przez co ludzie do niej lgnęli jak mrówki do cukru. Wydawała się być idealną kandydatką na przyjaciółkę, czy partnerkę. Po czasie wychodziły na wierzch jej najgorsze wady. Potrafiła kłócić się z wszystkimi o dosłownie wszystko. Nawet jeśli powód był błahy. To sprawiało, że ciężko utrzymywało się z nią dłuższą relację. Ludzie nie byli w stanie wytrzymać jej impulsywności, kłótliwości i ciągłych pretensji. W końcu ją zostawiali. Dlatego obiecała sobie, że nigdy więcej nie wpakuje się w żaden związek, a przynajmniej dopóki nie przepracuje pewnych spraw. Jej największym lękiem była strata, co miało ogromny sens, biorąc pod uwagę ile ludzi ją opuściło, począwszy od rodziców. Dlatego Harley pewnego dnia uświadomiła sobie, że w porównaniu do innych nie boi się śmierci. Nie swojej. Boi się tylko stracić bliskie osoby na jej skutek.

Zapisywała myśli w notatniku na telefonie, ponieważ to zawsze przynosiło jakąś ulgę. Krótkotrwałą zazwyczaj, ale lepsze to niż nic. Gdy weszła na Twittera, by coś napisać, przypomniała sobie o powiadomieniu sprzed paru dni. Weszła na profil Czarodzieja. Na ikonce widniało jego zdjęcie, na którym się uśmiechał. W opisie zobaczyła tylko dwa słowa: „Kraina czarów". Jego tweety nie różniły się niczym od wpisów przeciętnego użytkownika aplikacji.

„Grace Davis ma nierówno pod sufitem" brzmiał jeden z postów. Harley uśmiechnęła się pod nosem. Weszła w odpowiedzi i szczerze zaśmiała.

„We're all mad here"* skwitowała Grace. Dziewczyna weszła na jej kolorowy profil. Nawet on wyglądał dobrze, z jakimiś estetycznymi znaczkami w opisie i Sabriną Carpenter na ikonce.

Pozwoliła sobie na impulsywny ruch - zaobserwowała Czarodzieja oraz Grace, umożliwiając chłopakowi obserwowanie jej samej. Nie minęło wiele czasu, kiedy otrzymała powiadomienie zwrotne od dziewczyny. Po chwili została oznaczona w tweecie o treści:

„Wiedzieliście, że @Harleyyy to najgorętsza dziewczyna na świecie?"

Autorem wpisu była oczywiście Grace Davis. Dziewczyna zaśmiała się pod nosem, zostawiając serduszko koleżance. Po chwili zdecydowała się napisać krótką odpowiedź „tak". Dostała trzy polubienia; od Czarodzieja, Grace i Nicka. Ostatni również ją zaobserwował.