The Gods Of Atlantis (ON-GOING) Book 5 Of TLI Series

Chapter 4: Mayflower 1620

Chapter 4: Mayflower 1620

The short story is dedicated to avagn16. avagn16.

Thank you for commenting on my story! Highly Appreciated!

I am wearing the whitest garment while my hands calmly rested on my lap. Preparing myself for a holy speech by inhaling and exhaling air. I can do this. Inilagay ko pa ang nakakulot kong buhok sa likod kahit hindi ako sanay dito. Ipinanganak na akong straight ang ends ng aking buhok.

Nilakbay ko ang aking mga mata sa dagat ng tao, kinakabahan ako bigla.

While waiting, inilibot ko ulit ang aking mga mata. This time ay sa nagkukuminang sa ginto't maliwanag na dilaw na mga paintings at disenyo sa itaas na. The painting of holiness. Habang ang nakikita ko sa harap, gilid, likod ko'y mga kagamitang yari sa ginto at pilak. There are also statues standing afar from here and beside the people's long chairs. Tapos may nakaframe pa doon na may words na nagsasalaysay sa kwento sa painting na naroon.

Yet, among all of those, mas kinikilabutan ako doon sa nakahiga na statue na may pangalang Hesus. Nakasuot ito ng maputing kasuotan tapos may pula siyang scarf sa leeg niya't may nagkukuminang sa rubi na kapa. Para itong may bituing nakaukit sa bawat pagningning niyon.

And when it was my turn to preach and sing the hymn of his glory, matikas akong tumindig sa lahat ng taong nakikinig sa akin. Gusto kong may matutunan sila sa akin sa hapong ito. I want them to go home like they won something. A bacon they brought home. And they would celebrate its existence kagaya sa kung paano ngumiti ang Panginoon kapag ang kanyang mga anak ay bumabalik na sa kanya.

In every words of mine in my speech, there flashed a numerous visage of different beautiful sceneries. The event of yesterdays.

Naakyat na namin ang tuktok ng bundok na ito ng Alaska.

Totoo nga ang mga sinasabi nila. The purple view of this mountain is majestic. Ang kanyang langit ay kinukulayan ng iba't-ibang klase ng maliwanag na puti, violet, pink, at dilaw. Minsan may mga araw na hindi ito kasing liwanag ng buwan. Sakto lang siya. Mayroon ding mga oras at panahon na ito'y may kadiliman na nasisiguro kong makakaramdam ang lahat ng takot at pagkamangha. Ngunit sa kabila ng kanyang kagandahan ay lamig.

Naimulat ako ng aking mga magulang sa mundong aking kinagisnan sa Pilipinas na kapag lamang ang pagiging mabait mo sa lahat ay tatapak-tapakan ka nila't ikaw na ang magkusang aalis at ibigay sa iba ang responsibilidad, talento, mga pangarap, mga gustong mong marating, katalinuhan, mga natutunan, at maging ang kakayahan mo. You need not to be always nice, just kind. There is a difference of them two. And just because you are kind, it does not mean you tolerate injustice.

In my case, I gave up fame to obtain a sacred quality of life. Nang mapagtanto kung pride lang ang siyang aking nakuha. Ngayo'y, isinubok kong pag-aralan ang mabuhay ng walang kahambugan.

In my case, I chose to look through the quality than the quantity. Gusto ko iyong may natutunan ako hindi dahil sa aesthethic ang kanyang gawa kung hindi ay may aral na makukuha sa bawat pahina at mga obra maestra.

Like justice, it needs a white color as it collides with blue. Upang sa mga sandaling maisakatuparan ang layunin ay sasayaw ito sa itaas at maghimagsik na mananalo ang kapayapaan, katarungan at karunungan.

Bago pa man ako nakaabot sa tuktok, kitang-kita ang mga iba't-ibang kulay ng magagandang kulay ng kalangitang parang lumiliwanag ito't sinasabayan ang mga trumpetang sinasakop ang buong kidlat sa pamamagitan lamang ng tunog nitong kumakanta. I have undergone rocky roads before I get to the straight ones. Ilang ulit at ilang pagsubok pa ang ginawa ko hanggang sa mapunta ako sa mga panahong handa na akong harapin ang mundo. Ang mundong naghihintay sa pagbabalik ko simula't sapol ng aking pagbagsak at pagkawasak. I will never forget those people who deceive me just to get what they want. I will never forget how they judge me when I am just an innocent girl, still exploring myself to things that I am not familiar yet with. I will never forget those laughters of mockery na kailanman hindi ko ginawa sa kanila.

