♡Familie♡

Hoofdstuk 36:

We lopen naar binnen en zoals altijd verbaasd alles me, eerlijk gezegd ziet het er te gek uit.
We lopen door de hal naar een kamertje (het kantoor van Cartron).
Mijn moeder klopt langzaam op de deur en vervolgens zegt een zware stem dat we binnen mogen komen. Mijn moeder duwt de deur open en Cartron zit met zijn stoel omgedraaid naar ons toe. We lopen naar binnen en gaan voor zijn bureau staan.
Cartron: wat een verassing, ik dacht dat het je niet zou lukken haar aan onze kant te krijgen.
Mam: nou, dat is me wel gelukt.
Cartron: ja dat zie ik, maar zeg eens Emma hoe was je reis?
Ik: nog al schokkend maar voor de rest wel goed hoor!
Cartron: nou dat is fijn.
Ik: en wat nu?
Cartron: wat bedoel je?
Ik: waarom ben ik hier?
Cartron: dat kom je nog wel te weten maar wil je nu even op de gang staan, ik wil even met je moeder praten.
Ik loop naar de gang en ga daar op een bankje zitten, en daar wacht ik z'n 5 minuten en dan komt mijn moeder naar buiten.
Ik: wat is er?
Mam: niets ernstigs, kom maar even mee ik wil je iets laten zien.
Ik: wat wil je laten zien dan.
Mam: je wilde toch weten waar de broer van Sanne is, kom dan laat ik het zien.
Ik loop achter haar aan en we lopen een kamer binnen met een bordje erop waar op staat: Pas op: Gevaarlijk! Ze duwt de deur open en ik zie dat het een soort lab is.
Ik: maar waarom is de broer aan het werk in een lab?
Mam: hij is niet aan het werk.
Ik: wat doet hij dan wel?
Mam: hij is het werk.
Ik: wat bedoel je?
Mam: kijk zelf maar.
Ze wijst naar een grote lange vitrine. En als ik beter kijk zie ik pas wat er in zit, de broer van Sanne (nou ja dat denk ik want ik heb hem nog nooit gezien).
Mam: Ze hebben hem in een soort time-out gezet dus word hij ook niet ouder en staat zijn wereld ook op pauze.
Ik: hoe kan hij weer uit die stand?
Door een knop aan de zijkant.
En ze wijst ernaar, het is een grote rode knop.
Mam: maar als je er op drukt gaat er een stil-alarm af die uit komt bij Cartron je hebt dan 15 seconde om te ontsnappen uit deze ruimte want anders kan je er niet meer uit dus zou je het gepland moeten hebben maar als dat niet lukt zal hij je opsluiten en misschien nog wel erger.
Ik: hoe weet je dat?
Mam: ik had het zelf geprobeerd, want hij was onschuldig en hij is nog een kind ik wilde hem geen pijn doen maar het ging nogal mis ik werd betrapt, Sanne haar broer 'Luwis' werd weer ik die trans gezet en ik kreeg nog 1 kans.
Ik: waarom vertel je dit aan mij?
Mam: ik ben niet achtelijk, ik weet heus wel dat je geen schurk wilt worden en dat je dit allemaal doet om Luwis te redden en dat doe je omdat je on Sanne geeft, dat bewonder ik.
Ik: aaaah dat is lief, dus help je me en word je een held?
Mam: Sorry ik help je al met de informatie en ik ben het met je eens maar ik ben en blijf een schurk dus Sorry meer kan ik je niet helpen.
Ik: oké, ik doe dit wel in mijn eentje.
Mam: hier, (ze geeft me een briefje,een sleutel, wat geld en een pasje) op het briefje staat het adres waar je voorlopig gaat wonen of logeren, de sleutels zijn voor het huis, het geld voor een taxi om er te komen en het pasje voor op deze verdieping te komen in het gebouw.
Ik pak ze aan en verken de verdieping nog even en ga dan naar mijn *logeer woning*. Als ik er ben is het al 5 uur, ik zet mijn telefoon aan en watsapp nog wat met Sanne en Jack, over wat er is gebeurt maar vreemd genoeg reageren ze niet. Ik denk bij mij zelf dat ze het vast wel druk hebben. Ik eet wat en ga dan naar bed.

De volgende dag word ik wakker en ga aan het bureau zitten die in de slaapkamer staat. Ik pak wat grote vellen papier die er vreemd genoeg ook zijn. Ik begin wat dingen te tekenen, denk goed na, schut mijn hoofd en gooi dan het papier weg. Dat gebeurt een paar keer waardoor ik een berg gemaakt van papier-propjes krijg. Als het eindelijk gelukt is lach ik, ben ik tevreden, gaat de bel, loop ik geïrriteerd naar de deur, open ik de deur en begin ik weer blij te lachen. Want raad eens wie het zijn: Sanne en Jack.
Sanne: oohh Emma gelukkig je bent er, wat is er gebeurt, hoe gaat het, vertel ons alles.
Ik: ja het gaat wel goed, hoezo? En wat doen jullie hier.
Jack: we zijn gelijk op het eerste vliegtuig gestapt toe we gister aan de telefoon hoorde dat je moeder een schurk is en dat je haar wilde helpen.
Sanne: ja, dus BEN JE NIET GOED WIJS!!! Wil je echt een slechterik worden?
Ik: nee natuurlijk niet.
Sanne: Jack zeg alsjeblieft niet dat wel helemaal hierheen zijn gekomen omdat je het verkeerd gehoord had!!!
Jack: nee dat zei ze echt
Ik: ja ik zei dat maar dat meende ik niet echt.
Sanne: Waarom zei je het dan en kom je alsjeblieft weer naar Miami?
Ik: ja als het me lukt een goede daat te verrichten.
Sanne: maar dat kan ook in Miami en waarom zei je het dan?
Ik: ik zei het omdat ik je broer wilde helpen.
Sanne: dat is lief maar hij werd toch zelf slecht.
Ik: nee ik ben erachter gekomen dat dat niet zo is.
Sanne: wat bedoel je?
Ik: hij is een soort van gevangen dus kom maar binnen dan vertel ik jullie alles.