MARIA🖤(gxg)

(Özel Bölüm)

3 Yıl sonra~

İremin evi şuanda şu kişilerden oluşuyordu Azra, Arda, Emre, Kadir, Sıla. Bu arkadaşlar bu eve İrem bir kaç gün önce doğum yaptığı için gelmişti. İremin dünya tatlısı bir kızı olmuştu ve şuanda herkes salonda koltuklara oturmuş bebeğin ne kadar tatlı olduğuyla ilgili konuşuyorlardı. En sonunda Azra o önemli soruyu sordu.

"Eee ismi ne olacak bu bebişin?" (Azra)

"Bu konuyu kocamlada konuştum ve en sonunda Mina ismine karar verdik." (İrem)

Herkes bi anda susmuştu gülen o yüzler duraksamış ve gözlerinin önüne Mina gelmişti. 3 yıl geçmişti ki belkide ama Mina herkesin kalbinde yer almaya devam ediyordu. Küçük bebek teyzesinin ismini kazanmıştı ve teyzesi gibi güçlü ama fedakar olacağı düşünülüyordu.

"Bunu gerçekten çok iyi düşünmüşsün İremcim." (Sıla)

Herkes Sıla sayesinde kendine gelmişti Sıla her zaman ki gibi duygularını bastırıp dışa vurmamaya çalışıyordu ama belliydi o da üzgün ve acı çekiyordu.

Bir süre daha sohbet edildi o ortamdan ilk ayrılan ise Arda olmuştu daha fazla dayanamamıştı. Arda evden çıkıp motoruna bindi ve evine doğru sürmeye başladı. Eve geldiğinde hiç durmadan Mariayı tuttuğu bodrum katına indi.

Odaya girer girmez Mariayı sandalyede bağlı bir şekilde gördü. Maria bu 3 yıl boyunca hiç kimseden görmediği acıyı görmüştü. Arda onu hem yaralıyor hemde ölmemesi için doktorlardan onu iyileştirmesini istiyordu.

Maria'nın ağızı bantlıydı Arda'nın bu kadar erken gelmesine şaşırmıştı çünkü Arda ona nereye gidecegini söylemişti ve bu kadar erken döneceğini zannetmiyordu. Arda sandalye çekip karşısına oturdu ve konuşmaya başladı.

"İremin çok tatlı çok güzel bir kız çocuğu oldu isminide Mina koydu benim kardeşimin ismini koydu. Seni delilercesine seven seninle birlikte olabilmek için mesleğinden vazgeçen kadının ismini koydu "

Maria kafasını eğmişti hataylıydı bunu biliyordu ve çok pişman olmuştu ama zamanı geriye alamazdı.

"Dayı olacaktım ben küçücük bebeklere daha nasıl dokunacağımı düşünürken sen o bebekleri öldürdün. Benim dokunmaya korkacağımı bildiğim bebekleri sen hiç acımadan öldürdün."

Yine bir sessizlik Arda kendisini tutamadı ve gözünden yaşlar akmaya başladı.

"Ben sana Minamı ve bebeklerimi emanet ettim güvendim lan ben sana güvendim!"

Maria'nın da artık gözlerinden yaşlar geliyordu hem çocuklarını hemde karısını öldürmüştü bu acımasızlığı yapmıştı.

"Mina ya bu Mina nasıl kıydın o kız sadece seni seviyordu sadece sana aşıktı senden başkasına bakmıyordu ama aşık olduğunu kadının siki bir türlu yerinde durmadı ve başka kadınları altına aldı."

Arda karşısında ki kadına gerçekleri birbir yüzüne vuruyordu.

"Ama bak benim elime düştün polisler bile artık senin öldüğünü düşünüyorlar. Sence ben senin ölmene izin verir miyim? Veya senin öylece elini kolunu sallaya sallaya gezmene izin verir miyim? Vermem veremem."

Arda içinde ki bütün her şeyi kusuyordu şuanda normalde asla Mariayla konuşmaz direk döver giderdi ama bugün farklıydı bugün ağzına kadar dolmuştu artık.

"Ben senden daha sadakatli bir insan mışım baksana sen karına ve çocuklarına sadık değilsin en fazla aldatmadan ne kadar kalmışsın birde bana bak 3 yıldır tek uğraştığım insan sensin. Sana insan demek bile ağzımda kötü bir tat bıraktı aslında."

Arda ayağa kalktı ve Mariaya yaklaştı. Yüzüne yumruğu attı Marianın dudağı patlamış kanlar akıyordu. Normalde Arda asla bir kadına el kaldırmazdı ama sonuçta Maria kadın değildi erkekte değildi ama olsun.

Arda sandalyeye tekme attı ve sandalyenin düşmesine neden oldu tabi sandalye ile birlikte Maria da düşmüştü. Maria artık bu tarz yaralara alışmıştı eskisi kadar çok acıtmıyordu artık.

Arda Marianın üstüne çıktı ve her tarafını yumruklamaya başladı. Hiç bir yeri es geçmeyip yumruklarını sert bir şekilde orata indiriyordu. Bütün sinirini, öfkesini, üzüntüsünü her şeyi Marianın bedeninden çıkartıyordu.

"Söylesene Minayı nasıl dövmüştün?"

Bir süre yumruklarini durdurdu Marianin ağzinda bant olduğu için konuşamıyordu.

"Aaa doğru ağzında bant herneyse sen ona vururken çığlïk atıyor muydu yalvarıyor muydu?"

Arda sert bir şekilde Marianin ağzında bantı çekti. Maria bir süre nefes almakla uğraştı konuşa bilecek durumda bile değildi şuanda.

"Cevap verdi çığlık atıyor muydu!"

"Evet atıyordu."

Maria çok hızlı bir şekilde cevaplamıştı sesine bakıldığında gerçekten acı çektiği belli oluyordu ama Arda bunu umursamayacaktı. Neredeyse 10 dakika sonra Arda vurmayı bırakmıştı Maria ise nefes almaya çalışıyordu o sırada.

Arda ayağa kalktı arkasını döndü ve odadan çıktı. Karşısına cıkan ilk adamına Maria icin doktoru çağırmasını söyledi. Adamıyla konuştuktan sonra evinin bahçesine çıktı hava almaya ihtiyacı vardı.

Evet beklemiyordunuz demi? Aklıma gelen fikirle hemen yazmak istedim ve kısa süre içerisindede yazdım. Umarım bu bölümü beğenmişsinizdir diye umut ediyorum.

Başka kitaplarımda görüşmek dileğiyle kendinize iyi bakın. <3