Aminin kong mas malaya ako't maginhawa ang buhay ko kung wala ako sa Pilipinas. Pero ito iyong bansang kinalalakihan ko. I belong here no matter how many countries I have visited and lived. That despite everything, dapat ko pa ding iwagayway ang watawat nito. Dahil minsan na din itong niyakap ang siyang katauhan kong hindi ko minsan maiintindihan. It embraced me, the mother nature and its histories when no one truly did. Niyakap ako ng mga estranghero hindi dahil kinatatakutan nila ako kung hindi ay sila lang iyong nakakita sa kagustohan ko't mahal na mahal ko ang mga nakaukit sa sarili ko, aking talento at kakayahan. They even supported me more than my loved ones.

Umuwi ako ng Pilipinas hindi dahil para magreklamo at mag-impakeng babalik na naman ng ibang bansa. Umuwi ako dahil gusto kong tulungan ang sariling bansa.

Binasa ko ang kanyang mga sinulat sa banal na libro'y maging ako, naalala ko kung paano ako nagdusa bago naging masagana ang aking buhay.

Narito ako dahil handa na akong baguhin ang mundo. Hindi lang ang mundo kung hindi ang magiging kinakabukasan nito.

Walang katumbas ang nadarama ko sa sandaling humayo ako't lumuhod sa kanyang banal na pangalan. Ang Diyos na siyang gumawa sa bilyon-bilyong mga katauhan. Hindi ko man siya kailanman naisip sa mga panahong hindi ko pa siya kilala. Yet, when I have known and met him in the spiritual world, I am the happiest when I can willingfully preach his existence without shame. Dahil hindi kinakahiya ang siyang nagligtas sa atin sa kasalanan at kapahamakan.

Kahit nailabag ko ang kanyang pinakaunang utos sa amin sa mga sinaunang panahon kung kailan ang nakaraan ko'y naging parte. Naging parte sa pag-usbong ng kahihinatnan sa nagawang paglabag na pinangalanang kamatayan at paghihirap.

In my past life, I used to be the innocent and delicate woman. Yet, I was tempted. Sinfully. Maging si Adan, nadamay ko sa aking kalokohan.

Now, gusto kong baguhin iyon. Babawi ako ngayon.

He met me broken and forsaken but I met him complete and whole. Tinulungan niya akong makabangon. He shaped me into a woman na hindi ko akalaing noon pa man niya ito ipinangako at karapat-dapat sa akin na maging.

How good God is. Napakabait niya't maawain. Sa kabila ng aking mga kasalanan, nagawa niya pa din akong tanggapin at patawarin.

Thank you so much, Lord. Ang lahat ng ito'y alay ko sa'yo.

"Ava, The ever so Lovely Messenger from The Kingdom of God."

I am now ready to preach your word in the midst of the ocean where unbelievers drown themselves.

Allow me to open your eyes upon the reality of acceptance and repentance.

Kasabay ng pagpunta ko sa gitna't yumuko sa lahat ng mga tao'y kanilang pagtayo at pinalakpakan nila ang aking mga pangako na sa sandali'y matutupad, Mother Earth would heal herself.

And for the very first time, people will finally live happily.

"Lord. This is surrender. Your will be done." Pinagsalikop ko ang aking mga kamay sa gitna ng aking dibdib at puso.

Ipinikit ng babae ang kanyang mga mata't sa kanyang pagliliwanag, kahit ang pusong nasa pighati'y unti-unting napapalitan ng tagumpay at mga ngiti.

Pipilitin kong darating ang araw ng kabanalan. Hihintayin kahit gaano katagal.

Ang Pinakamamahal kong Diyos,

Hesus ng Nazareth,

Sa ngalan mo'y ako'y magtitiwala.

-
VentralCord