Chapter 457 : ဒုတိယမျိုးဆက် ဆက်ခံသူ
လီရှောက်ယွင်က မျက်မှောင်ကြုံ့၍ အနာကိုသာ စိုက်ကြည့်နေ၏။ ကျင်းယွင်ကျောင်းကမူ သူ၏ စကားကြောင့် မယုံကြည်နိုင်အောင် ဖြစ်သွားသည်။
"သခင်လေး လီ၊ ကျွန်မက လူတစ်ယောက်ကို ကယ်ခဲ့တာပါ။ အပျော်လုပ်တာမှ မဟုတ်တာ"
ကျင်းယွင်ကျောင်း၏ မျက်နှာက နူးညံ့နေ၍ ဆက်ပြောလာ၏။
"ပြီးတော့ ဒဏ်ရာ သေးသေးလေးပါပဲ။ ဒီမှာလည်း အဖိုးရဲ့ဆေးတွေ ရှိနေတာဆိုတော့ မကြာခင် ပျောက်သွားမှာပါ"
သူမသည် လီရှောက်ယွင် ဤကဲ့သို့သော စကားမျိုးပြော၍ အခဲမကြေ ဖြစ်နေပုံကို ပထမဆုံးမြင်ဖူးသည်ဖြစ်၍ အနည်းငယ် ခေါင်းကိုက်သွားသော်လည်း သူမ၏ ဒဏ်ရာမှာ နာကျင်နေသဖြင့် သူ့အား ထပ်မံ၍ ပြဿနာ မရှာခဲ့ပေ။
ကျင်းယွင်ကျောင်း၏ စကားကို ကြားသောအခါ လီရှောက်ယွင်က မျက်မှောင်ကြုံ့လိုက်ပြန်၏။
သူ စိတ်ကြည်နေတဲ့ပုံပဲ။
ယခင်က ကျင်းယွင်ကျောင်းသည် စိတ်ကြည်နေလျှင်တောင်မှ သူ၏ရှေ့တွင်မူ အနည်းငယ် တည်ကြည်၍ ယဥ်ကျေးသော အမူအယာကိုသာ အမြဲထိန်းသိမ်းထားပြီး ဘယ်သောအခါမှ နူးညံ့ မပြခဲ့ပေ။ ထို့ကြောင့် သူသည် သူမ၏ မယုံကြည်နိုင်လောက်အောင် တည်ငြိမ်၍ ရင့်ကျက်သော အမူအယာကိုသာ ရင်းနှီးနေသော်လည်း ယခုအချိန်တွင်မူ မတူပေ။ သူမ၏ တစ်ကိုယ်လုံးသည် အလွန် သက်တောင့်သက်သာ ဖြစ်နေ၏။ အကြီးအကဲ ရှုက ပတ်တီးစည်းရာ၌ ကျွမ်းကျင်သော်လည်း သူမသည် သေချာပေါက် မနာကျင်ဘဲနေမည် မဟုတ်ပေ။ သို့သော် ကျင်းယွင်ကျောင်းသည် အဆင်ပြေနေသည့်အလား မည်သည့် တုံ့ပြန်မှုကိုမှ ထုတ်မပြဘဲ အနည်းငယ်ပင် ပြုံးနေသေး၏။
သူ့ရဲ့ခန္ဓာကိုယ်ပေါ်မှာ ဘာဒဏ်ရာမှ မရှိသလိုပုံစံနဲ့။ ဒါကလည်း ကောင်လေးပေါက်စ တစ်ယောက်ကြောင့်တဲ့လား။
လီရှောက်ယွင်၏ မျက်နှာမှာ ဆက်လက် တင်းမာနေ၍ သူမ၏ ဗလာဖြစ်နေသည့် လည်တိုင်အား တစ်ချက် ကြည့်လိုက်ပြန်သည်။
"မာဖလာကရော ဘယ်ရောက်သွားလဲ"
ထိုအခါ ကျင်းယွင်ကျောင်းသည် ခေတ္တ ငြိမ်သွား၍ ခြံထဲရှိ အမှိုက်ပုံးအား လက်ညှိုး ထိုးပြလိုက်၏။
