Chapter 430 : ဓါးဖြင့်ထိုးခြင်း
ထို့နောက် ကျင်းယွင်ကျောင်း၏ ပင့်လက်သီးချက်သည် သူ၏ ခြေထောက်များဆီသို့ ဦးတည်သွား၍ ထိချက်မှာ ပြင်းထန်လှ၏။ သို့သော် သူမ၏ အတွင်းအားက ပို၍ပင် အံအားသင့်ဖွယ်ကောင်းသည်။ ထိုပြင်းထန်လှသည့် လက်သီးချက်ကြောင့် လူသန်ကြီးသည် အနောက်သို့ မီတာပေါင်းများစွာ လွင့်ထွက်သွား၏။
ထို့နောက် သူမ၏ အင်အားသည် ပို၍ပင် ပြင်းထန်လာပြီး ဘေးမှ လူတစ်ယောက်၏ လက်မောင်းကို တစ်ချက် ငဲ့ကြည့်ကာ ပေါ့ပေါ့ပါးပါးပင် မလိုက်၍ တစ်ပတ်လည်သွားအောင် လှည့်ပြီး ကိုင်ပေါက်ပစ်လိုက်ရာ ကြမ်းပြင်နှင့် ရိုက်မိ၍ ဘုန်းခနဲပင် အသံမြည်သွားသည်။ ကျန်လူများသည် ထိုမြင်ကွင်းကို ကြည့်၍ နောက်ကျောထဲမှ စိမ့်တက်လာသလို ခံစားလိုက်ရပြီး တွန့်သွားကြ၏။
အမိန့်ပေး စေခိုင်းသည့် အမျိုးသားသည်ပင် အံ့သြလွန်း၍ ကြက်သေသေနေသည်။
သူ၏ သက်တော်စောင့်များ အားလုံးသည် စစ်တန်းလျားသို့ ပို့၍ အထူး လေ့ကျင့်ပေးခံထားရသူများ ဖြစ်ကာ သေနတ်အစစ် ကိုင်ထားသူများနှင့်ပင် ရင်ဆိုင် တိုက်ခိုက်နိုင်စွမ်း ရှိကြ၏။ ထိုလူများ၏ ကာကွယ် စောင့်ရှောက်မှုအောက်တွင် သူသည် အေးအေးဆေးဆေးပင် လမ်းသလားနိုင်၍ လမ်းသရဲများသည် သူတို့ တစ်ချက်ကြည့်ရုံဖြင့်ပင် ကြောက်ဒူးတုန်နေကြသည်။
သို့သော် မမျှော်လင့်ဘဲ ဤအလှလေး နှစ်ယောက်က မျက်တောင်တစ်ချက်ပင်မခတ်ဘဲ ထိုလူများအား အေးအေးဆေးဆေး တိုက်ခိုက်သွားခဲ့၏။ အထူးသဖြင့် သူ သဘောကျနေသည့် အလှလေး၏ တိုက်ခိုက်ပုံများမှာ အမှန်တကယ်ပင် ခံ့ညားလွန်း၍ လူအများအား မှင်သက်သွားစေသည်အထိပင် ကိုယ်ခံပညာ တော်လှသည်။ ထို့ကြောင့် ထိုအလှလေးများက သူ၏ လက်ကို လိမ်ချိုးပစ်ခြင်းမှာ အံ့သြစရာ မဟုတ်တော့ပေ။
သို့ရာတွင် သူသည် ထိုအလှလေး မည်သည့်နေရာမှရောက်လာကြောင်းကို လုံးဝ ဂရုမစိုက်။ သူမသည် အမှန်တကယ်ပင် ကိုယ်ခံပညာ၌ ဆရာတစ်ဆူဖြစ်နေလျှင်တောင်မှ အသုံး မဝင်တော့။ သူ၊ မုံ့လင်းက သူမအား မျက်စိကျသွားပြီ ဖြစ်ရာ သူမသည် အနာဂတ်၌ သူနှင့်အတူ ဘဝကို ပျော်ပျော်ရွှင်ရွှင် ဖြတ်သန်းသွားရုံပင်။
